Slay gaviiii
GWTQUWTRWHYQD
İnsan aşık olur pabia hanım yapmayın!
FAGQGRWFHAS
İyi okumalar ballı mukaddikolarım!
┌|o^▽^o|┘♪
Şuan da vip kısmından stadyuma giriş yapıyordum.
Yanımda annem ve babam vardı.
Fernan abim de gelecekti ama maalesef, toplantısı çıktı durduk yere.
Güvenlik için üstümüzü aramışlardı.
Normal tâbi. Ne olacağı belli olmaz.
Artık tribünlere doğru yaklaşıyorduk tam o tarafa giden koridora sapacaktım ki annem beni durdurdu sesiyle;
" Meleğim önce abinin yanına gidelim olur mu? Hatta sen tek git, biz kalabalık yapmayalım şimdi. "
Şaşırarak anneme baktım.
" Saçmalama anne ne kalabalığı birlikte gide- "
" Annen haklı Luciam. Zaten yorgunuz. Sen git abine biraz moral ver yeter zaten ona. " Dedi babam gülümseyerek.
" Peki öyleyse. " Dedim, daha sonrasında da abimin nerede olduğunu bilmediğim aklıma geldiği için sordum;
" Nerede peki? "
" Düz ilerle, orada bir görevli var zaten, ona soyunma odasını sor. Seni yönlendirir. " Dedi babam sağ tarafımda kalan koridoru göstererek.
Kafamı salladım ve yanlarından ayrıldım.
Çabuk olmam lazımdı, maç her an başlayabilirdi çünkü.
En sonunda yakasında görevli olduğunu belli eden kartla duran kadını görünce yanına gelen ilerledim.
" Merhaba. " Dedim gülümseyerek.
O da gülümsedi ve;
" Merhaba. Buyrun? "
" Soyunma odası ne tarafta idi acaba? "
Sorgular bir şekilde bana bakıyordu. Tanımıyordu muhtemelen.
" Pedro' nun kız kardeşiyim. "
" Oh! Evet şimdi hatırladım kusura bakmayın. " Dedi gülerek.
Ben de aynı şekilde karşılık verdim ve tekrar söz hakkını aldım;
" Hiç önemli değil. "
" Ben sizi götüreyim öyleyse. "
" Tâbi. " Dedim. Daha sonrasında ilerlemeye başladık.
Hiç konuşmadan yaklaşık altı dakika geçirdiğimizde en sonunda soyunma odası olduğu belli olan iki büyük kapıyı gördüm.
" Buyrun burada. "
" Teşekkür ederim. "
" Rica ederim ne demek. " Dedi ve yanımdan ayrıldı.
Acaba girsem mi?
" Sakın girme! Mahremiyetlerini görebiliriz! "
Doğru.
Biraz daha bekledim. En sonunda soyunma odasının kapısı açıldı ve içeriden robert çıktı.
Göz göze gelince de gülerek yanıma geldi.
" Lucia hanım şans dilemeye mi geldin! " Dedi. Sesi koridorda inlemişti. Gülümsedim ve kafamı sallayarak;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY HAYATIM ( PABLO GAVİ)
Teen Fiction" BU HAYAT SANA AİT DEĞİL BİLİYORSUN DEĞİL Mİ !? " " Evet biliyorum, bu hayat benim üvey hayatım... Gerçek hayatım bundan çok başka... "
