Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ozan)
☀️
Güneş ten
Abimin söylediği şeyle heyecanlanarak ona döndüm. Tam konuşacakken lafımı kesti.
" En başından anlat, bilmek istiyorum."
...
" Böyle sevgili olduk..."
Hayalkırıklığıyla yüzüme baktı.
" Peki neden bana söylemedin güneş?"
Güneş demesi içime oturmuştu, güneşim demesine o kadar alışmıştım ki...
" Korktum abim, seni kaybetmekten korktum, benden iğrenmenden korktum. Beni bida sevmezsin, korumazsın, sarılmazsın diye korktum."
" Ben senin gözünde öyle bir insan mıyım cidden... "
Beline sarılıp ağlamaya başladığımda bana sarılmamak için kendini sıktığını hissedebiliyordum.
" Daha önce böyle bir şeyin konusu bile açılmadı abi, doğal olarak ben de nasıl bir tepki vereceğini bilemedim, benim yerime koy kendini, lütfen."
Beline daha sıkı sarıldığımda bir eli sırtıma diğeri de saçlarıma gitmişti, ardından saçlarımı öptüğünü hissetmiştim.
" Güneşim benim..."
Hızla ondan uzaklaşıp gözlerine baktım.
" Affettin mi yoksa?!"
Başıyla onayladığında boynuna atlamıştım, ikimiz de yatağa devrildiğimizde kahkaha atıp sıkı sıkı belime sarılmıştı. Bütün gece sevgililerim dışında her şeyden sohbet edip gülüşmüştük.
...
Saçlarımda hissettiğim dudaklarla gözlerimi açtığımda abimi görmüştüm, hatırladığım son şey abimin okul anılarını anlatmasıydı.
Gülümseyerek kollarımı esnettim ve konuştum.
" Günaydın abim."
" Günaydın güneşim. Hadi annem kahvaltı hazırlamış."
Kalkıp gittiğinde ben de kendi odama geçip okul kıyafetlerimi giymiştim, kahvaltı masasına oturduğumda herkes o kadar keyfiliydi ki... Ta ki babam malum aoruyu sorana kadar.
" Ee güneş, var mı bir sevgilin. Kız, erkek..."
Erkek kısmını söylerken sesinde ufak bir sinir sezmiştim ama konu bu değildi. Abimlle bakıştığımızda gözlerini yumup onaylamıştı.
" Yemekten sonra konuşalım mı baba?"
Annem heyecanla gülümsedi.
" Var yani?!"
Gece, " Yemekten sonra dedik ya annem."
Yemek bitmesin diye bezelye tanelerini tek tek yemiştim ama herkes bitirince tabak önümden çekilmişti, masa toplanınca ise hepimiz salondaydık. Ortam çok gergindi...
Rasim, " Erkek dimi... Biliyodum böyle olacağını ya!"
Babam kıskançlık krizine gireceği esnada abim araya girdi.
" Baba bi dur! Bitmedi daha."
Babam şaşkınlıkla bana bakarken ben başımı öne eğip cılız sesimle konuştum.
" Bir değil iki sevgilim var, ikisi de erkek ve üçümüz de birbirimizi seviyoruz."
Babam tişörtünün yakasını çekiştirerek nefes aldığı esnada hepimiz ayaklanmıştık, apar topar ambulansı aradığımızda hızla hastaneye gelmiştik.
Babamın yanına bizi sokmadıkları esnada koltuklara çöküp ağlamaya başlamıştım ki annem ve abim iki yanıma oturdu, abim beni göğsüne çekmişti ama ben hala hıçkırıklarla ağlıyordum.
" Benim yüzümden..."
Gece, " Saçmalama güneş, seninle bir alakası yok!"
" Dalga mı geçiyorsun abi?"
Sessiz kaldığında ağlamaya devam ediyordum ki yanımıza bir doktor geldi.
" Rasim Atalay ın yakınları siz misiniz?"
Gece, " Evet biziz."
Doktor, " Korkulacak bir şey yok, nefes darlığı yaşamış, psikolojik bir durum ani bir şoktan olmuş olabilir. (Ben uydurdum) Bir de dil altı hapı verdik, tansiyonu biraz yüksek çıktı. Geçmiş olsun."
Teşekkür ettiğimizde gitmişti, hızla babamın yanına girdiğimizde yüzüme bakmamıştı. Dördümüz de tek kelime etmeden arabaya kadar gidip oradan da eve döndük.
Eve geldiğimizde babam yavaş adımlarla salona geçmişti.
" Güneş! Gel oğlum, bi konuşalım seninle."
Korkuyla yanına gidip karşısına oturdum.
" Efendim baba?"
" Sen bu işten vazgeç oğlum, başına çok bela açılır. Bir erkek bile toplum tarafından kabul görmüyor, üç kişi olarak linç ederler sizi."
Titrek bir nefes verip konuştum.
" Biliyorum baba, üçümüz de bunun farkındayız. Ama biz birbirimizi o kadar seviyoruz ki bunlara rağmen birlikte olmayı göze alıyoruz.
Baba onlar olmazsa ben nasıl yaşarım bilmiyorum..."
