Hayalden Gerçeğe

1.7

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın 💫
Keyifli okumalar 🤍

Şaka mıydı bu yorumlar? Başlarım senin geleceğine de geçmişine de. Bildiğin adama yürüyorlardı. Yorumlardan hızla çıkmıştım. Daha fazla sinirlerimi bozmak istemiyordum. Yeniden fotoğrafına bakınca gözlerim tüm detaylarında gezinmişti.

Biz beyefendinin yüzünü göremeyelim, o yüzünü boy boy paylaşsın. Sinirleniyordum ki fotoğrafları paylaşanın da Melis olduğunu hatırlayıp biraz sakinleşmiştim. Aman bana ne, ne yaparsa yapsın.

Günün diğer kısmını kitap okuyarak, kendimi odama hapsederek geçirmiştim. Ta ki abim paldır küldür odama dalana kadar. Neden bu evde mahremiyete saygı duyulmuyordu?

"Hâlâ uyuyor musun sen?" Hızlı adımlarla gelip uzandığım yatağıma atlamıştı. Artık tepki vermemeyi karar alıyordum. Belki böyle akıllanırdı.

"Gördüğün gibi kitap okuyorum abi." Hızla kitabın elimden alınmasıyla kaşlarım çatıldı. Ben sinirle ona dönerken o 32 diş sırıtarak bana bakıyordu.

"Hadi hazırlan." Sesindeki heyecandan anladığım kadarıyla kesin Melis'le ilgiliydi.

"Nereye?"
"Yemeğe gidiyoruz abisinin gülü." Saçlarımı karıştırırken ben hâlâ ters ters ona bakıyordum.
"Yapma diyorum." Hızla elini çekerken geri çekmişti. Bağırarak yatağın diğer ucuna giderek konuştu:

"Kuduz köpek gibi ne ısırıyorsun be kızım. Aşılarının vakti gelmiş anlaşılan." Ben bu adamı yolarım da şu an havamda değilim.

"Yemeğe falan gelmiyorum." Diğer yandaki kitabı alacaktım ki benden hızlı davranıp aldı.
"Gelmiyorum ne ya? Geleceksin. Hem Karan çağırdı. Gitmezsek ayıp olur." Karan mı çağırdı? Beni de mi çağırdı? Birden?

"Hani bu kutlama yemeği var ya. O işte. Hem Melis de olacak, sıkılmazsın." Diyerek beni ikna etmeye çalışsa da onun aniden fikirini değiştirmesi beni şaşırtmıştı. Birden ne değişti ki? Daha bu güne kadar köşe bucak benden kaçıyordu.

"Kimler gelecek?" dedim hızla yerimden doğrulurken.
"Evren, Uraz, Ali, Melis ve biz oluruz. Ama Karan işten birkaç arkadaşının geleceğini de söyledi." İşten birkaç arkadaş derken? Bu hangi ara o arkadaşları edindi de pardon? Ben neyi kaçırdım tam olarak?

Ben bu düşüncelerle cebelleşirken abimin sesiyle ona döndüm.
"Hazırlanıyor musun? Şu saçları taraman zaten 2 saat." Demesiyle gözlerimi devirdim.
"Sen tarayacağın için benim için sorun yok." Hızla yataktan kalkarak duşa girmiştim.

"Benim vaktim yok küçük hanım, daha hazırlanacağım. Kendin tararsın saçlarını." Odadan çıktığını anlayınca ben de hızla duş almıştım. Kaç gündür Melis'i göremediği için fazla heyecanlıydı. Kaç defa sorsam da ne Melis ne de abim ne için kavga ettiklerini söylememişlerdi. Ve bu defa Melis gerçekten fazla inat ederek abimle konuşmama konusunda kararlıydı.

Günler sonra yeniden onu görebilmenin heyecanı içimi kıpır kıpır ederken son yaşadıklarımızı hatırlamakla yüzüm düştü. Tamam, bu sefer her şeyi ağırdan alacaktım. Aniden ne öfkeme ne de kalbime yenilmeyecektim.

Belki zamanla ona karşı olan bu çekimim de geçerdi. Ya da hislerimin ne boyutta olduğunu anlardım. Zaten sonrasında buna göre bir yol izleyebilirdim. Ama şimdi bir şey yapmak veya hissetmek konusunda çok erkendi. Zaten gidecekti. Şu an yanımda olduğu için üzerimdeki etkisine kapılacağımdan korkuyordum. Ama giderse etkisi de yok olurdu. Bu yüzden artık ana odaklanmaya karar vermiştim.

Babam da evde olmadığı için saçlarımı büyük bir özenle bir saate taramış, daha sonra uçlarını hafif dalgalı yaparak açık bırakmıştım. Makyajla da işim bittikten sonra kıyafet bakınmaya başladım. Akşam üzeri olduğu için kıyafet konusunda kararsız kalsam da siyah elbisemi giymeye karar verdim.