DURU( Gerçek Ailem)

3.Bölüm

Merhaba nasılsınız?

Yeni bir bölümle geldimmm

Umarım beğenirsiniz

Evden çıkmış arabaların önüne gelmiştik. Abimler ve babam kimin hangi arabaya bineceğini tartışıyordu. Evet hepimiz bir arabaya sığardık ama 2 tanede şoför olduğu için hemde daha rahat edeceğimiz için farklı arabalara binmek zorundaydık.

Sonunda karar vermiş olacaklar ki markette gördüğüm abi konuşmaya başladı.

" Duru, ben ve Ferzan bir arabaya babam gil ise diğer arabaya binecek " dedi. İkizleri karıştırsamda kafa salladım öğrenirdim nasıl olsa.

Ardından arabalara binip yola çıktık. Daha nerede yaşayacağımı bile bilmiyordum, o yüzden sormaya karar verdim. " Acaba siz nerede yaşıyorsunuz ? " Dedim. Markette gördüğüm abinin cevap vermesini beklerken yanımda oturan  ikizlerden biri büyük ihtimalle Ferzan çünkü aynı arabaya bineceğimizi duymuştum ." Mardin ' de " dedi.

Lan Mardin mi !?

" Ne demek Mardin?" Dedim. Ferzan olduğunu düşündüğüm kişide  "Bildiğimiz Mardin işte" dedi. Bir yandanda markette gördüğüm abi ile birlikte büyük ihtimalle şu anki yüz ifademe gülüyorlardı.

Ben bunu duyar duymaz hemen sorularımı sormaya başladım Mardin'de " Mardin'e gideceksek benim okulum ne olacak ? Ben yeni okula asla alışamam yeni hocalar yeni ortam falan hiç uğraşamam. Hem benim burada arkadaşlarım var onları bırakıp gidemem" dedim.

Hem arkadaşlarım demişken aklıma geldi ben onlara haber vermeyi unutmuştum. Şu zamana kadar bir sürü mesaj atmışlardır ama şuan düşünmem gereken daha önemli şeyler vardı . Onlara müsait olduğum bi zamanda haber vermeyi aklımın köşesine yazdım .

Bu söylediklerimden sonra markette gördüğüm abi " Sen hep böyle hızlı mı konuşursun? " Dedi. Bu dediğine sinirlenmiştim. Tam konuşacakken ikizlerden biri yani Ferzan konuşmaya başladı

" Okul konusu düşünme bile biz onu bir şekilde halledeceğiz, arkadaş konusunda da diyecek pek bir şey yok . Artık telefonda konuşursunuz " dedi .

Gerçekten arkadaşlarımdan ayrılmayı hiç istemiyordum , çünkü hepsine çok değer veriyordum . Ama uzatmamak için birşey demedim.

" Ne kadar yolumuz kaldı ? " Dedim.
Markette karşılaştığım abi " Birazdan hava limanına ulaşırız" dedi.

Aslında isimlerini sormayı çok istiyordum ama çekiniyordum. Markette karşılaştığım abi uçak deyince biraz korktum. Çünkü hep uçaklardan korkmuşumdur, ama belli etmemeye çalıştım.

Yaklaşık bi 10 dakika sonra havalimanına ulaşmıştık. Diğer arabada hemen bizden sonra gelmişti.

Şimdi hep birlikte oturmuş uçağın kalkmasını bekliyorduk. Hayatımda hiç  uçağa binmediğim için çok korkuyordum. Sağ tarafımda markette karşılaştığım abi sol tarafımda  aynı arabaya binmediğimiz ikizlerden biri vardı.

Diğer ikizin ismini biliyorum sayılırdı ama bu abinin ismi hakkında hiçbir bilgim yoktu.

Zaman yaklaştıkça ben daha fazla heyecanlanıyordum. Terleyen ellerimi pantolonuma sildim. Bunu fark eden markette karşılaştığım abi " Duru abiciğim korkmanı gerektirecek hiç bir şey yok. Güven bana " dedi.

Yine abiciğim demişti. Ama pek üstünde durmadan onaylar biçimde kafamı salladım. Oda bana gülümsemekle yetindi.

Uçak anonsu verilmişti. Bizde oturduğmuz yerden kalkıp uçağa doğru ilerledik.

Oturma düzeni şu şekildeydi Ben , markette karşılaştığım abi ,önümüzde ikizler arkamızda ise babam oturmuştu. Yani şu şekilde oturmuştuk

İkizler

Ben, markette karşılaştığım abi

Babam

"Uçak kalkacaktır lütfen kemerlerinizi takın " diye bir anons yapılmışt.

Anonsun üzerine herkez kemerini takmaya başlamıştı. Aynı şekilde bende takmıştım ve uçak kalktı.

Çok gergindim. Yanımda oturan abi bunu alıp verdiğim nefeslerden anlamış olmalı ki sıkıca elimi tuttu. Yüzümü yan tarafa doğru çevirdiğimde markette karşılaştığım abinin bana gülümseyerek baktığını gördüm.

Bende ona gülümseyerek elimi elinden çektim ve başımı uçağın camına doğru çevirdim.

İstanbul' u çok özleyecektim. Arkadaşlarımı, eski evimi , okulumu,öğretmenlerimi ama yapacak bir şey yoktu. Umarım Mardin'e alışabilirdim.

Bakalım Mardin' de beni neler bekliyor ?

Bölüm sonuuuu

Nasıldı bölümm

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

Bir daha ki bölüme kadar hoşçakalınnn