Güneş'li (BxBxB)

30

Yeni bölüüüüüüüüm!

Gece gece iki bölüm yazdım, birini bari atayım dedim alırım totişten bir ısırık.

Sizi seviyorummm ❤️

İyi okumalar canlar...

☀️

Güneş ten

Restoranda babamları beklerken suyumdan bir yudum aldım ve bacağımı titretmeye devam ettim. Bir anda Asrın ın elini bacağımda hissetmemle irkilmiştim.

" Sakin ol güzelim, bir şey olmayacak. Söz veriyorum."

Başımı salladığımda içeri giren ailemi görmemle nefesimi tutmuştum. Üçümüz de ayağa kalkarken Asrın babama elini uzatmıştı. Babam tokalaşmak yerine sert bakışlarıyla gözlerine baktığında Asrın elini indirip boğazını temizledi ve sandalyeleri işaret etti.

" Buyrun."

Asrın ın karşısına babam, benim karşıma abim, Ozan ın karşısına ise annem geçmişti. Yemekler sipariş verildiğinde babam sessizliği bozan kişi olmuştu.

" Sizi polise şikayet etmeden önce oğlumu bırakın yoksa dava açarım."

Asrın yutkunup konuştu.

" Bakın efendim, farkettiğiniz üzere biz güneş i zorla tutmuyoruz. Biz birbirimizi seviyoruz ve bırakmaya da niyetimiz yok. Sizin de bizim yanımızda olmanızı istiyoruz."

Ozan,
" Güneş e kimsenin değer veremeyeceği kadar veriyoruz ve inanın bize onu en az sizin kadar düşünüyoruz. Lütfen artık onu üzmeyi burakın."

Ben umutla babama bakarken babam sert bakışlarını bana çevirmişti.

" Benimle geliyorsun güneş, itiraz istemiyorum. Bu sefer biz de seninle ordu ya geliyoruz, kaçmana müsade edemem."

İçime kaçan sesimle Asrın ın koluna sarılarak konuştuğumda babamın gözlerindeki ateşi görmüştüm.

" İstemiyorum..."

" Güneş!"

Asrın,
" İstemiyorum dedi!"

Ozan,
" İstemiyorum diyorsa gelmiyor demektir, bizimle kalacak."

Babam öfkeyle ayağa  kalkıp bakışlarını bana sabitledi.

" Eğer şimdi kalkıp bizimle gelmezsen yemin olsun seni evlatlıktan reddederim, hakkımı da helal etmem."

Söyledikleriyle gözümden bir damla yaş akarken dudaklarımdan bir hıçkırık kaçmıştı, kalbim kasılmaya başlarken Asrın ın koluna sardığım ellerimi çektim. Asrın da ozan da acı çekermiş gibi bana bakıyordu.

" Özür dilerim..."

Ozan,
" Güneş yapma."

Asrın,
" Gitme Güneş im, gidersen biz ne yaparız bilmiyorum..."

Ağlayarak abimin elini tuttuğumda hızlı adımlarla restorandan çıkıp arabaya binmiştik, bir saat geçmesine rağmen ağlamam durmadığında babam öfkeyle konuşmuştu.

" Şu herifler için ağlamayı kes Güneş, uyu işte yolumuz uzun."

Omuzlarımı silkip ağlamaya devam ettim.

" Bana ne, canım yanıyor benim bikere."

Annem beni kucağına yatırıp saçlarımı okşamaya başladığında fısıldayarak konuştu.

" Zamanla geçer siniri, korkma annem. Elbet kabullenecek sevdalandığını."

Annemin dediği şeyle umutlanırken ağlamam hafiflemişti, yorgunluktan göz kapaklarım kapanırken uyku moduna geçmiştim.

" Güneş, hadi uyan abicim."

Duyduğum sesle gözlerimi kırpıştırarak açarken algılamaya çalışıyordum, abim ise bu halime gülüp arbadan çıkmama yardım etti. Etrafa bakındığımda babaannemin evine geldiğimizi farketmiştim, aşağı doğru uzanan ormana bakıp derin bir nefes aldım. Her geldiğimde heyecanla solurdum bu havayı, ama şimdi ciğerlerime yük oluyordu. Gözlerim dolarken babamın sesini duydum.

" Ağlama şunlar için oğlum, kendini üzdüğüne değmez. Ben sana münasip birisini bulurum hem."

" Baba ben eşcinselim, kabul et şunu."

Biseksualdim ama böyle bilmesi daha iyi olurdu.

" O zaman öyle birisini bulurum ama iki kişi birden olmaz oğlum, anla artık. Senin için yapıyorum ben bunları."

Sinirle başımı çevirdiğimde babaannemin yüksek sesini duydum.

" Oy benim kuzularım mı gelmiş! Kara kuzum, sarı kuzum!"

Kara kuzum derken abimin, sarı kuzum derken de benim saçlarımı öpmüştü. İstemsizce güldüğümde babamın hüzünle bana baktığını gördüm, içim burkulmuştu bir an. Anlıyordum onu, beni korumak için yapıyordu hepsini ama seçtiği yollar çok yanlıştı.

Babaannem bizi bir süre hırpaladıktan sonra amcamla yengemin yanına, bahçeye gitmiştik. Şansa halamlar da buradaydı. Bir amcam br de halam vardı, amcamla yengemin çocukları olmamıştı ve babaannem yalnız kalmasın diye dağ evinde onunla beraber yaşıyorlardı. Halam ise eniştemle şehirdeydi, iki tane de kuzenim vardı. Ceyhun ve Osman, Ceyhun benden birkaç yaş büyükken Osman benimle yaşıttı.

Babam hiç çekinmeden neden buraya geldiğimizi açıklamıştı çünkü ailemin beni her halimle kabul edeceğini hepimiz biliyorduk, ama bu şok olmayacakları anlamına gelmiyordu.

Osman,
" Yemin ediyorum anlamıştım!"

Ceyhun,
" Nereden anladın lan velet, yalan atma boş yere çarpılcan şimdi!"

Osman somurtarak amcamlara döndü.

" Dayı ne yalan söyleyeyim çok güzel oğlun var, çoğu kızdan daha güzel."

Ceyhun,
" Aferin süper zeka, buradan mı anladın."

Ceyhun abinin telefonu çaldığında gidip konuşmuştu, geri geldiğinde ise bakışları bana dönmüştü.

" Arkadaşıma gidicem, gelmek ister misin? Benim çevreyle tanışırsın hem, alışırsın buralara."