Euro şampiyonluğu gelince bizim deliler DSFWSFSEFF
Merak etmeyin bu arada. Geçmiş derken önemli olan olayları paylaşacağım. O yüzden sıkılmazsınız. İçiniz rahat olsun yani mukaddeslerim. Neyse çok konuştum.
İyi okumalar mukaddikolar!
♡˖꒰ᵕ༚ᵕ⑅꒱
Pedri' nin anlatımıyla...
Tanrı benim cezamı versin! Üstüne gitmemeliydim!
Şu anda abimle beraber arabada Lucia' yı uyandırmaya çalışıyordum. Ama nafile.
Titriyordu. Muhtemelen yine kabus görüyordu...
" Benim- OF! PEDRO SEN NE YAPTIĞINI ZANNEDİYORSUN!? AĞZINDAN ÇIKANI KULAĞIN DUYUYOR MU SENİN!? " Dedi abim adeta kükreyerek. Haklıydı...
" Lanet olsun! Hastaneye gidelim diyeceğim, hastaneye gidene kadar sabah olur, lucia da ne yaşadı onu hatırlamaz bile! " Dedi abim söylenirken. Bir yandan da lucia' nın yüzüne su çarpıyordu ayılması için. Ama tabiki de bir işe yaramıyordu.
Ben neden onun yanında durmak yerine sarhoş birinin sözlerini dikkate aldım ki?
" Aptal olduğun için olabilir mi "
Teşekkürler iç ses çok açıklayıcı oldun gerçekten!
Ama eminim ki Lucia bana çok kızacaktı. Hatta bir daha benimle konuşmaz bile...
(´ε｀ )
Lucia' nın anlatımıyla...
O kız çocuğu ben miydim?
Yardım isteyen?
Sesini duyurmaya çalışan?
Can çekişen?
On iki yaşındaki?
Viski şişesini adamın kafasında kıran?
O ben miydim gerçekten?
Bu gördüğüm kabusta ki an çokta tanıdık bir andı üstelik...
Altı yıl önce... Gece vakti... Saat 00:26...
" Ah! Lanet olsun! Ben viski şişesi alıp geliyorum bebeğim tamam mı? Sen de burada uslu dur beni bekle. " Dedi ve gitti.
Bir tane İspanyol bir çocuk. Benim yaşlarımda duruyordu zaten.
Ve evet doğru tahmindeydim çünkü hatırlayınca bizim buradaki yöneticiyle konuştuklarını duymuştum. Benden sadece iki yaş büyükmüş.
Neyse! Şimdi ki zamana dönelim!
İçkisi bitmiş beyefendinin (!) Telefonu da yanında değilmiş. Mecburen kendi gitti almaya.
Ben de o sırada etrafıma bakmaya başladım. Aynı şeylerdi zaten. O yüzden çok umursamadım ve önüme döndüm.
Daha bir şey yapmamıştı. Sohbet ediyorduk sadece.
Yaklaşık on dakika sonra yanıma geldi.
" Al. Sen de iç. "
Ben de mecburen içtim. Yoksa kızacaktı kesin.
" Eeeee? Hayat nasıl gidiyor? " Diye sordu bu sefer.
" İyi. " Dedim sessizce.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY HAYATIM ( PABLO GAVİ)
Teen Fiction" BU HAYAT SANA AİT DEĞİL BİLİYORSUN DEĞİL Mİ !? " " Evet biliyorum, bu hayat benim üvey hayatım... Gerçek hayatım bundan çok başka... "
