Hayalden Gerçeğe

1.2

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 🎀
Keyifli okumalar 🫶🏻

Kendime gelmem birkaç dakikamı almıştı. Son bakışları, tehditleri beni nefessiz bırakırken odada da daha fazla duramayarak ben de aşağı inmiştim. Benim de arabaya binmemle sonunda kadro tamamlandığı için abim rahat bir nefes koyuverdi.

"Sonunda teşrif buyurabildiniz Beliz hazretleri," demişti arabayı çalıştırarak abim. Loki önde abimin yanında otururken benle Melis arkada yerimizi almıştık.

"Gelişimle seni onurlandırdığıma şükret sen değer bilmez," demiştim ona takılırken. Melis kıkırdarken abim dikiz aynasından bana dik dik bakarak sabır diler gibi nefes vermişti.

"Nereye gideceğiz?" demişti Melis kıpır kıpır sesiyle. Abim Loki'ye doğru göz ucuyla bakmıştı. "Gitmek istediğin özel bir yer var mı? Oradan başlayalım." Loki de abime aynı ciddiyetle yandan bakış atarak omuz silkmişti.

"Fark etmez. Benim için önemli olan kardeşimle vakit geçirmek," demişti sona doğru abime dik dik bakarak. Sanki normal bir şeyden değil de kendilerinin anladıkları çok ciddi bir şeyden bahsediyor gibiydiler. Bu ne ciddiyet? Melis de aralarındaki gerginliği fark etmiş olacak ki göz göze gelmiştik.

Abimin kaşları çatılırken önüne dönmüştü. Direksiyonu sıkan elini görünce onları yalnız bırakmamakla ne kadar doğru karar verdiğimi şimdi anlıyordum. Havadaki gerginliği yok etmek için konuştum. "Lunaparka gider miyiz?" dedim. Abimin gözleri dikiz aynasından beni bulmuştu.

"Büyü biraz abicim. Hem sana lunapark falan yok. En son dönme dolabın tepesinden sallanıyordun," dedi bıyık altından gülerek. Melis de o anı hatırlamış olacak ki gülüyordu. "O bir kere benim suçum değil," dedim ikisine de çemkirerek. Şu an rezil anılarımı Loki'nin yanında konuşmaya mecburlar mıydı? Sanki her buldukları fırsatta dalga geçmiyorlarmış gibi.

"Çarpışan arabalarda sana çarpan çocukla saç baş kavgaya tutuşmana ne demeli?" Melis'in hatırlattığıyla Loki arkaya doğru kısa bakış atsa da ben onun tam arkasında oturduğum için beni görememişti. Dudağının kenarı hafif kıvrılırken utancımdan yerin dibine girmek istedim.

"Tamam kesin artık," dedim dudaklarımı büzerek. Koynumda yılan beslemişim de bu zamana kadar haberim yok.

"Korku evindeki hayaletlerin senden korkarak kaçması peki?" demişti abim kahkaha atarken. Gözlerim irileşirken omzuna vurmuştum. Kuru iftiraya maruz kalıyordum şu an.

"O bir kere öyle olmadı. Sen korkudan bağırarak beni o iğrenç yeşil şeyin içine itmeseydin kimse benden korkmazdı." Arabada herkes gülerken ben yaşadığım o rezil anıları yeniden hatırlamakla yüzümü buruşturmuştum. Üstelik o yeşil sıvıya düştüğüm için gerçekten korkunç görünüyordum. Yalnız korku evindekiler değil lunaparktaki tüm çocuklar da korkarak bağrışmaya başlamıştı. Birkaç dakika içinde lunaparkı birbirine katmayı başarmıştım.

"Korkup bana sarılan sendin, hatırlatırım," demişti abim gülüşlerinin arasında. "En komiği sarhoş olup atlı karıncada yaptığın şovdu ama." Bu defa abim ve Melis'ten büyük bir kahkaha kopmuştu.

"Bağıra bağıra hangi şarkıyı söylüyordun? Dilimin ucunda," dedi abim hatırlamaya çalışarak. "Arkadaşım Eşek," dedi Melis hızla onu cevaplayarak yeniden kahkahaları yükselirken abimin beni taklit etmeye başlamasıyla bu rezilliğe daha fazla dayanamayacağımı anlamıştım. Sonuçta benim de bir gururum vardı. Elin gavurunun önünde kardeşlerim tarafından zorbalanıyordum. Hangi vicdana sığar bu?

"Kesin Allah'ın cezaları. Çek sağa, iniyorum ben. Çek dedim," abime çemkirerek. Beni sinirlendirmek onun en büyük uğraşı ve zevk kaynağıydı. Abime arkadan yumruklarımı indirmeye çalışırken gülüşleri daha da artıyordu. "Bak kaza yaparsak hepimiz mezarı boylarız." Yumruklarımdan kurtulmak için öne kaymıştı.