Hayalden Gerçeğe

0.8

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın🎀
Keyifli okumalar🫶🏻

Öyle bir şok içindeydim ki, bunu açıklayamayacağımı bile düşünmek istemiyordum. Neyi açıklayacaktım ki? Nasıl açıklayacaktım? Böyle bir şeyi gerçekten anlatmak mümkün müdür ki? Aniden kolumda hissettiğim elle başım hızla dönerken Melis'in korkuyla açılan gözleri durumun ne kadar vahim olduğunu bir daha göstermişti bana.

"Kardeşime ne yaptın?" Abim öfkeyle kükreyerek havaya kaldırdığı yumruğunu Loki'ye doğru savursa da, Loki hızla sağa çekilerek yüzüne gelebilecek yumruktan kurtulmuştu. Ama abim bir eliyle hala Loki'nin boğazını sıkarken bunun daha fazla devam edemeyeceğini anlamıştım.

Bu defa Loki de abimin savurduğu küfürlere karşılık vermek için göğsünden büyük bir güçle itmişti. Koluyla karın boşluğuna vurduğu darbeyle ise abim yatağın diğer ucuna düşmüştü. Loki üzerine atlamak için hamle yapacaktı ki bağırmamla durmuştu. Aslında Loki'nin abimin altında kalmayacağını biliyordum.

Abimin ona bu kadar kolay saldırmasının sebebi de muhtemelen daha uykudayken saldırmasıydı. Şimdiyse kendine gelmişti ve canavar uyanmıştı. Belki güçlerini kaybedebilirdi ama o hala Loki'ydi. Asla küçümsemem gereken biri.

"Sakın. Ona vurmayı aklından bile geçirme." Hızla aralarına girerek kolumu abime siper etmiştim. Sanki daha yeni beni fark ediyorlarmış gibi gözler benim üzerimdeydi. Annemin rahatlar gibi verdiği nefesi duysam da gözlerimi kana susamış kurt gibi parlayan bu adamın gözlerinden çekemiyordum. Çekemezdim de. Benim varlığım onun dikkatini dağıtırken bunu kullanıyordum.

"Kızım." Annemin yalvarır gibi sesiyle sessizliği bozmuştu. Loki'nin bir eli abimin yakasındayken diğer yumruk yaptığı eli hala havadaydı.

"Kim ulan bu? Ne işi var senin odanda?" Abim bağırarak yakasını Loki'den kurtarmıştı. Beni görmesiyle aniden rahatlayan gözlerindeki yumuşama saniyeler içinde silinerek öfkeyle parlamıştı. "Doğru konuş benimle." Ona doğru cıyaklayan sesimle bağırdığımda bu defa sıkıca kolumu kavrayarak kendine doğru çekmişti.

Ben daha ne olduğunu anlayamadan diğer kolumdan tutarak geri çekilmiştim. Beni sıkıca kavrayan elin sahibinin Loki olduğunu daha yeni anlamıştım ki o havada duran yumruğunu abime vurarak yere yığılmasına sebep olmuştu. "Çek lan o elini." Diye gürlemişti Loki.

Annem ve Melis'in çığlıkları odayı doldururken ben olayı algılamaya çalışıyordum. Her şey o kadar hızlı oluyordu ki saniyeler içinde yaşanan olaylar bana saatler gibi geliyordu. Annem ve Melis hızla abimin yanında diz çökerken ben de ona doğru adımlamaya çalışmıştım. Hala elimi sıkıca kavrayan Loki bana engel olmak adına geri çekse de ondan kurtulmam saniyelerimi almıştı.

"Bırak beni." Tıslayarak elimi ondan kurtararak abimin yanına gittim.

"Siktir." Dedi abim burnundan akan kanı elinin tersiyle silerken.

"Ömer abi, dokunma." Melis abimin elini tutarak burnuna dokunmasını engellemeye çalışmıştı.

"Beliz, kim bu adam? Ne yapıyor burada?" Annemin kızgın sesi daha çok paniklememe sebep olmuştu.

"Konuş." Abim yeniden bana gürlerken Loki'ye saldırmak için tam ayaklanacaktı ki üçümüz de onu tutmaya çalışarak engellemiştik.

"Kızım, git banyodan yardım çantasını getir." Annem panikleyen sesiyle Melis'e seslenmişti. Melis hızla banyoya giderken ben titrek ellerimle abimi zapt etmeye çalışıyordum.

Beliz, ya şimdi konuşursun ya da bu adamı yatağa gömerim." Abim hala aynı tonda tehditlerini savururken Melis yardım çantasıyla gelmişti.

"Konuşsana kızım, kim bu adam?" Annem de hızla abimin yüzündeki kanı silmeye çalışırken bir cevap bekliyordu. Melis'le birbirimize baktığımızda ikimizin de korku ve endişe içinde boğulduğunu görebiliyordum.