Bu 3. Bölüm değildir. Sadece istek üzerine 3. Bölümün fragmanını attım.
Keyifli okumalar dilerimm💗✨
Gelen bağırma, çığlık sesleri ile uykumdan arınarak gözlerimi açtım. Bu ses de neydi böyle?
Hızlı bir şekilde yatağımda kalkıp merdivenden ne olduğuna bakındığımda Kaan'ın üstü yemeklerle dolu masanın ucunda, Berkan'ın ise Kaan'ın hemen karşısındaki ucunda olduğunu gördüm. Berkan onu yakalamaya çalışıyor, Kaan çığlık atıp masanın etrafında koşuyordu.
Merdivenden aşağı inerken adımlarımı kontollüce atmadığım için ayağım kaymış, dengemi kaybedip yere düşmüştüm.
Düşmemden kaynaklı olarak dudağımdan "Ah" kelimesi çıkmıştı.
Çıkardığım sesten dolayı herkesin dikkati bana dönmüştü. Ediz ile Aras aynı anda bana doğru geleceği sırada Aras'ın bana doğru geldiğini gören Ediz adımlarını durdurmuştu. Aras hemen yanıma geldi ve "İyi misin?" diye sorup beni ayağa kaldırdı.
Bir şey söylemek yerine kafamı hafifçe sallayarak iyi olduğumu belirttim. Karşıma baktığımda tanışmadığım o çocuğun öfkeli gözleri, Yağız'ın meraklı gözleri, Emir'in şüpheci bakışları, Tolga'nın umursamaz bakışları ve Kaan'ın sonradan beni fark eden, meraklı ve üzgün bakışları ile karşılaşmıştım.
O çocuğun bana garezi mi vardı? Neden böylesine öfkeli davranıp duruyordu?
"Şeyy, biz mi uyandırdık seni?" dedi Kaan işaret parmaklarının uçlarını birleştirerek.
Ne diyeceğime karar veremediğimden gözlerimi kırpıştırarak aval aval ona baktım. Bunu anlayan Yağız lafı değiştirerek "Hadi! Yemek vakti." dedi. Herkes bir sandalyeye otururken ben ve Aras öylece onları izledik ve bana yer olmadığını fark ettik.
"Sen benim yerime otur, ben sandalye alıp geliyorum." dedi Aras. Aras'ın oturduğu yere baktığımda O çocuğun hemen yanı olduğunu fark ettim. Çocuğun gözleri hâlâ bana öfkeli bakıyordu ve sanırım ben ondan korkmaya başlamıştım.
Aras çoktan sandalyeyi alıp gelmişti bile. Oturmadığımı fark edince kaşları çatılmış, boş olan sandalyesine bakınca da çatılan kaşları düz bir çizgi halini almıştı.
Kendince boş bir yer aradı ve Yağız'ın yanının boş olduğunu gördü. Benim için getirdiği sandalyeyi Yağız'ın yanına koydu ve "Otur bakalım." dedi. Masada bulunan herkesin kaşları Aras'ın bana olan davranışlarından dolayı çatılırken o çocuk yine ve yine bana öfkeyle bakıyordu.
Sebebi neydi bunun? Kendimi rahatsız hissetmeye başlamıştım doğrusu.
Buna kendimce gözlerimi devirip Yağız'ın yanında bulunan sandalyeme oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARAHİNDİBA
ActionYıllarca evde tutsak edilerek babasının işkencelerine maruz kalan Alkım, defalarca kaçmaya çalışır fakat başarısız olur. Bir gün yine kaçmaya çalışırken tehlikeli bir örgüt lideri tarafından kaçırılır. İçine çekildiği oyun, Alkım'ı hayatın gerçekler...
