Chapter 138
နတ်ဆိုးမြို့တော်အရံအတား၏ အပြင်ဘက် မိုင်တစ်ရာအကွာတွင် လူတိုင်းက ထွင်းဖောက်မြင်နိုင်သည့် အရံအတားမှတစ်ဆင့် မှုန်ဝါးသော မြင်ကွင်းကိုသာလျှင် တွေ့နိုင်ပေသည်။ သို့သော် ကောင်ကင်တစ်ခွင်၌ လျှပ်စီးမိုးကြိုးများ ပျံသန်းနေကာ နတ်ဘုရားများအသွင်ပြောင်းပေးသည့် ရောင်စုံတိမ်စိုင်များက အတိတ်နမိတ်ကောင်းကိုပြသည့် တိမ်စိုင်များ ဖြစ်လာသည်ကိုမူ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်တွေ့နိုင်နေသေးသည်။
အချိန်တစ်ခုအထိ လူတိုင်း၏ မျက်နှာပေါ်တွင် အံသြမှု ၊ မနာလိုမှု ၊ စိုးရိမ်မှု စသဖြင့် အမူအရာအမျိုးမျိုးပြောင်းလဲနေခဲ့သည်။
"ဧကရာဇ်...သူက ဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်ဖို့ ထိုက်တန်တာပဲ...တကယ်ကြီး မင်္ဂလာတိမ်တိုက်တွေပေါ် တက်နင်းပြီး ကောင်းကင်မှာ ပျံသန်းသွားတာ...လောကကြီးမှာ ဒါမျိုး ဘယ်သူ လုပ်နိုင်မှာလဲ..."
"မိုးကြိုးအတိဒုက္ခက ပျောက်သွားပြီး မင်္ဂလာတိမ်တိုက်တွေထွက်ပေါ်လာတာ...ဒီလို ကောင်းကင်ဘုံတက်တာမျိုး တစ်ခါမှ မကြားဖူးဘူး...ဒါက ပင်မကုန်းမြေရဲ့ ထိပ်ဆုံးမှာ ရှိနေတဲ့လူ ပေါ့လေ...တစ်ခြားလူတွေအတွက် တကယ်ကြီး မနာလိုစရာပဲ..."
"အရံအတားက အခုထိ မကျိုးပျက်သေးဘူး...ချုန်းချီက အသက်ရှင်နေတုန်းပဲ...ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..."
ထိုစကားများ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် လူတိုင်းက သူတို့ရှေ့ရှိ အရံအတားကို အာရုံစိုက်မိသွားကြသည်။ ဖြစ်နိုင်ချေများကို စဉ်းစားပြီးနောက် လူတိုင်း၏ မျက်နှာက ဖြူဖျော့သွားသည်။
လွန်ခဲ့သော နှစ်ရာချီက မဟာနတ်ဆိုးသားရဲလေးကောင် ထွက်ပေါ်လာစဉ်တွင် ဧကရာဇ်ရှိနေခဲ့၏။ နှစ်ပေါင်းရာချီကြာမြင့်ပြီးနောက်တွင်လည်း ဧကရာဇ်ရှိနေခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုတွင် ဧကရာဇ်မရှိတော့သဖြင့် အနှီအရေးပါလှသည့်တာဝန်ကို မည်သူက ယူနိုင်မည်နည်း။
ချွမ်း...
ရှန်းလျိုရှန့်က သေလုဆဲဆဲ ချုန်းချီကိုရွယ်၍ သူ၏ဓားနှင့် ထိုးစိုက်လိုက်သည်။