ANLAŞMA /BARIŞ ALPER YILMAZ

39. Bölüm (Hayırlı haber)

SELAMMMM❤️❤️

Nasılsınızzz???

Ya siz yeni bölüm isteyince dayanamıyorum... o yüzden yine oy sınırı dolmadan atıyorum ama bu son yani😔

Oy sınırı: 45⭐️

İyi okumalarrr🫶

...

Korkuyla Barıştan sıçrayarak ayrıldım. İkimizde aynı anda etrafımıza bakındığımızda gördüğüm amcayla kalbim hızla atmaya başladı. Çünkü adamın elinde tüfek vardı.

"Ne işiniz var sizin tarlamda!" Dedi sinirle silahı bize doğrultarak. Nefeslerim hızlanırken bir Barışa bir de adama bakıyordum. Barış hızla beni arkasına alarak adama döndü.

"Bey amca sakin ol. Evlilik teklifi ettim. Hayırlı bir iş için yani" dedi Barış telaşla kendini açıklayarak.

"Ne bileyim ben sizin o hep çiçeklerimi çalan gençlerden olmadığınızı?" Dedi adam öfkeyle.

"Değiliz amca ya bak!" Dedim elimdeki yüzüğü göstererek.

"Aşkım sen karışma" dedi Barış arkasına dönüp bana bakarak.

"Ya ama görmüyor musun? Öldürecek bizi" dedim bir çocuk edasıyla.

"Gelin bakayım siz buraya" dedi amca. Barış önde ben arkasına saklanmış bir şekilde ona doğru gidiyorduk.

"Uzat bakayım elini" dediğinde çekingen bir tavırla uzattım elimi. Bir süre yüzüğümü inceledikten sonra sert bakışları silindi.

"İyi madem. Oğlum sende ne duruyorsun odun gibi? Versene kıza bir kaç çiçek" dediğinde gülmeme engel olamamıştım. Adamın tavırlarının bu kadar çabuk değişeceğini bilmiyordum.

"Amcacım ben sizden izin almadan toplamak istemedim o yüzden" dediğinde güldü adam.

"Benden niye izin alacakmışsın?" Dediğinde kafam iyice karıştı.

"Tarlanın sahibi değil misiniz?" Dedi Barış hiç bir şey anlamayarak.

"Yoo, değilim" dedi amca rahatlıkla. Şaşkınlıktan gülerken Barışta hiç bir şey anlamamıştı.

Madem tarlanın sahibi değilsin ne diye altımıza sıçtırıyorsun şurda bey amcacım?

Barış hemen çiçek toplamak için eğildiğinde elimle durdurdum onu. Bu mükemmel laleleri toplamayı düşünmüyordu herhalde?

"Saçmalama Barış. Boşuna öldüreceksin çiçekleri" dediğimde beni anlayarak geri ayağa kalktı.

Amcaya selam verdikten sonra gerisin geri Adanın arabasına gittik.

"Sen nasıl geldin buraya?" Dedim onun arabasını göremeyince.

"Taksiyle. Buraya geleceğini biliyordum" dedi kendinden emin bir şekilde.

...

Kapıyı çaldığımda Ada anında açmıştı. Beklentiyle yüzüme bakarken beklediği şeyi ellimi kaldırarak ona gösterdim. Gördüğü yüzükle bana sıkıca sarılırken mutluluktan ağzı yırtılacaktı.

"Sonunda ya!" Dedi Ada benden ayrılınca. Ben önde Barış arkada bahçeye çıktığımızda herkesin bakışları bize dönmüştü.