DURU( Gerçek Ailem)

4.Bölüm

Merhaba nasılsınız

Yeni bir bölümle geldimmm

Umarım beğenirsiniz

Uçaktan inmiş tekrar aynı düzende arabalara yerleşmiştik. Uçak yolculuğu düşündüğüm kadar kötü değildi aslında. Artık Mardin'deydim .

Hiç gezmeye bile gelmediğim şehirde yaşamaya başlayacaktım. Uçakta fazlasıyla yorulmuştum. Eve gidince hemen odaya çıkıp dinlenmek istiyordum.

Yaklaşık 20 dakika sonra araba durmuştu. Çok güzel bir konağa gelmiştik. Markette karşılaştığım abi yanıma gelip kulağıma doğru " Yeni evine hoşgeldin" dedi.

Doğru burasıda artık benim evimdi değil mi ? Hiç birşey demeden bahçeye doğru adımladım. Evin bahçesi gerçekten çok güzeldi.

Babam " Hadi içeri hem tanışacağız daha " dedi. Bu dediğinden sonra hepimiz babamın peşinden evin içine doğru adımladık.

Evin içide aynı bahçesi gibi çok güzeldi . Herkes salondaki koltuklara oturmaya başlayınca bende oturdum. Ben oturduktan sonra babam konuşmaya başladı

" İlk öncelikle evine hoşgeldin kızım " dedi. Bende hafif tebessüm ederek "Hoşbuldum" dedim.

" İlk öncelikle ben Berzan Demirel 55 yaşındayım annen seni bizden kaçırdığında 2 yaşındaydın. O zaman abilerinde çok küçüktü . Hem anneleri hem sen ortadan kaybolunca çok zor zamanlar geçirdik. Annen sana nasıl bir annelik yaptı bilmiyorum ama abilerinde pekte iyi bir annelik yapamadı. Bu yüzden annelerinden çok sorarlardı seni bana . Bende hep gelecek derdim. Sen kaybolduğunda ikizler 5 ,Azat 11, Agâh ise 9 yaşındaydı. Büyüdükçe artık bu yalanıma inanmamaya başladılar. Bende gerçekleri anlatmak zorunda kaldım. Uzun zamandır seni arıyoruz. Bize bir şans verdiğin için çok teşekkürler " dedi.

Bu konuşma üzerine hepsi bana gülümseyerek bakmaya başladılar. Gerçekte o yaştaki çoçuklara bunu anlatmak çok zor olmalıydı .

Babamın adını öğrenmiştim. Ama takıldığım bir yer vardı . İkizler, Azat ve Agâh diye 4 kişiden bahsetmişti. Ama burada 3 kişi var. Sormayı çok istesemde konuyu dağıtmak istemedim.

Biraz nefeslendikten sonra eliyle markette karşılaştığım abiyi gösterdi.

" Bu Agâh abin. 26 yaşında araba galerisi var " dedi. Agâh abime baktıgımda bana gülümsüyordu. Adını öğrendiğime sevinmiştim. Çünkü artık markette karşılaştığım abi dememe gerek kalmayacaktı.

Babam bu seferde eliyle aynı arabaya bindiğimiz ikizlerden birini gösterdi

" Bu Ferzan abin yanında oturan kişiyle ikizler 24 yaşında ve Matematik öğretmeni " dedi. Ferzan abime baktığımda bana gülümsediğini görmüştüm. Bende nezaketten gülümsedim.

Fazla yakın olmaya gerek yoktu. Evet içimden abi diyordum. Ama başka bir şey deyince çok resmi oluyordu. Bu hepsi için geçerliydi. Ben ne yabancı ne de çok yakın olmak istiyordum.

Babam ikizlerden bir diğerini göstererek " Buda Ferhat abin oda aynı şekilde 24  yaşında ve doktor" dedi. Ferhat abime baktığımda bana bakmış 32 diş sırıtıyordu .

Herkes benim konuşmam için bana baktığında sadece " Memnun oldum " dedim. Kendimi tanıtmayacaktım

Nasıl olsa beni biliyorlardı zaten. Kendimi tanıtmama gerek yoktu.

Babam " Bize biraz kendinden bahseder misin ? " Dedi.

Derin bir nefes alarak " Beni zaten tanıyorsunuz. Ama madem çok istiyorsunuz kendimi tanıtmamı tanıtıyım. İsmim Duru 17 yaşındayım ve 11.sınıfa gidiyorum " dedim.