Waiting For Your Return, (reminiscence series#1)

Chapter 32

•••

"Ayaw mo ba talagang sumama?"

Hindi ko na mapigilang lingunin sila pagkatapos nila akongt pilitin na sumama.

Kanina pa ako pinipilit na niyaya ni Benjamin at Lucas sa isang party ng kakilala namin dahil kaarawan nito.

"Kayo nalang, ayos lang ako dito." Saad ko habang nakahiga sa kama habang sila ay bilhis na bihis para sa pupuntahan.

"Ano ka ba naman, kahit ngayon lang oh." hikayat sa akin ni Lucas na ngayon ay mukhang nadismaya na.

"Sige na! Minsan lang naman eh." hikayat naman ni benjamin.

Pero kalaunan ay hindi nila ako na impluwensyahan.

Nakatulog ako ng ilang sandali at nagising ulit, at wala na sila. Sobrang tahimik na ng bahay dahil ako na lang ngayon mag isa.

Si benjamin at si Lucas lang ang tanging kong mga kaibigan na malapit sa akin bukod sa kapatid ko. And It always turned out like this. Dahil hindi naman ako gaya nila na may mga ibang kaibigan at kakilala.

At kahit ganun ang palusot ko sa kanila, pero minsan may mga bagay talaga na ayaw ko, na para sa iba ay interesado sila.

But my life is always turned out like this again. Is there someone to blame?

However, the truth is, you can enjoy your life and live accordingly. Dahil sabi nila Hindi mo na maibabalik ang mga oras lalo na sa yugto ng kabataan natin.

Kaya naman talagang hinahangaan ko ang mga taong nag-e-enjoy sa kanilang buhay nang hindi inaalala ang isa sa aspetong iyon ng kanilang buhay.

"Saan ka galing?"

Pagbagsak akong napasandal sa sofa namin dahil sa pagod. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko dahil sa naramdamang kaginhawaan dahil gusto ko ng matulog Ng maaga.

"Saan pa edi galing sa kanila ni itay."

"Paano mo maisasabay ang pag-aaral mo kung ganyan ka naman ka busy? Dahil kung ako niyan, Hindi ko na talaga alam!"

Hindi na muli akong umimik pa hanggang sa nakatulog ako buong gabi at nagising na lang kinaumagahan.

Patuloy pa rin akong tumutulong sa kanila ni itay sa munting farm ni Lola dahil nakatulong iyon sa pamumuhay namin. Si Lola naman ay mahilig gumagawa ng mga kagamitan gamit ang mga buri at Minsan ay ibinibinta niya ang mga ito sa public market.

Maaga kaming nagmulat ng Kapatid ko sa ganitong buhay. Dahil dito sa probinsya kahit simpleng buhay, ay kailangan matiaga ka sa mga gawaing mahirap at hands on sa lahat ng mga gawain.

Because of this kind of life, Wala akong ibang hinihiling kundi mabuhay Ng simple. Dahil habang tumatagal, nang maging bukas na ang isipan ko, ay mas pinapahalagahan ko pa ang ganitong buhay.

Because my parents were very hard working, And I really appreciate them for being like this kind of parents to us.

Pero may sa akin, na ayaw ko magaya sa kanila.

Ang pagsusumikap ay nagbubunga din; Lahat ng pinaghirapan mo sa huli ay may gantimpala. And I've recently realized that hard work is just a part of creating an easy life.

"Sigurado ka bang hindi ka sasama sa maynila?"

Pangarap ni mika na makapunta sa maynila at doon magkolehiyo. Matagal na niya ako hinihikayat pero Hindi ko kayang sumama Sa kanya.

"Alam mo naman diba?" Mahinahon Kong sabi habang matamis na nakangiti sa kanya.

"Naiintindihan naman siguro ng magulang mo yun eh. Alam naman nila mag college kana."