My possesive Fan

Chapter 8

Habang lumipas ang mga araw, patuloy na nagbigay ng espasyo si Mark kay Sarah. Sinubukan niyang huwag masyadong magpadala sa kanyang mga takot, ngunit sa bawat minuto na lumilipas, unti-unting bumigat ang kanyang dibdib. Mas lalo siyang nag-aalala dahil hindi na siya ganap na nakakausap ni Sarah.

Isang umaga, nagising si Mark at tumingin siya sa kanyang telepono. Wala ni isang mensahe mula kay Sarah. "Kailangan kong magpakatatag," sabi niya sa sarili, habang pinipilit ang sarili na hindi mag-isip ng masama.

Dahil sa kakulangan ng komunikasyon, nagdesisyon si Mark na lumabas at makipagkita sa mga kaibigan. "Hey, guys! Kamusta?" bati niya nang makita ang mga kaibigan sa kanilang paboritong coffee shop.

"Mark! Long time no see! Kamusta na?" tanong ng isang kaibigan, si Jake.

"Okay lang. Medyo busy lately," sagot ni Mark, na tinawanan ang kanyang mga kaibigan.

"Alam mo, makakabuti sa iyo ang magpaka-busy. I heard about you and Sarah. Is everything okay?" tanong ni Liza, na tila nag-aalala.

"Actually, hindi ko alam. Parang nagiging weird na ang lahat," sagot ni Mark, na hindi na kayang itago ang kanyang nararamdaman.

Habang nag-uusap sila, nagdesisyon si Mark na ilabas ang kanyang nararamdaman. "Parang ang layo na niya sa akin lately. May mga time na parang may iba siyang iniisip, at ako, hindi ko alam kung anong nangyayari," sabi niya, na puno ng pag-aalala.

"Have you talked to her about it? Maybe you should ask her directly," mungkahi ni Jake.

"Oo, pero parang ayaw niya mag-open up. Sinasabi lang niyang busy siya sa trabaho. Baka dahil dun, ayaw niya na ring makipag-usap," sagot ni Mark, na naguguluhan.

"Listen, Mark. Relationships are all about communication. Kung may problema, dapat maayos niyo yun. Huwag kang matakot na kausapin siya," payo ni Liza.

"Yeah, I guess you’re right. Pero paano kung hindi siya makikinig?" tanong ni Mark, na may halong takot.

"Kung mahal ka niya, makikinig siya," sagot ni Jake, na nagbigay kay Mark ng pag-asa.

Pagkatapos ng kanilang pag-uusap, nagdesisyon si Mark na makipagkita kay Sarah. Gusto niyang makipag-usap at malaman ang totoong dahilan ng kanyang distansya. "Kailangan ko na talagang kausapin siya," sabi niya sa sarili.

Tinawagan ni Mark si Sarah at nagtanong kung puwede silang magkita. "Hey, Sarah! Can we talk? I think we really need to," sabi niya, na puno ng kaba.

“Okay. Anong oras?” sagot ni Sarah, na tila naguguluhan.

“Baka pwede tayong magkita mamaya sa park? I just want to talk,” mungkahi ni Mark.

“Sure, see you later,” sagot ni Sarah, na tila nahihirapan.

Nang dumating ang oras, nagpunta si Mark sa park, nakaramdam siya ng kaba. Habang hinihintay si Sarah, nag-iisip siya ng mga posibleng senaryo kung paano mag-uusap sila. "Sana maging maayos ito," sabi niya sa sarili.

Nang dumating si Sarah, nakasuot ito ng simpleng damit at tila may kabang dala. "Hey, Mark," bati niya, na may halong pag-aalala.

“Hey, Sarah. Salamat sa pagpunta,” sagot ni Mark, habang nakatingin sa kanyang mga mata.

Umupo sila sa isang bench, at naghanap si Mark ng tamang pagkakataon upang magsimula. “Alam mo, sa mga nakaraang linggo, parang may nagbago sa atin. Gusto ko lang malaman kung ano ang nangyayari,” sabi niya.

"Mark, I’m sorry. I didn’t mean to make you feel this way. Just a lot has been going on lately," sagot ni Sarah, na tila naguguluhan.

"Okay, pero ano talaga ang nangyayari? Kailangan mo bang kausapin ako? Kung may problema, ayaw ko sanang maging dahilan ng mga pinagdaraanan mo," tanong ni Mark, na puno ng pag-aalala.

"May mga pagkakataon na talagang nahihirapan ako, at naiisip ko na baka hindi na ako para sa iyo. Alam mo naman na madami akong responsibilidad. Minsan, natatakot akong ma-pressure," paliwanag ni Sarah, na tila puno ng pagsisisi.

“Sarah, wala akong inaasahang masyadong mga bagay. Ang gusto ko lang ay makasama ka. I want to support you,” sagot ni Mark, habang hinihimas ang kamay nito.

"Salamat, Mark. Sa totoo lang, si Eric ay naging malaking tulong sa trabaho ko, at nag-aalala ako na baka hindi ko na kayang pagsabayin ang lahat," dagdag ni Sarah, na tumingin sa mga mata ni Mark.

Naging tahimik sandali, at tila may bigat na dala ang mga salita ni Sarah.

"Alam mo, Mark, si Eric ay isang mabuting kaibigan, pero wala kaming romantic relationship. Hindi ko alam kung paano ko masusustentuhan ang lahat, at natatakot akong mag-fail," sabi ni Sarah, habang nag-aalala.

"Sa tingin mo ba kailangan mong maging perfect? Sarah, hindi kita minamadali. Gusto ko lang malaman na nandiyan ka, at willing akong maghintay para sa iyo," sagot ni Mark, na puno ng pagmamahal.

"Ang hirap, Mark. Gusto ko ng mas simple at masaya, pero kailangan ko ring harapin ang mga reality. Tila hindi ko na kayang pagsabayin ang lahat," sagot ni Sarah, na may luha sa mata.

“Okay, let’s figure this out together. I’m not going anywhere. I’m here for you,” sabi ni Mark, habang pinapahid ang luha ni Sarah. “You don’t have to go through this alone.”

“Thank you, Mark. I’m really sorry for making you worry,” sagot ni Sarah, na unti-unting kumalma.

“Let’s work on this, okay? We can take things slowly. I’m willing to be patient if it means being with you,” sabi ni Mark, na puno ng determinasyon.

Nang muling magtagpo ang kanilang mga mata, naramdaman ni Mark na ang kanilang koneksyon ay muling bumalik. "I’ll always be here for you, Sarah."

Nang makaalis sila sa park, nagbigay si Sarah ng malalim na buntong-hininga. "Salamat, Mark. Ang dami kong natutunan sa usapan natin. I think we can really make this work."

"Yes, let’s not let fear get in the way of what we have," sagot ni Mark, na may ngiti.

Dahil sa kanilang pag-uusap, nagkaroon ng bagong pag-asa sa kanilang relasyon. Alam nilang may mga hamon pa ring darating, ngunit handa na silang harapin ito, na may mas matibay na pagkakaunawaan sa isa’t isa.

---