My possesive Fan

Chapter 9

Matapos ang kanilang masinsinang pag-uusap sa park, unti-unting bumalik ang sigla sa relasyon nina Mark at Sarah. Napagtanto nilang pareho na kailangan nilang magtrabaho sa kanilang komunikasyon at mas pagtuunan ng pansin ang isa’t isa. Ngayon, tila nagkaroon sila ng bagong simula.

Sa mga susunod na araw, mas naging aktibo si Sarah sa pakikipag-usap kay Mark. “Good morning! Ready ka na ba?” text niya sa kanya isang umaga.

“Good morning! Yes, excited na akong makita ka,” sagot ni Mark, na may ngiti sa labi. Alam niyang ito na ang simula ng mas magandang kabanata para sa kanilang dalawa.

Nang magkita sila sa kanilang paboritong café, umupo si Sarah sa harap ni Mark na may dala-dalang ngiti. “I’m really glad we talked. Parang mas naging open na tayo sa isa’t isa,” sabi niya, habang umiinom ng kape.

“Yeah, it feels like we’ve been given a second chance,” sagot ni Mark, na tahimik na nakatingin kay Sarah. “I want you to feel comfortable sharing anything with me. Wala nang mga sikreto.”

Habang lumipas ang mga araw, nagdesisyon si Sarah na mas gawing prioridad ang kanyang oras para kay Mark. Tinanggap din niya ang katotohanan na dapat niyang harapin ang kanyang mga responsibilidad sa trabaho nang mas maayos.

“Alam mo, Mark, nagplano akong mag-enroll sa time management workshop. Gusto kong matutunan kung paano pagsabayin ang lahat,” sabi ni Sarah sa isang dinner date nila.

“Sounds like a great idea! I’ll support you sa mga plano mo,” sagot ni Mark, na nakangiti.

Ngunit sa kabila ng mga pagbabagong ito, nandoon pa rin ang takot ni Mark na hindi pa rin siya ganap na mapagkakatiwalaan ni Sarah. Sa tuwing naiisip ito, hindi maiwasang magduda siya.

“Baka kasi hindi siya makapag-focus. What if she still has feelings for Eric?” tanong niya sa sarili.

Isang araw, habang nag-uusap sila tungkol sa kanilang mga pangarap at plano sa hinaharap, naisip ni Mark na dapat na siyang magtanong. “Sarah, you mentioned Eric a lot before. Do you still talk to him?” tanong niya, na puno ng pag-aalala.

Tumigil si Sarah sa pagkain at tumingin sa kanya. “Honestly, nag-message siya lately, pero sinabi ko sa kanya na hindi ako available. I want to focus on us,” sagot ni Sarah, na may matatag na boses.

“Okay. Salamat sa pagiging honest,” sagot ni Mark, na unti-unting nakaramdam ng ginhawa.

“Bakit mo natanong?” tanong ni Sarah, na tila naguguluhan.

“Naisip ko lang na gusto ko sanang malaman kung paano talaga ang relasyon ninyo. Ayoko sanang makialam, pero ayaw ko ring masaktan,” sabi ni Mark.

“Mark, I promise you, wala nang ibang tao na importante sa akin kundi ikaw. Ayoko ng makipag-ugnayan sa ibang tao kung nandiyan ka,” sagot ni Sarah, na may matinding damdamin.

Habang nag-uusap sila, naisip ni Mark na kailangan niyang ipakita kay Sarah na handa siyang makipaglaban para sa kanilang relasyon. “Gusto kong ipaalam sa iyo na mahal na mahal kita. Nais kong makasama ka sa lahat ng laban,” sabi ni Mark, habang tinitigan ang mga mata ni Sarah.

“Thank you, Mark. I feel the same way. I’m grateful na nandiyan ka para sa akin,” sagot ni Sarah, na nagbigay ng ngiti.

Hindi na nagdalawang isip si Mark. “Let’s make plans for the future. Gusto kong malaman mo na nandito lang ako. Kaya nating lampasan ang lahat,” sabi niya, na puno ng pag-asa.

“Yeah! Gusto ko rin ng mga plano. Maybe we can travel together this summer?” mungkahi ni Sarah.

“Sounds perfect! I’d love that,” sagot ni Mark, na natuwa sa ideya.

Ngunit habang nag-uusap sila tungkol sa kanilang mga plano, biglang tumawag ang kanyang boss kay Sarah. “Pasensya na, Mark. Kailangan ko munang sagutin ito,” sabi ni Sarah.

“Okay lang,” sagot ni Mark, habang naghintay siya. Ngunit habang nagsasalita si Sarah sa telepono, napansin ni Mark ang kanyang ekspresyon. Mukhang nag-aalala ito.

Nang matapos ang tawag, lumapit si Sarah kay Mark. “Mark, may masamang balita. Kailangan kong umalis sa bansa for a work project,” sabi ni Sarah, na may lungkot sa boses.

“Wow, when?” tanong ni Mark, na naguguluhan.

“Next week. I know this is sudden, and I’m really sorry,” sagot ni Sarah, na tila nahihirapan.

“Okay. Gaano katagal?” tanong ni Mark, na puno ng pag-aalala.

“Siguro mga isang buwan. Pero I promise, I’ll stay in touch. I won’t let this come between us,” sabi ni Sarah, na may determinasyon.

“Hindi ko alam kung paano ko hahanapin ang sarili ko kapag nawala ka,” sagot ni Mark, na naguguluhan at nalulungkot.

“Mark, please trust me. I’ll make it work. I don’t want you to feel neglected. I’ll keep you updated,” pangako ni Sarah, na may mga luha sa mata.

“Okay. Pero natatakot akong baka hindi natin kayanin ang layo,” sabi ni Mark.

“Together, we can handle anything. Nandito lang ako. I promise,” sagot ni Sarah, na nagbigay ng pag-asa kay Mark.

Habang umuulan, nagpasya si Mark na sumama kay Sarah sa airport bago ito umalis. Naramdaman niyang kinakabahan siya, ngunit gusto niyang ipakita kay Sarah na nandiyan siya para sa kanya.

“Mag-ingat ka, okay? I’ll be here waiting for you,” sabi ni Mark, habang humahawak sa kamay ni Sarah.

“Thank you, Mark. I’ll miss you so much,” sagot ni Sarah, na nagbigay ng matamis na ngiti.

“Me too. Remember, this is just temporary,” sabi ni Mark, na nagbigay ng lakas kay Sarah.

Nang dumating na ang oras ng pag-alis, niyakap ni Sarah si Mark ng mahigpit. “I love you, Mark. Don’t forget that,” sabi niya.

“I love you too, Sarah. Stay safe,” sagot ni Mark, habang pinapanood niyang umalis si Sarah sa airport.

Habang naglalakad si Sarah patungo sa kanyang gate, naramdaman ni Mark ang lungkot na nag-uumapaw sa kanyang puso. “Will we really be okay?” tanong niya sa sarili.

Ngunit sa kabila ng kanyang pag-aalinlangan, nagdesisyon si Mark na magiging matatag siya para kay Sarah. Alam niyang may mga pagsubok silang pagdadaanan, ngunit handa siyang ipaglaban ang kanilang pagmamahalan.

Habang naglalakad siya palayo sa airport, pinilit niyang ngumiti. “Sana ay makayanan namin ang lahat. I’ll wait for you, Sarah,” sabi niya sa kanyang sarili, habang patuloy na umaasa sa kanilang muling pagkikita.

---