2. Promise

202 19 2
                                    

**Promise (ကတိ)**

"ပလန်... ရှင်ဘာလို့ ကျွန်မကိုဒီခေါ်လာတာလဲ"

ဝမ်ဝီဝါသည် ကျွန်မနောက်တွင် ကြောင်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ တပ်ကြပ်မကွာလိုက်ပါလာသည်။
ဝမ်သည် ပြခန်းထဲရှိ ကော်ဖီစေ့တွေနှင့်ရောကာဆွဲထားသည့် ရေဆေးပန်းချီတစ်ချပ်ကိုစိတ်ဝင်စားစွာကြည့်နေသည်။
ဝမ်နှင့်ကျွန်မသည် မဂ္ဂဇင်းတွင်တွေ့သည့် အင်ဒီပန်းချီဆရာ (Indie Artist )တစ်ယောက်၏ အနုပညာပြခန်းတွင်ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။
ပြပွဲတွင် လူသိပ်မများပေ။ အကြောင်းမှာ ထိုင်းလူမျိုးတွေသည် ပန်းချီပြပွဲတွေထက် ဂီတဖျော်ဖြေပွဲနှင့် စျေးဝယ်စင်တာတွေကဲ့သို့ အခြားသော အပန်းဖြေစရာတွေကို ပိုစိတ်ဝင်စား၍ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

"တို့တွေ ဒီကို ပန်းချီကားတွေကြည့်ဖို့လာတာလေ"

"ကျွန်မကြည့်သာကြည့်နေတာ ဒီပန်းချီကားတွေကို တစ်စေ့တောင်နားမလည်ဘူး... ရှင်ရောနားလည်လား.."

"တို့လည်းနားမလည်ဘူးရယ်"

"ဒါဆို ကျွန်မတို့ ဒီကိုလာရတဲ့အကြောင်းအရင်းကဘာလဲ"

ကျွန်မ ဝမ့်အားကြည့်၍သက်ပြင်းချလိုက်သည်

"တို့တွေဒီကိုလာတာက လျှောက်ပတ်ကြည့်ပြီး မင်းအတွက် သင့်တော်တဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှာဖို့"

မိန်းမငယ်လေးသည် ကျွန်မအားနားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်နေသည်။

"မင်းပဲပြောတော့ တို့ထက်အရင် ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှာမယ်ဆို... ဒါ့ကြောင့်တို့မင်းကို ဒီခေါ်လာပြီးတော့ မင်းအတွက်သင့်တော်မယ့် ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှာပေးမလို့လေ"

"ကျွန်မကြည့်ရတာတော့ ဒီမှာ သင့်တော်တဲ့လူလည်း တစ်ယောက်မှမရှိပါဘူး"

"တို့ဘယ်လိုရှင်းပြရပါ့မလဲ... တို့ပြောတာကကွာ ဒီကိုလာတဲ့ ယောက်ျားလေးအများစုက လူကောင်းတွေ ခပ်အေးအေးတွေများတယ်.."
ကော်ဖီစေ့တွေနှင့် ရော၍ရေးဆွဲထားပုံဖော်ထားသည့် ဤပြခန်းရှိပန်းချီကားများကို ကျွန်မတကယ်သဘောကျမိသည်..

"တို့ဆိုလိုတာက မင်းလူကောင်းတစ်ယောက်ယောက်လိုချင်တယ်ဆိုရင်တော့ မင်းဒီလိုနေရာကောင်းမျိုးကို မကြာခနလာပေးရလိမ့်မယ်... တို့က အဲ့ဒီသဘောတရားကို မင်းနားလည်လာအောင် သင်ပေးနေတာ"

အငယ်အနှောင်း (Affair)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang