2.SEVİLMEKTEN KORKMAK

29 7 0
                                    

Sabah kalktığımda ilk iş tekrardan o notu okumak oldu.

Neden böyle yaptığını hala anlayamamıştım

Sadece iyilik yapmak istemiştim.

Ona sinirlenmemiştim ama biraz üzülmüştüm.Kim üzülmezdi ki.Birine yardım etmek istiyosun sonra onun böyle dediğini duyuyorsun.

Notu da defteri de alıp çantama koydum ve okula gitmek için evden çıktım.

Okula geldiğimde sınıfa hızla çıktım ve sınıfta sadece Aksel'in olduğunu farkettim.

Hızla yanına giderek oturdum.

Bunu beklemediği çok açıktı ama mimik oynatmadi.

"Neden böyle yaptın?" Önüne döndü.Suratima bile bakmadı.

"Sana sadece iyilik yapmıştım.Ve defterimi verdim ama sen beni terslemeyi seçtin.Diğerleri gibi olmadığını düşünüyorum.Neden böyle yaptığını anlamadım gerçekten.Ve böyle konuşuyorum saçma saçma içinden de belki bu salak ne diyo falan diyosundur ama ben ne zaman iyilik yapsam böyle karşılandım.Herkes senin hakkında kötü düşünüyor olabilir ama bu beni ilgilendirmiyor.Ne zaman bişey yapsam insanlara batiyor! Aynı aileme de battığı gibi!" Fazla sinirlenmiştim bu yüzden son dediklerimi yanlışlıkla dediğimi farketmiştim ama artık yapıcak bişey yoktu.

Belki fazla abartıyorumdur öyle düşünüyordur bunları ona anlatırken ama ailem de böyle olduğu için bu konu da biraz hassas olabiliyordum bazen.

Yüzüme bakmamayı devam ettirdiğinde ağzımdan sadece bir cümle çıktı.

"Sevilmekten mi korkuyorsun?" Ayağa kalktı birden.O zaman baktı suratıma.Ama cekilmemi istiyor gibiydi.Dediklerimin boşa olduğunu düşündüğüm için hızla kalktım yerimden ve ona yer verdim.

Sınıftan çıkıp gittiğinde düşünmeye başladım.

Bir sürü şey demiştim hareket bile etmemişti ama bu son dediğim sanırım onu üzmüştü.

Hay güneş senin ben

Sevilmekten mi korkuyorsun denir mi birine hiç.

Ne zaman onunla konuşsam yanlış şeyler diyordum.Ama bunları ona anlatırken hiç kötü hissetmedim.

En yakın arkadaşlarıma bile böyle bi konusma daha önce yapmamışken onunla konuşmuştum.

O an anladım ki

Sanırım ben onu sevmek istiyorum

Arkadaş gibi belki de

Ama kimse sevgisizliği hissetmemeli.

Neler yaşadığını veya olayların doğrularını bilmiyordum ama bilmek de istemiyodum.

Aklıma gelen planla oturduğum yerden gülümseyerek kalktım ve kendi yerime geçtim.

Zil çaldığında herkes sınıfa dolusmaya başlamıştı.

Aksel de kapıdan içeri girdiğinde ona baktım fakat o kimseye bakmadan yerine geçti.

Bende hızla çantamı toplayıp sıramdan kalkmıştım ki biri kolumu tuttu.

Bu Tunaydı.

Ondan nefret ediyordum.Tam bir zorbaydı.Herkese zorbalık yapıyordu.O gün orda da Aksel'e bulaşanların arasındaydı.

"Nereye gidiyosun"

"bileğimi bırakır mısın acıtıyorsun"dedim nazikçe.

Bırakmayacağını anladığımda "Tuna bırak bileğimi acıtıyorsun!"dedim sinirle.

NÖTRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin