Bal

0.1

'Buyur sarı, aradığın kaptan benim. Bir sıkıntı mı var?'

Biraz korkmuştum ama sinir bozucu sesi daha da sinirimin bozulmasına neden olmuştu. Yanına adımladım hızlıca,aramızda ki boy farkından dolayı kafamı kaldırdım ve işaret parmağımı göğsüne koyup konuşmaya başladım.

'Evet var. Arif hoca sahanın bizim olduğunu söyledi. Gökçe hocanın sahayı size verdiğine dair hiçbir bilgimiz yok ama sen olayın aslını bile bilmeden arkadaşıma yumruk atıyorsun.'

Gıcık bir şekilde gülmeye devam ediyordu,sinirle göz devirdim. O ise önce göğsünde ki parmağıma sonra da yüzüme baktı. Yüzüme doğru eğilip boylarımızı eşitledi.

'Bir veletin sözünü dinleyeceğimi sana düşündüren ne?' Bana çocuk muamelesi yapmasıyla sinirimin taştığını hissettim. 'En azından 'velet' olarak okul birincisi oluyorum,peki ya sen? Pardon sen sınıfta kalmıştın değil mi?'

Alayla cümlemi bitirince gözlerinin sinirle bakmaya başladığını gördüm, artı olarak çenesini de sıkıyordu. Adının Kerem olduğunu hatırladığım gözlüklü çocuk yanımıza gelip onu kolundan tuttuğunda sinirle kolunu çekti aynı anda yüzüme yediğim yumrukla sert betona ensemi çarpmıştım.

Gözlerim gidip geldiğinde üzerime çökmüş bir yandan boğazımı sıkıyor bir yandan da ard arda yumruk atıyordu. Adını bilmediğim uzun bir çocuk onu üstümden alırken Arda hemen yanıma eğilmişti. Oturur pozisyona geldiğim an kararan gözlerim ile dişimi sıktım.

'Ne oluyor burada? Ne bu gevşeklik?' Sesini duyduğum Gökçe hoca ve arkasında duran Arif hoca ile ayağa kalktım. Kerem ise Gökçe hocanın önüne geçip konuşmaya başladı.

'Hocam kusura bakmayın saha kavgası.' Arif hoca bir bize bir karşı tarafa bakarken Gökçe hoca konuşmaya girdi. 'Saha futbolcuların,Arif hoca gruba yazmış olmalıydı.' Diyerek Arif hocaya çevirdi bakışlarını.

Arif hoca elini ensesine atıp omuz silkti,bu adamın ciddi B12 problemleri vardı. Gökçe hoca konuşmaya devam etti. 'Umarım takımını güzelce cezalandırırsın.' Arif hocanın kafasını sallaması ile şokla ona baktım.

'Hocam ama bizim bir suçumuz y-' Arif hoca elini kaldırıp beni susturdu. 'Semih Kılıçsoy, önümüzde ki ay maçta oynamayacaksın. O yüzden bandını Ebrar'a ver. Kaptanlığın hakkında da düşüneceğim. Senin diğerlerine örnek olman lazımdı.'

Dediği şey ile yerime çivilendiğimi hissettim. Ağzımdan kısık bir şaşkınlık nidası çıkarken dolan gözlerime engel olamıyordum. Arif hoca kararlı bir biçimde bandımı isterken hızlıca çıkarıp eline verdim. Akan göz yaşlarıma engel olamıyordum. Benim suçum yoktu ama içimde ki o özgüvensiz her suçu bende arayan kişiliğim her şeyi batırdığımı hiç bir şeyi hak etmediğimi söylüyordu.

Haklıydı. Hiç bir şeyi hak etmiyordum.

Arkamı dönüp yerde ki çantamı aldım. Gözlerimi karşımda ki futbol kaptanı ile buluşturduğumda anlamaz gözlerle bana bakıyordu. Sinirle güldüm, korkaktı. Benim suçum diyememişti. Korkak insanlardan nefret ederdim.

Bu çocuğu hiç sevmemiştim.

Çantamı omzuma takarak geldiğim yoldan geri döndüm. Arkamda takımdakilerin sözlerini bile duymuyordum. Kulağım çınlıyordu,elimi enseme attığımda elime gelen sıvıyla gözlerimi kapayıp yumruk atan o piçe en yaratıcı küfürlerimi sayıyordum.

İşin kötü yanı eve bu halde girdiğimde babamdan yiyeceğim azar ve abimden göreceğim psikolojik baskıydı. Yine bir boku beceremediğimi söyleyecekti. Tabii karşılaşırsak,eve düzenli girdiği bile yoktu. Sabır çektim ve yürümeye devam ettim. Sertçe korna basan araçla geri çekilerek çarpılmaktan son anda kurtuldum.

Gerçekten bugün tüm boktan şeyler beni buluyordu. Fakat en kötüsü o kaptan olan çocuktu sanırım. Eve geldiğimi fark ettiğimde asansörü bekleyecek sabrım bile yoktu. Sekiz katı yürüyerek çıkıp anahtarla kapıyı açtım. İşte olmalarını fırsat bilerek banyoya geçip enseme baktım.

Abartı bir şey değildi ama hafif derin gibi duruyordu. İç çekerek kanı temizlediğim yere sargı bezini yapıştırdım.

Bu çocuktan bunun acısını almam gerektiğini hissediyordum.

Odama geçip attığım yerden telefonu aldım.

•••

ArdaxSemih

Arda'mm 🎀
Semih cevap versene iyi misin????
+8 mesaj

Semih
o picin numarasini bulabilir misin?