8. Bölüm (Biz neyiz?)

664 17 0
                                    

SELAMMM YİNE BEN💗💗

OYLAYIN LÜTFENNNNN🙏🙏

BU ARADA DİĞER HİKAYEMDE 1K OLMUŞ ÇOK TŞK ONADA BİR GÖZ ATMAYI UNUTMAYINNNN❤️❤️❤️❤️❤️❤️

HADİ İYİ OKUMALARRR🤍🤍

....

Kapı çaldığında Barış romantik anımız bozulduğundan söylene söylene kapıyı açmaya gittiğinde onun bu haline güldüm.

Yemeklerimiz gelmişti. Barış benim için sipariş ettiği burgeri önüme koyunca gözlerim büyüdü resmen. Bu kadar büyük bir şey beklemiyorum.
(; Ayy dur hiç başlama sapık düşüncelerine!

Barışta hamburgere olan minnoş bakışlarımı görmüş olacak ki ellini yüzümün önünde salladı uyanmam için.

"Alooo Deniz!" Derken sırıtıyordu birde.

"Oha Barış bu ne! Bir de aile menüsü isteseydin bu yetmez bana!" Diye isyan ettim hâlâ eşşek kadar burgere bakarken

"Abart be bu benim dişimin kabuğuna yetmez" dedi burgerime aşağılayıcı bakışlar atarak.

"İyi sen ye o zaman" dedim bilmişce.

"Olur mu öyle şey karıcım ben sporcuyum" dedi. Karıcım mı...

"Bende insanım Barış" dedim hâlâ mızmızlanırken. Barış ise çoktan yemeğine başlamıştı.

"O bitecek." Dedi karalı bir şekilde, yemeğini yerken.

Söylene söylene yavaşça yemeye başladım. Ama içim gerçekten istemiyordu. Vücudum reddediyordu resmen burgeri.

Ben burgerin yarısını yemişken Barış yemeğini bitirmişti bile. Aslında yavaş yiyen biri değildim ama aç değildim ve Barışta çok hızlı yiyen birisiydi.

"Ohooo sen hâlâ bitirmemişsin bunu" dedi Barış burgerimi görünce.

"Ya sen yesen diğerini ben gerçekten şiştim" dedim ona tatlı olduğunu düşündüğüm bakışlarımı sunarak. Bir süre gözlerime baktıktan sonra vazgeçti.

"Tamam biraz yersem bir şey olmaz" dedi ve tek lokmada yuttu resmen burgeri. Onun bu yiyişine ağzım açılırken tek kelime edememiştim.

"Maşallah" dedim sonunda. Bunu duymasıyla bana her zaman olduğu gibi güldü.

Arkamızı topladıktan sonra yatak odasına ilerledik.

"Ya Deniz ben sana söylemeyi unuttum. Eğer istersen sana özel olarak bir oda hazırladım yani rahatsız olursan orda uyuyabilirsin." Bir şey demeden ona bakınca telaşla devam etti "Yani yanlış anlama ben seninle uyumak isterim tabiki yani sen şey olma diye şey etmiştim" telaştan doğru düzgün cümle bile kuramadığını görünce kahkahamı bastıramadım.

Heyecanlanınca nasılda tatlı oluyordu. Telaşını dindirmek adına yanağını okşadım. "Tamam Barış anladım ben, gördümde zaten odayı." Dedim sakin bir ses tonuyla ona yanlış anlamadığımı kanıtlamaya çalışarak.

"Ama ben hiç rahatsız olmam." Dedim ve "Hem yalnız uyumayı sevmem" diye bir yalan sıktım.

Aslında yalnız uyumak hiç dert değildi. Hatta galiba yalnız uyumayı tercih ederdim çoğunlukla ama Barışla uyuma fikride çok cazip gelmişti.

Hem zaten son bir kaç gündür birlikte uyuyorduk. Alışmıştım artık.

Rahatlamış gibi bir nefes verdiğinde güldüm. Onu mıncırmamak için kendimi zor tutuyordum şu an.

ANLAŞMA /BARIŞ ALPER YILMAZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin