DURU( Gerçek Ailem)

9.Bölüm

Ben geldimmmm

Nasılsınız?

Medya: Azat

Umarım bölümü beğenirsinizz

Odama çıktıktan sonra duşa girmiştim ve ders çalışmaya başlamıştım. Çünkü ders çalışmak gerçekten kafamı dağıtıyordu kısa bir süre de olsa bu yaşananları düşünmemi engelliyordu.

Ders çalıştıktan sonra kendimi rahatlamış hissediyordum. Ama tekrar aklıma yaşanan olaylar geldi. Acaba Azat abim şuan nasıldı, ne yapıyordu?

Arayıp konuşmayı çok istiyordum. Ama bende numarası yoktu. Tek çarem babamdan ya da abilerimden birinden istemekti . Şuan en mantıklısı abilerden biriydi çünkü babamla uzun bir süre karşılaşmak dahi istemiyordum.

Aslında abilerle de konuşmak istemiyordum ama Azat abim için konuşmak zorundaydım.

Odadan çıkıp Ferzan abimin odasına doğru ilerledim . Neden bilmiyorum ama kendimi Ferzan abime daha yakın hissediyordum.

Ferzan abimin odasının önüne geldiğimde kapıyı tıklattım ve Ferzan abimin komutuyla kapıyı kapatmadan içeri girdim. Nasıl olsa fazla kalmayacaktım .

Ferzan abim beni gördüğüne fazlasıyla şaşırmış gibiydi ama yüzündeki bu şaşkınlığın yerini yavaş yavaş korku almaya başlamıştı. Büyük ihtimalle tartıştığımız konudan sonra önemli bir şey olmadığı sürece onun odasına gelmeyeceğimi düşündüğü içindi.

Ferzan abim sesindeki hafif telaşla "Duru abiciğim bir şey mi oldu ?" Dedi. Bende " Azat abimi çok merak ettim aramak istedim ama bende numarası yok. Sende numarası varsa bana verebilir misin?"

Bu yaşanan olayları duyduktan sonra Azat abimin numarasının onda olmadığını bile düşünüyordum. Ben abimin yerinde olsaydım hiçbiriyle iletişim bile kurmazdım .

Yüzü biraz düşse de çaktırmamaya çalışarak " Tamam ben sana atarım numarasını" dedi.

Azat abime karşı takındıkları bu tavır çok kırıcıydı. Neden böyle yapıyorlardı? Kardeşti onlar.

Ferzan abime onaylar biçimde kafa sallayıp odadan çıktım.

Odama geçip yatağımın üzerine oturmuştum. Bu sürede de Ferzan abim numarayı atmıştı. Numarayı alana kadar heyecanlı değildim ama numarayı aldıktan sonra gereksiz bir heyecan basmıştı.

Tabi bu duyguya heyecan denilirse daha çok tedirgin gibiydim. Olayın üstünden çokta fazla zaman geçmemişti arayınca ne tepki verirdi, sert çıkışırmıydı ?

Bı an bu düşünceleri boş vererek arama tuşuna bastım.

Aramıştım aramasına ama abim telefonu açmıyordu. Tekrar aradım yine açmadı tekrar tekrar aramaya devam ettim. Çünkü şu anda yanında olmalıymışım gibi hissediyordum. Yanında olmam içinde aramalarıma cevap vermesi gerekiyordu.

Tekrar aradığımda telefon bir amda açıldı ve kulağımı Azat abimin sesi doldurdu.

" Açmıyoruz işte neden arayıp duruyorsun?" Dedi hafif sesini yükselterek

Çekingen bir sesle " Abi benim " dedim.

Abimde şaşkınca " Duru sen misin ?" Dedi. Aramamı beklemiyordu galiba.

" Evet benim. Evden bir anda çıkınca seni merak ettim. Nasılsın ?"

" Ne kadar iyi olabileceksem o kadar iyi olmaya çalışıyorum " dedi. Olayları tekrardan onun açısından düşündüm. Annesinin ölmüş olması , babasının başka bir kadınla evlenmesi, kardeşlerinin onu sevmeyip hor görmesi üstüne de bir başına yurt dışına gönderilmesi, istenilmediğinin ona her zaman hisseddirilmesi, her insan bunları kaldıramazdı .