20. Bölüm (Katlanmak)

412 30 0
                                    

SELAMMMM💕💕

AYYY GEÇEN BÖLÜM ÇOK OY ALMIŞ BU BENİ ÇOK MUTLU ETTİİ🫶🫶🫶 ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM❤️

AYRICA HİKAYEM 5K OLMUŞŞŞŞ😝

OKUYAN OYLAYAN VE YORUM ATAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİMMM❤️❤️❤️

OYLAMANIZ VE ÖZELLİKLE YORUM ATMANIZ BENİ ÇOK MUTLU EDİYOR LÜTFEN BÖYLE DEVAM EDİN🙏🙏

OY SINIRLAMASI: 18⭐️

BU AKŞAMKİ MAÇADA AYRI HEYECANLIYIMMMM💃

SİZCE KAÇ KAÇ OLUR FENERBAHÇE GALATASRAY DERBİSİ??

NEYSE ÇOK UZATTIM HADİ SİZE İYİ OKUMALAR💕

...

"N-ne?" Diyebilmiştim sadece. Barış beni umursamadan ordan çekip gittiğinde peşinden koştum. Arabasına binip kaybolduğunda ise yere çökmüş yağmurun altında ıslanan beni yalnız bırakmıştı.

Boşanalım

Dedikleri beynimde tekrar tekrar oynarken tek yaptığım şaşkınlıkla ağlamaktı. Islanmam umrumda bile değildi.

Boşanalım demişti. İnanamıyordum. Bu kadar kolay mıydı? Ayrıca neden boşanmak istiyordu? Gerçekten onu aldattığımı düşünmüyordu değil mi?

Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama biri omzuma dokunduğunda yağmur durmuştu artık. Arkama baktığımda bu kişinin Berkan'dan bir başkası olmadığını gördüm.

Hızla yerimden kalkıp ona sarılırken her şeyi bildiğini anlamıştım. Sarılmama karşılık verip beni teselli etmeye çalıştı.

"Berkan ben... ben yemin ederim bir şey yapmadım" diyebilmiştim sadece.

"Tamam yenge. Gel hadi seni eve götürelim sırılsıklam olmuşsun" dediğinde sadece kafa salladım.

Arabaya bindiğimizde sessizlik hakimdi. Yavaştan ağlamam geri dönerken tek isteğim Barışı görmekti.

"Berkan sen nerden biliyordun burda olduğumu?" Diye sordum ağlamamaktan kısılan sesimle.

Berkan hiç olmadığı kadar soğuktu sanki. Her ne kadar beni tesellide etse belli etmemeye çalıştığı soğukluğu iliklerime kadar hissediyordum.

Aynı Barış ve ailemde hissettiğim gibi.

Sustu. Soruma cevap bile vermeyeceğini düşünmüştüm ama bir süre sonra konuştu

"Öğrendim işte birinden boşver" dediğinde bu cevap bana yetmemişti ama bana gerçekten kırgın olduğunu anlamıştım. Belli ki herkesin gözünde ben Barışı aldatmıştım.

Eve geldiğimizde ıslanan elbisemin ağırlığına rağmen koşarak kapıya ulaştım. Hızla Barışın evde olduğunu umarak kapıyı çaldım. Ama açan yoktu. Bir süre sonra vazgeçip anahtarlarımla kapıyı açtığımda karşılaştığım manzarayla yutkunmuştum.

Ev mahvolmuştu.

Barış (yarım saat önce)

Gördüğü manzara onu büyük hayalkırıklığına uğratmıştı. Hâlâ inanmak istemiyordu ama gerçekti işte. Deniz o adamı öpmüştü. Eski sevgilisine dönmüştü.

Kendi aptallığına kızdı önce. Bu kadar güvenmesine, bu kısa sürede bu kadar bağlanmasına küfürler etti. Ama bu onun sinirini yatıştırmaya yetmeyecekti. Hızla evdeki küçük eşyaları tuzla buz etmeye başladı. Her atışında içi biraz olsun soğuyordu.

ANLAŞMA /BARIŞ ALPER YILMAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin