Clash of Bloodlines

Chapter 21

EYA'S POV

I stirred from unconciousness, my senses assaulted by the oppressive darkness. The stench of something rotten filled the air.

I really feel suffocated.

If I was not mistaken, nasa lair ako ng mga soul devourers. Hindi ko alam kung paano ako napadpad sa lugar na ito.

Namamanhid na ang katawan ko. Nakagapos sa isang matibay na kadenang bakal ang aking mga kamay. Hindi gumagana ang kapangyarihan ko. The place is shrouded of black magic.

" Gising na pala ang isang babaeng sumpa" a voice, lush and terrifying, reached my ears from somewhere close by.

" Who is the hell are you? " I shouted. Pilit ko hinihila ang aking kadena upang kumawala, hinang-hina narin ako.

He laughed.

His laughed.

A laugh that piercee my soul, a sound that will forever echo in the chambers of my heart. I strained to see his face, but I coudn't. My keen eyesight was useless. Bigo talaga ako punong-puno ng itim na salamangka itong selda kung saan ako ngayon.

" kayo na bahala sa 'kanya" rinig ko na ang hakbang nito ay palayo na sa selda.

" MAGBABAYAD KA!!!" My scream was so loud. It echoed around the jail.

Silenced.

Suddenly, isang yabag ang aking naririnig papalapit sa akin. May dala itong isang lampara, dahilan para masilayan ko ang kanyang wangis.

Nakapulang kapa ito. Nanlilisik ang mata. Kulay abo ang kanyang buhok.

Iniligay nya ang hawak nyang lampara sa may gilid na upuan na malapit sa akin.

" Ano ba ang kailangan nyo sa akin!?" I gritted my teeth. My voice, laced with fury, trembled as I spoke.

Isang mahagupit na sampal ang natanggap ko. Dahilan para dumugo ang gilid ng labi ko. Idinura ko yon sa 'kanya.

" MGA DUWAG! PWEEE! GANITO BA KAYO MAKIPAGLABAN? HINDI PATAS? " i said with annoyance and a playful edge.

" walang nagta-tagumpay kapag walang dayaan na nagaganap" he choked me, na halos di na ako makahinga. Sinipa ko sya. Dahilan para mabitawan nya ako sa pagkakasakal sa akin.

He was about to slap me buti naka-iwas ako. Mukhang napipikon na sya. Hinatak nya ang buhok ko patalikod, na para bang mababali na ang leeg ko.

Iginapang nya ang kanyang matutulis na kuko sa aking leeg.

" sayang, masyado ka sanang maganda. Pero ang katulad mo ay isang salut sa lahi namin"  ikinuha nya ang plantera melee. Itinutok nya ito sa aking leeg.

" Pinuno, narito na sya"  saad ng isang kawal na nagmamadali pumarito sa amin.

Sino ang naririto na?

Agad nya naman akong binitawan. Ngumisi ito.

" tumayo ka! " utos nito sa akin. Hindi ko sya pina-kinggan kaya hinatak nya ako. Napansin ko na puro sugat na pala ang mga braso ko. Hindi ito humihilom. Nanghihina na talaga ako.

Nakayuko at paika-ika akong lumalakad habang hila-hila ang aking kadena na nakaposas sa akin. Damn! Ang baho talaga nila. Saan ba nila ako dadalhin? At sino ang nandito?

Napadpad kami sa isang gubat. Ramdam ko na dumarami ang mga nakasunod sa amin na kampon ng demonyong 'to.

Huminto kami, sa palagay ko ay gitna na ito ng gubat.

" let her go"  isang pamilyar na boses ang aking narinig.

" I said. Let her go!"  Buong lakas kong inangat ang aking ulo. Tama, It's Zion. Anong ginagawa nya rito? Bakit sya nandito.

Humalakhak ang pinuno soul devourers. He even clapped his hands.

" nagbago na ba isip mo? Ito diba ang 'yong gusto? Ang mapaslang ang babaeng ito? "  Whattt???? Wtf!
Naguguluhan ako.

" sandali, hindi pa pala ako nakakapag-pasalamat sayo "  itinaas nito ang kanyang kanang kamay at tumingin sa akin. Nanlalabo na ang mga mata ko pero ang pandinig ko malinaw na malinaw pa.

" Dahil sayo, mas napadali namin na makuha ang babaeng ito! "  ano ba ang ibig-sabihin nya? Ano ang kinalaman rito ni Zion? Bampira rin ba sya? Naguguluhan na ako. Sumasakit na ang ulo. My body felt so numb.

" Shut up! "  gigil at galit na wika ni Zion.

" ayaw mo ba marinig ng iyong babaeng mahal? Na ikaw ang kumuha ng singsing nya at ang misyon mo ay ang paslangin sya? "  napatuptop ako sa binitawan na salita ng pinuno ng Soul devoures. Hindi ko alam pero parang tinutusok yong puso ko. Wala akong maintindihan.  Gulong-gulo na ang isip ko.

Bakit!? Bakit pinaglalaruan ako ng tadhana. Sino ba sya? At ano ang tunay nyang pagkatao. Akala ko ba bumalik na ang mga ala-ala ko? Bakit gusto nya akong patayin?

Napahikbi ako. Tumulo ang mga luha sa mata ko.

Eya, don't believe him. Just only listen to me.

Isang tinig ang aking narinig, It's Zion. Gumagana ang kapangyarihan namin dito sa gubat?

Malalaman mo rin ang buong katotohanan, just listen to me. Follow what I will tell you. Okay?

Natutulala na ako. Hindi ko na alam sino ang paniniwalaan ko.

Shit eya.

Think!

Think!

Think!

I sighed deeply.

Ano gagawin ko?  Saad ko sa isip ko.

Isa lang naiisip ko na paraan. Mas gusto ko pa mamatay sa kamay ni Zion kesa sa mga mabahong mga nilalang na ito.

" untie her "  zion said coldly.

" hindi mo ako utusan "  hinila nya ang kadena ko dahilan para matumba ako sa lupa. Tumama ang ulo ko sa may bato na nakausli. Pakiramdam ko dumugo ang aking ulo. Lalo akong nakaramdam ng pagkahilo.

" don't you dare! Sinusubukan nyo talaga pasensya ko! "  galit na saad ni zion. Ang bilis. Narito na agad sya sa aming harapan.  Sakal-sakal nya ang pinuno ng mga soul devourers.

Hindi ko na talaga kaya.

Nanghihina na ako.

Nanlalabo na ang mga mata ko.

Itutuloy....