Hayatında sadece annesi olan Duru'nun babasına ve abilerine kavuşma hikayesi
15 yıldır Duru'yu arayan babası ve abileri
Babası ve abileri öldü zanneden Duru
Bakalım birbirlerine alışabilecekler mi?
Sabah alarm sesiyle değil aşağıdan gelen bağırış sesleriyle uyanmıştım. Hemen banyoda işlerimi halledip üzerimi değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sadece kıyafet ve hırka var )
Üstümü değiştirdikten sonra aşağı inmeye başladım. Salondan tanımadığım bir erkek sesi ve babamların sesi geliyordu. Bende adımlarımı salona yönlendirdim. Salona girdiğimde karşımda yabancı bir adam ve babamlar vardı. Benim geldiğimi daha fark etmemişlerdi. Bende fırsattan yararlanarak onları dinlemeye başladım.
" NASIL BÖYLE BİR ŞEY YAPARSINIZ? BU KONUDA HASSAS OLDUĞUMU BİLE BİLE SİZ NASIL BENDEN SAKLARSINIZ ?" Diye bağırdı tanımadığım adam.
Hemen sonra Ferzan abim bağırmadan" Abi tamam çok haklısın ama lütfen biraz sessiz ol Duru uyanacak " dedi.
Ferzan abim bu adama neden abi demişti? Konuya dahil olmam gerektiğini anlayıp konuşmaya başladım. " Ne abisinden bahsediyorsunuz ? " Der demez hemen bir çift kol bana sarılıp önümü görmeme engel oldu.
" Duru sonunda buradasın " dedi. Şuan şaşkınlıktan hiç birşey yapamıyordum
Yabancı benden ayrıldıktan sonra " Ne oluyor? Biri bana anlatma zahmetinde bulunabilecek mi ?" Diye sordum.
Bu soruma yabancı cevap verdi " Sana herşeyi bizzat ben anlatacağım " dedi ve babam gile dönerek
" Biz şimdi Duru ile gidiyoruz her şeyi bizzat ben anlatacağım canımız ne zaman isterse de o zaman geliriz" dedi ve elimden tutup kapıya doğru ilerlemeye başladı.
Dışarıdan rastgele bir arabaya binip yanına yani ön koltuğa da beni otutturdu ve arabayı sürmeye başladı.
" Nereye gidiyoruz?" Dedim. O da "Nereye istersen" dedi.
Ben Mardin'e yeni gelmişim hiç bir yer bilmiyorum sence nereye gitmek isteyebilirim? Demedim tabikide onun yerine " Fark etmez" dedim. En sonunda araba gayet sakin ve güzel bir parkın önünde durdu.
" Geldik" dedi ve arabadan indi. Bende arabadan inip onu takip etmeye başladım.
Bir banka oturdu ve gözleriyle yanına oturmamı işaret etti. Bende geçtim ve yanına oturdum. Yaklaşık 5 dakikalık bir sessizlikten sonra yabancı konuşmaya başladı.
" Ben senin abinim Duru " dedi. Aslında Ferzan abimin bu yabancıya abi demesinden anlamıştım abim olduğunu.
Biraz daha düşündükten sonra bunun babamın laf arasında söylediği Azat olduğunu anladım. Şuan çok şaskındım çünkü üstünde durmadığım bu söz hayatımın en önemli şeylerinden biriydi.
Kendime engel olamayarak " Sen Azat mısın ?" Dedim. Yabancı ise bu dediğime fazlasıyla şaşırmış gibi görünüyordu. " Sen benim adımı nereden biliyorsun? " Dedi. Bende " Eve ilk geldiğim gün babam laf arasında söylemişti" dedim.
Yüzünde buruk bir gülümseme oluştu ve hafifçe başını anladığını belli edercesine salladı ve konuşmaya devam etti " Bizim annelerimiz aynı değil Duru sadece babalarımız aynı " dedi. Bu sefer şaşırma sırası bendeydi.
" Nasıl yani ?" Dedim. Şaşkınlıktan gözlerim sonuna kadar açılmıştı oda bunu komik bulmuş olmalı ki güldü ve "Çok tatlısın" dedi. Şuan konuyu çok merak etmiştim ve konunun üstünün bu seferde kapatılmasını istemediğim için " Konuya geri mi dönsek? " Dedim.
