ANLAŞMA /BARIŞ ALPER YILMAZ

21. Bölüm (Küçük melek)

SELAMMMM BU GÜN İKİ BÖLÜM ATTIM😁

OYLARINIZ İÇİN TŞK🫶🫶

BU SEFERKİ OY SINIRI: 17⭐️

İyi okumalarrr❤️❤️

...

Barış

"Barış abi!" Alp'in sesini duymasıyla yüzüne hemen bir gülümseme oluştu Barışın.

"Aslanım!" Dedi ona sarılarak. Alp'in küçük kolları boynunu zar zor sarıyordu.

Denize baktı göz ucuyla. O da onları izliyordu.

Masaya oturduklarında Barış Keremgilde yediği için biraz atıştırdı sadece. Denize baktığında o da nerdeyse hiç bir şey yememişti. Ses etmedi. Her ne kadar Denizin beslenmesine dikkat etmesini önemsesede hiç bir şey demedi.

Yemekten sonra Alp'le parka çıkacaktı.

"Abla sende gel!" Dedi Alp. Barış Denizin gelmesini istemiyordu. Onu unutmak hayatına devam etmek istiyordu ama ailesine bunu nasıl açıklayacağını bilmiyordu.

"Yok ablacım benim işim var" dedi Deniz. Barış rahatladı. Nede olsa o söyleyemezdi gelmemesini.

"Yok kızım biz hallederiz siz gidin" dedi Barışın annesi. İçinden annesinin bu kadar düşünceli olmasına üzüldü.

Deniz el mahkum kabul edince artık işlerin zorlaşacağını biliyordu.

"Oley!" Dedi Alp mutlukla.

Yürüyerek parka ulaştıklarında Alp hemen salıncaklara koştu. Barış yakındaki banka otururken Deniz onunla yalnız kalmamak için Alp'le ilgilenip onu sallıyordu. Arada gözleri kesişsede Barış hemen kaçırıyordu gözlerini.

Ama kendini Denizi izlemektende alıkoyamıyordu. Ne yapacaktı bilmiyordu.

...

Eve döndüklerinde Alp ablasıyla uyumak istemiş Barış ve Denizin arasına kıvrılmıştı. Barış içinden şükürler ederken bir yandanda mayışmış olan küçük çocuğa baktı. Eğer bu gece Alp olmasaydı kendine hakim olamayacak diye korkuyordu adam.

"Abla bana masal okur musun?" Dedi Alp.

"Ablam burda kitap yokki" dedi Deniz Alp'in saçını severken.

Alp iyice sokuldu kadına. Kokusunu çekti içine. Barış içten içe kıskandı Alp'i. O da şu an Alp'in yaptığını yapmak istiyordu.

"Abla sizin ne zaman çocuğunuz olacak?" Dedi Alp. Deniz bu soru karşısında ne diyeceğini şaşırmış gibiydi. Gerçi Barışta bilmiyordu ne diyeceğini.

"Sen bizim çocuğumuzsun ya aslanım" dedi Barış sonunda.

"Doğru çocuğunuzun ben sizin. Değil mi abla?"

"Hm hm çocuğumuzsun" dedi Deniz mayışmış sesiyle. Sesi bile huzur veriyordu adama önceden. Şimdiyse sadece acı.

Denizi o kadar özlemişti ki. Kokusunu, tenini, ruhunu, kalbini, vücudunu. O mükemmel hayran olduğu vücudunu. Ve o vücuda zevk vermeyi... Düşüncesi bile adamın alt kısmını sızlatıyordu.

Kendine gelip uyumaya çalıştı ama gözünün önündeki tatlı manzara bunu zorlaştırıyordu. Alp ablasının göğüsüne kafasını gömüş bir şekilde uyuyordu. Denizinde kolları Alp'i sarmıştı. Barış kendini saçma hayallere kaptırmaktan alıkoyamıyordu. Ne olurdu sanki bu onların çocuğu olsaydı? Deniz şu an oğlunun annesi olsaydı güzel olmaz mıydı?

Denizde uyuduğundan uzunca izleme şansı olmuştu. Melek gibi görünüyordu kadın. Sanki Barışı aldatan o değilmiş gibi. Alp'in saçlarını sevdi usulca. Aynı Barışınki gibi kıvırcıktı. Oğlu olsa ancak bu kadar benzerdi.