Selammmm💗
Bu hikayenin bir devamı hak ettiğini düşündüm ve yazmaya karar verdimmm🫶
Oylamanız beni çok mutlu ediyor ve yazma hevesimi arttırıyor❤️
İyi okumalarrrrr🫶🫶🫶
...
O olaydan sonra üç haftadır Barışın yüzünü görmüyordum. Adanın dediğine göre Barış Kereme beni hep soruyormuş. Ama açıkçası benim Barışı görmeye niyetim yoktu.
Magazinde ayrılık haberlerimiz şimdiden yayılmaya başlamıştı. İyide olmuştu. Ben hiç açıklama yapma havamda değildim çünkü. Herkes istediğini düşünebilirdi. Tek sorun ailemin artık bana baskı yapıyor oluşuydu.
Ailemle çokta güçlü bir bağım yoktu. Zaten genç yaşta okumak için ve birazda onlardan kurtulmak için taşınmıştım. Para yollama hariç pek bir iletişimimiz yoktu. Özelliklede babamla. Ama şu Barışla sevgili olduğumuz olaylarından sonra iyice yakama yapışmıştı resmen.
Yok neymiş efendim milletin önünde neden ilişkimizi yaşıyormuşuz, bizim mahremiyetimiz yokmuymuş, herkesin dilindeymişiz falan.
Aslından babamdan korkan bir tiptim. Ama ondan uzak kaldığım zaman zarfında ona olan korkum biraz azalmıştı. Gözden uzak olan gönülden Irak olurmuş. Yani onu o kadar uzun zamandır görmüyordum ki neler yapabileceğini unutmuştum. Annem zaten hep babamın tarafındaydı. Babam ne derse o.
Birde kardeşim vardı tabi. Alp. Alp çok masum, çok iyi niyetli bir çocuktu. Ama annem ve babam onuda ne yapar eder de kendilerine benzetirler diye çok korkuyordum. Gerçi Alper daha çok küçüktü. Daha sadece 6 yaşındaydı. Ama yaşına göre çok şey anlıyordu bence. Onu çok özlemiştim.
Babam daha dün Ankara'ya dönmem gerektiğini söylemişti. Benimle konuşması gerektiğini belirtmişti. Konunun ne olduğunu az çok biliyorsunuzdur zaten.
Bu gün saat gece onikide uçağım vardı bu yüzden. Sadece iki günlüğüne kalacaktım orda. Oda Alp için yoksa oraya gitmezdim bile. Katlanamıyordum onlara resmen. Ailemi görmek beni üzüyordu.
...
Ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Kapıyıda kilitleyip merdivenlerden indim. Apartmandan çıkmamla Barışla göz göze geldim. Ne işi vardı bunun burda?
Onu görmezden gelerek yoluma devam ettim. Beni kolumdan tutup ona çevirmesiyle irkildim.
Hiç bir şey demeden yüzüme bir özlem ile bakıyordu.
"Ne var Barış?" Dedim sonunda
"Konuşmamız gerek bak sen olayı çok yanlış anladın Deniz. İnat etme konuşalım." Dedi sakince. Bana açıklamasını yapıp ayrıldığımızı söyleyeceğini düşündüğümden artık uzatmadım. Yeterince kaçmıştım.
"Tamam ama çabuk söyle ne diyeceksen, okula yetişmem gerek" dedim sinirle. Kolumu bıraktı ve gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.
"Bak Deniz mesajları gördüğünü biliyorum." Nereden biliyordu?
"Bak eski sevgilimin, yani Mine'nin bana neden mesaj yazdığını bilmiyorum. Bak gerçekten, yemin ederim Deniz onunla hiç yazışmadım beni terk ettikten sonra." Devam etmesi için yüzüne baktım. Ona inanmak istiyordum hemde çok.
"Sadece bir kere yazdım" Hani yazmamıştın Barış?
"O da benim evimde kalan eşyalarını alması içindi." İşte şimdi kafamdaki bütün soru işaretleri kesinleşmişti. Bir saniye... hâlâ eksik bir parça vardı. Neden o kız hâlâ sevgilim diye kayıtlıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLAŞMA /BARIŞ ALPER YILMAZ
RomanceBarış ile Deniz anlaşmalı bir sevgili oyunun içinde bulurlar kendilerini. Ama her şey planladıkları gibi gitmez Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur, tamamen hayal üründür.
