Hayatında sadece annesi olan Duru'nun babasına ve abilerine kavuşma hikayesi
15 yıldır Duru'yu arayan babası ve abileri
Babası ve abileri öldü zanneden Duru
Bakalım birbirlerine alışabilecekler mi?
Sabah Ferzan abimin seslenmesiyle uyandım. Normalde hep erken uyanan biriydim ama dün çok fazla yorulmuştum.
Ferzan abim kahvaltının hazır olmak üzere olduğunu söylediği için hemen üstümü giymeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Çanta ve gözlük yok )
Bunları giyip aşağı inmeye başladım. Dün Agâh abim beni odaya getiriken etrafı incelediğim için yolu biliyordum. Çünkü yemek odası ile salon arasında 2 oda vardı. Bunuda dün eve ilk girdiğimde görmüştüm.
Hızlıca salona inip oradanda yemek odasına ulaşmıştım. Yemek odasına girdiğimde herkesin beni beklediğini gördüm ve boş sandalyelerden birine oturdum.
Herkes " Günaydın " dedi. Bende aynı şekilde günaydın dedikten sonra yemeğe başladık.
Yemek sessiz geçmişti. Yemek yedikten sonra odama çıktım tam ders çalışmaya başlayacaktım ki aklıma telefonum geldi.
Hemen gidip telefonumu açtım ve gelen mesajları en başından okumaya başladım.
Dedikodu time 💖
Ela: Günaydınnnn ( 9.40)
Dilay: Günaydınnn ( 9.40)
Dilem : Günaydınn ( 9.40)
Hatice : Günaydınnn ( 9.40)
Dilem: Her zaman ilk önce Duru yazardı (9.41)
Ela: Evet ya ne yapıyor acaba şimdi? (9.41)
Dilay : Acaba hala uyuma ihtimali var mı ? (9.41)
Hatice: İmkansız gibi birşey resmen Duru neredeyse her gün saat 8.30'dan geç uyanmaz. (9.42)
Ela: Eee nerede o zaman bu kız ?
Dilem : Bilmem arasak mı ki ?
Dilay: Biz neyi bekliyoruz ? Arayalım işte.
Aramalara baktığımda 50' ye yakın arama olduğunu gördüm. Bana değer veren birilerinin olması beni çok mutlu etmişti. Mesajların devamını okurken telefona bir arama düştü.
Ela arıyor...
Aramaya hemen cevap verdim.
Ben: Alo
Ela: Oh şükürler olsun. Neredesin kanka sen 2 gündür.
Ben: Ay neler oldu kanka bu 2 günde bir bilsen
Her şeyi özet geçerek anlatmıştım. Ela' nın bu konu hakkında tavsiyelerinide alıp telefonu kapatmıştık.
Grubada yaşanan olayları yazmıştım. Doğal olarak herkes çok şaşırmıştı.
Gruptan biraz daha bu konu hakkında konuşup diğer arkadaşlarımında tavsiyelerini alıp telefonu kapatmıştım.
Bende masaya oturup ders çalışmaya başlamıştım. Biraz ders çalıştıktan sonra odamın kapısı tıklatılmıştı ve içeri Agâh abim girmişti.
Onun olduğuna şaşırmıştım. Sanırım bir şey konuşmak için gelmişti. Çünkü akşam yemeği saati daha gelmemişti. Yani gelmemiştir herhalde çünkü saat 3.30 du bu kadar da erken yemek yemiyorlardır bence .
" Tabi gelebilirsin" deyip onu içeri çağırdım. Oda içeri girip " Ders mi çalışıyordun ?" Diye sordu.
Bende " Evet ders çalışıyordum" dedim.
Oda " Ders çalıştığını bilmiyordum. Bilsem akşam yemeğini beklerdim " dedi.
Bende hemen " Yok zaten mola verecektim. Ne söylemek istiyorsan şimdi söyleyebilirsin " dedim hafifçe tebessüm ederek.
Biraz çekingen gibi duruyordu ne diyeceğini merak etmiştim gerçekten.
" Duru bizden çekinmene gerek yok. Bu gün odamdan hiç cıkmadın. Bizden çekinme lütfen. Biz uzun zamandır bu günün hayalini kuruyorduk lütfen içine kapanma " dedi.
Bu dedikleri bana aşırı tatlı gelmişti . Nasıl tatlı gelmişti bende bilmiyordum ama gelmişti işte.
Ama beni yanlış anlamışlardı. Ben onlardan çekindiğim için değil ders çalışmam gerektiği için yanlarında fazla duramamıştım. Tamam belki okul degiştirmiş yada değişterecek olabilirdim ama yeni okulda karşıma neler çıkacağı belli değildi. Bu yüzden herşeye hazırlıklı olmalıydım.
Agâh abimi daha fazla bekletmemek için cevap verdim.
" Siz beni yanlış anlamışsınız. Ben sizden çekindiğim için değil ders çalışmam gerektiği için odamdaydım. Tamam okulumu değiştirecek olabilirim ama yeni okulumda karşıma neler çıkacağını bilemem" dedim.
Dediklerinden sonra mutlu olmuştu. Her halinden belliydi mutlu olduğu.
Agâh abim ise " Gerçekten mi ? " Dedi yüzündeki gülümsemeyle.
Bende " Gerçekten" dedim.
O da " Ben seni daha fazla bölmeyeyim o zaman. Sen çalışmana devam et derslerini aksatmaman da çok iyi bir şey. Aferin " dedi.
Tam odadan çıkarken aklına bir şey gelmiş gibi geri bana döndü ve tekrardan konuşmaya başladı.
" Bu arada akşam yemeğinde kuzenlerimizde olacak seni çok merak ediyorlar. Ne kadar ısrar etsekte onlara gelmemeleri için engel olamadık. Hem kuzenlerimizle aynı okulda olacağın için okulda yabancılık da çekmezsin " deyip odadan çıktı.
Benim kuzenlerim mi vardı ?
Gerçekten çok şaşırmıştım acaba nasıl birilerdi.
Aklıma ders çalıştığım gelince geri masanın başına oturup ders çalışmaya devam ettim.
