"Bugün burada bu iki güzel ruhu ebediyen birleştirmek için Tanrı'nın huzurunda buluştuk.."
Beyaz renk ve onun açıklanamaz ölçüde ölümcül güzelliği. Giyen herkesi zarafete boğan eşsiz danteller. Alyansın tutku dolu ışıltısı ve hayatım boyunca sevmekten bir an bile vazgeçmeyeceğim o ince vücut...
Ellerim ellerindeydi ve biz adeta parlıyorduk. Belini okşamak, onunla aşk yapmak, bir miktarda üzerindeki beyaz dantel işlemeli takımı bedeninden çekip almak istiyordum ama ne yazık ki halka açık alanda yapabileceğim tek şey onun yüzüne nahifçe gülümsemekti. O da muhtemelen benimle aynı şeyi istiyor ve yine benim gibi kibar gülümseme oyununu oynuyordu. Tanrı'nın yarattığı en güzel şeydi.
"Yeminler edilsin." Konuklar yalnızca bir kaç kişiden ibaretti. Annem, babam, Yoongi, Jimin, Anna -zorla getirilmişti- ve elbette uzaktan dostlarımız Kim ailesi. Namjoon ve Jin evlenirken henüz orduda olduğum için düğünlerine gidememiştim ama onlar bunu sorun etmeyecek kadar olgunlardı işte. Hoseok elinde büyük bir kamerayla her anımızı çekiyordu çünkü Taehyung'un tek akrabası olarak sadece bir günlüğüne gelebilmişti. Kırgınlıklar vardı ancak aşkımızdan büyük değildi.
Taehyung her zaman, ilk tanıştığımızdan bu yana, kendisini bırakmayacağımı bilmek istiyordu ve ben bunu en güzel bu şekilde kanıtlayabileceğime inanıyordum. Artık evli bir çifttik..
"Sevgilim, seni sonsuza kadar seveceğime, ellerini ben ölene dek tutacağıma, sana olan sevgimi asla sonlandırmayacağıma ve her anında yanında olacağıma dair sevdiğim ve sevmeye devam ettiğim her şey üzerine yemin ederim."
Sözlerim doğrudan otomatik alkışlarla süslenirken Taehyung hafif göz makyajı akmasın diye gözyaşlarını sımsıkı tutuyordu. Bense nazikçe gülüyor, beni yolumdan çeviren ve aptal kabuğumdan çıkaran bebeğime destek vermek için ellerini okşuyordum.
"Ve ben sevgilim.. Seni hep sevip yanında olacağıma, her zaman kollarının arasında durup sana ölünceye dek seni sevdiğimi söyleyeceğime ve seninle ilgili olan her şeyi sorgulamadan kabul edeceğime sahip olduğum tek şey üzerine yani kendi canım üzerine yemin ederim."
Dudaklarımız ince bir örtüyle örtülmüş gibi birbirine dokundu, gönlüm onu orada herkesin içinde tüm ıslaklığımızla öpmek istese de yapamadım. Geri çekildiğimizde yüzümüz aşkın rengiyle parlıyordu. Ben, komutan Jeon, onun için yeniden doğmuş gibi hissediyordum. En canlı sevişmelerimizde olduğu gibi hiçbir heyecan kaybetmeden gözlerine bakarak ona onu sevdiğimi söylüyordum. Biz ayrılmaz iki ruha evriliyor, iki kadehte tek boşanan şarap misali boğazımızdan dökülüyorduk. Onu yutkunuyor ve yine onu soluyordum. Taehyung uğruna ölüyor ama bundan gurur duyuyordum. Onunda benden farksız olmadığını biliyordum..
En önemlisi tüm ömrümü bu küçük, ufak tefek çocukla geçirmeye hazır hissediyordum.
Sarı saçlarını okşayıp kulağına onu çok sevdiğimi fısıldarken bile yaşımdan beklenmeyecek şekilde heyecanlıydım. O da benim gibi heyecanla konuşuyor ve ara ara omuzlarını titretecek kadar kıkırdıyordu.
Yolun başında ya Anna hiç ısrar etmeseydi ve ben o dans stüdyosunda onu görmeseydim ne olacaktı? Peki ders çalışma bahanesiyle evimize geldiğinde arsızca odama gelmeseydi? Belki tekrarlayan görüşmelerimizde sevişmeye karar vermeseydik ya da onu hiç sevmeseydim.. Şimdi bu kadar mutlu olur muyduk? Muhtemelen birbirimizden habersiz yaşıyor olurduk ama belki bu kadar huzurlu olmadan ve aşkı tatmadan.
Yine o parlak gözlerinin içine baktım.
"Seni seviyorum bebeğim."
"Bende seni seviyorum komutanım."
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bu güzel serüvende yanımda olan bırtanecik dostum okurlara selamlar hepiniz iyi ki varsınız ben ilk defa fic yazmadım ama ilk defa yayınladım bu yüzden benim için bu hesap da bu ficlerde çok özel. 5.57k görüntülenme.. sayısız kez teşekkürler biliyorum daha çok yazılacak sahne vardı ama ilhamım kayboldu bende hiç olmazsa bir son yazayım dedim ancak bu bir son değil ilham geldikçe özel bölümler atacağım sizi seviyorum ve diğer ficlerime bakmanızı rica ediyorum.
