ရွှေမင်းသားရဲ့ ဖူးစာဖက်

အခန္း(၈)

( အတန္းၿပီးေနာက္ ေန႔လယ္ေန႔ခင္း ခဏအားသည္ႏွင့္ ေနာင္ စာၾကည့္တိုက္ဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ေတာ့ လူရွင္းေနသည္။ သူက စာအုပ္ငွားၿပီးသည္ႏွင့္ ျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္တြင္ မမေႏြး.....မမေႏြးကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့.....) မမေႏြး...... ေအာ္..ေမာင္ေလး မမေႏြး စာအုပ္လာငွားတာလားဟင္ မဟုတ္ဘူး မမေႏြးက ျပန္လာအပ္တာ။ ေအာ္(ထိုစဥ္မွာပဲ မမေႏြးေဘးနားက အစ္မက.......) ဟဲ့ ေႏြး ငါနဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးဦးေလ။ ဘယ္သူလဲ။ ေမာင္ေလး...ဒါက မမေႏြးရဲ႕ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း ခင္ျမတ္ႏိုင္တဲ့။ ခင္ျမတ္ႏိုင္ ဒါက ထိပ္တင္သူရိန္ရွင္းတဲ့။ ေအာ္.... ထိပ္တင္သူရွိန္ရွင္းဆိုတာ ေမာင္ေလးလား။ ဗ်ာ...မမက ကြၽန္ေတာ့္ကို သိလို႔လား။ အင္း မင့္မမေႏြးေျပာျပလို႔ ထိပ္တင္သူရိန္ရွင္းကိုေတာ့ သိသား။ မင္းတို႔တိုက္မိၾကတာဆို။ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ် မမခင္ျမတ္ႏိုင္။ မခင္ျမတ္လို႔ပဲ ေခၚပါေမာင္ေလး။ ဒါနဲ႔ ထိပ္တင္သူရိန္ရွင္း နာမည္က ေတာ္ေတာ္ရွည္တာပဲေနာ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာင္လို႔ေခၚႏိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်။ အိမ္မွာေတာ့ ေနာင္ပဲေခၚၾကတယ္။ ေနာင္...ေနာင္ဆိုေတာ့ နတ္သွ်င္ေနာင္လား။ သူ႔ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့ ဓါတုကလ်ာကို ႀကိဳက္တာေလ။ ဗ်ာ။ ဟဲ့...ခင္ျမတ္ နင္ကေတာ့ေလ။ ေမာင္ေလး....စိတ္မရွိနဲ႔ေနာ္။ ခင္ျမတ္က အဲ့လိုပဲ တအားစတတ္တာ။ ဟုတ္ ရပါတယ္။ ကဲ မမေႏြးတို႔ကို ခြင့္ျပဳဦးေနာ္။ ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။( သူ႔အနားက မမေႏြးတို႔ထြက္သြားသည္ကို သူေငးၾကည့္မိျပန္သည္။ သူ႔ဝဲဘက္ရင္အုံသည္လည္း ေႏြးကနဲျဖစ္ ရျပန္သည္။ ခက္သည္ မမေႏြး။ မမေႏြးေၾကာင့္ျဖင္ ေနာင္ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ဗ်ာ။)( တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ႕ ဝဲဘက္ရင္အုံက ေႏြးသြားသကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ေသာ သူမွာလည္း ေႏြးရင္ခုန္ေနျပန္ၿပီ။ ခက္ေခ်ၿပီကြယ္။ စကားေလးေျပာ႐ုံနဲ႔ ေႏြးရင္ေတြ ဒီမွ်ခုန္ရသတဲ့လား။ သူ တိတ္ေနသည္ေၾကာင့္ ထင္သည္။ ခင္ျမတ္က....) အင္း...ေကာင္ေလးက မဆိုးဘူး ေခ်ာသားဟ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ဈာန္ေလ်ာတာပဲေနမွာ။ မွန္းစမ္း....(ခင္ျမတ္က ဒီလိုေျပာၿပီး သူ႔ရင္ကိုလာစမ္းေတာ့ အံ့ၾသသသည့္ဟန္ျဖင့္....) ဟယ္......ရွင္တကယ္ရင္ခုန္ေနတယ္ ေႏြး။ တိုးတိုးေျပာစမ္းပါ ခင္ျမတ္ရယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကားသြားမွျဖင့္... အင္း...ေႏြး....ေႏြး....ရွင္လည္း ရင္ခုန္တတ္ေသးတာပဲေနာ္။ ေကာင္ေလးကလည္း နင့္ကို သေဘာက်ေနပုံပဲ။ ဟိဟိ။ အို...