Oda kaldığımız yerden konuşmaya devam etti " Babam annenden önce bir evlilik yaptı. Bende o evlilikten olan çocuğum. Ama annem beni doğururken hayatını kaybetmiş. Babamda bana bir başına bakamayacağına karar verip başka biriyle evlenmiş. O zamanlar babaannem de varmış ama babam onlara yük olmak istememiş ve bir gün şans eseri annenle karşılaşıp evlenmeye karar vermişler. Ne olduysa da ondan sonra olmuş zaten " dedi.
Bana bunlardan neden bahsedilmişti ? Benim abimide eski yaşanmışlıklarıda bilmeye hakkım vardı. Tamam belki daha yeni tanıştığımız için bahsetmek istememişlerdi ama bir tane daha abin var şuan burada değil demek çok mu zordu?
Bende " Bana senden neden bahsetmediler?" Dedim.
Oda " Annenden önce babanın bir evliliği olması daha da önemlisi bu evlilikten bir çocuğu olmasını öğrendiğinde onlardan uzaklaşacağını düşünmüşlerdir. Kısacası benim varlığım yüzünden onlardan uzaklaşacağını düşündükleri için bahsetmemişlerdir benden. Hem nasıl olsa onlar için önemli bir yere sahip değilim belki de benden bahsetmeye gerek duymamışlardır önemsememişlerdir " dedi.
Son söylediklerinden sonra kaşlarım çatılmıştı. Bence böyle düşünmesi çok saçmaydı. "Sakın böyle düşünme. Neden seni umursamasınlar,önemsemesinler sende babamın oğlu ve benim gibi abimlerin kardeşisin" dedim.
Bu konuşmamdan sonra gözleri dolmuştu. Hemen bana sarılıp " Seni çok fazla aradım. Çok çabaladım. Seni onlardan önce bulamadığım için özür dilerim abicim" dedi. Bu sefer bende ona karşılık vererek sarıldım. Bunun üzerine bana daha sıkı sarıldı.
Bu özürün üzerine konuşmam gerektiğini düşünerek " Senin özür dilemene gerek yok abi. Beni bulmak için fazlasıyla uğraştığını tahmin edebiliyorum. Hem uğraşmasan da sorun değildi " dedim.
Abimin kolları bir an gevşer gibi oldu ama hemen sonra canımı acıtmadan daha sıkı sarıldı ve abim dedi.Çok degişikti sıkı sıkı sarılmıştı ama canımı acıtmamıştı .
Orada biraz daha vakit geçirdikten sonra arabaya bindik ve abim arabayı sürmeye başladı.
" Sana şeker alayım mı ?" Dedi. " Abi ben küçük çocuk değilim " dedim. Oda " Sen hala benim küçük kardeşimsin " dedi.
Biraz zaman geçtikten sonra abim bu sefer de " Sana çikolata alayım mı ?" Dedi. Tam hayır diyordum ki arabayı yol üzerindeki bir marketin önüne park edip " 2 dakika bekle ben hemen geliyorum" dedi ve gitti. Bende kendi ihtiyaçları vardır diye düşünerek beklemeye başladım.
Aklıma kahvaltı yapmadığım gelmişti. Neyse eve gidince yerdim birşeyler. Ben düşüncelere dalmışken abim çoktan marketten çıkmış buraya doğru geliyordu.
Arabanın içine bindiğinde kucağıma bir poşet bıraktı. Poşetin içine baktığımda poğaça, meyve suyu ve çeşit çeşit çikolata vardı.
Azat abim " İlk önce poğaçanı ye sonra diğerlerini yersin abim" dedi. Bende " Abi ne gerek vardı" dedim. O da " Kahvaltını da yapmadın zaten hadi ye bunları" dedi.
Bende " Teşekkür ederim" dedim. O da uzanıp yanağımı öptü.
Poğaçamı bitirmiştim, diğer aldıklarından da bir kaç şey atıştırdıktan sonra doyup diğerlerini sonra yemeye karar vermiştim.
Araba durunca geldiğimiz yere baktım. Abim " Girelim mi ? İstemezsen başka bir yere de gidebiliriz" dedi. Bende " Eninde sonunda zaten gelicektik. Hadi gidelim " dedim ve arabadan indim. Abimde benden sonra hemen indi arabadan.
Eve gelmiştik. Umarım babamgilin mantıklı bir açıklaması vardır.
Bölüm sonuuuuu
Bu gün işlerim vardı biraz geç attim kusura bakmayın