ခင္ျမတ္..ေပါက္ကရေတြ မေျပာစမ္းနဲ႔ဟယ္။ ငါနဲ႔သူက အသက္ကြာေနတာကို။ အမေလး ႏွစ္ႏွစ္ေလးႀကီးတာမ်ား အဆန္းလုပ္လို႔ဟယ္။ ဟိုမွာ နတ္သွ်င္ေနာင္က သူ႔ထက္ ၁၈ ႏွစ္ႀကီးတဲ့ ဓါတုကလ်ာကို ႀကိဳက္သြားတာ ရာဇဝင္မွာ အထင္အရွား။ အဲ့တာက ဟိုေခတ္က မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ေတြပါဟယ္။ ငါတို႔ေခတ္နဲ႔အကြာႀကီးပါ။ ၿပီးေတာ့ ေနာင့္ပုံစံကလည္း အႏြယ္ေတာ္နဲ႔တူပါရဲ႕။ ငါနဲ႔က ေဝးပါတယ္ဟာ။ နင္လည္း မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္ပဲမဟုတ္လား ေႏြး။ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္......ငါတို႔က အစြန႔္အပစ္ခံပါ ခင္ျမတ္ရယ္။ အို..နင္ကလည္း ဒီေခတ္မွာ ထိပ္တင္ပါတိုင္း မင္းမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ။ ေနာင္က သူေ႒းသားျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့။ သူေ႒းသားဆိုလည္း ငါ့လိုလူမ်ိဳးနဲ႔ သူမိဘက ဘယ္မွာသေဘာတူႏိုင္ပါ့မလဲ ခင္ျမတ္။ မတန္တာကို မေတြးတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ နင္ကလည္း အားမွထုတ္ရေသးဘူး လက္ေလ်ာ့ေနၿပီ. ခင္ျမတ္ရယ္..သူမ်ားၾကားသြားရင္ အထင္ေသးစရာျဖစ္ေနပါ့မယ္။ နင္က အဲ့လိုေျပာေနရေအာင္ ေနာင္က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာေသးလို႔လား။ တစ္ေန႔ေျပာလာပါလိမ့္မယ္ ေႏြး။ ေနာင့္မ်က္လုံးေတြကို ငါသိေနတယ္။ ေနာင္ေျပာလာရင္သာ နင္ဘာေျပာမလဲ စဥ္းစားထား။ ေတာ္ပါေတာ့ ခင္ျမတ္ရယ္။ အတန္းတက္ရေအာင္ပါ။( ထိုေန႔တစ္ေန႔လုံး အတန္းတက္ေနေသာ္လည္း ေႏြးစိတ္ေတြက အတန္းထဲတြင္ရွိမေနပါ။ ေနာင့္ကိုသာ ေတြးေနမိသည္။ ေနာင္သူ႔ကိုၾကည့္ေသာ မ်က္လုံးမ်ား၏ အဓိပၸါယ္ကို ခင္ျမတ္သိသလို သူလည္းသိပါသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေနာင္ႏွင့္သူကား မတန္မရာပါေလ။ ေနာင္က အႏြယ္ေတာ္ျဖစ္လွ်င္ အႏြယ္ေတာ္ခ်င္းထပ္မွျမတ္သည္ဟူေသာ ထုံးစံအရ ေနာင့္တြင္ ေစ့စပ္ထားသူပင္ရွိႏွင့္ေလာက္ပါၿပီ။ အႏြယ္ေတာ္....တကယ္ဆို သူသည္လည္း ခင္ျမတ္ ေျပာသလိုပင္ အႏြယ္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပါ။ သို႔ေသာ္လည္း အစြန႔္ပစ္ခံ အႏြယ္ေတာ္သာ။ သူ႔မယ္ေတာ္ကား အႏြယ္ေတာ္ခ်င္းထပ္မွျမတ္သည္ဟူေသာ လူႀကီးမ်ား၏ ဓေလ့ကို လ်စ္လ်ဴရႈကာ သူ႔အေဖကို ေ႐ြးခဲ့သည္။ ထိုအခါ တစ္မ်ိဳးလုံးတစ္ေဆြလုံး ဖ်တ္ဖ်တ္လူးခဲ့ၾကသည္။ စိတ္လည္း အႀကီးအက်ယ္ဆိုးခဲ့ၾကသည္။ သူ႔ဘြားေတာ္သည္လည္း ထိုစိတ္ႏွင့္ အိပ္ယာထဲလဲခဲ့သည္တဲ့။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူတို႔သည္ အႏြယ္ေတာ္မ်ား၏ စြန႔္ပစ္ျခင္းကိုခံခဲ့ရပါသည္။ ထိုသို႔ စြန႔္ပစ္ျခင္းခံရေသာ အႏြယ္ေတာ္တစ္ေယာက္ကို ေနာင့္မိဘမ်ားအေနျဖင့္ သေဘာမွ်ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ေနာင္က သူေ႒းသားဆိုျပန္လွ်င္လည္း သူ႔လို ဆင္းရဲတဲ့သူနဲ႔ ေနာင့္မိဘေတြက သေဘာတူႏိုင္မည္လား။ ေနာင္ကေရာ... စြန႔္စားရဲမည္တဲ့လား။ ေနာင္ရယ္..........မမေႏြးေတာ့ ေနာင့္ေၾကာင့္ ခက္ရ ခ်ည္ရဲ႕ကြယ္။)