Unutulmaz Kalpler (Pretty Little Liars)

Bölüm 26 SEN

Bu bölümün en romantik bölüm olduğunu düşünüyorum. Umarım beğenirsiniz. Sizleri seviyorum. İyi okumalar.

Mutimedya:Haleb (Hanna-Caleb) ❤

Caleb'tan

Tüm kalbimle onun yanında olduğumu hissetmesine yani bana ihtiyacı vardı.

Elini tutup gülümsedim.

"Her şey düzelecek. İnan bana."

Sözlerimin tatmin edici olduğunu düşünüp rahatladım.

Kafasını olumlu bir şekilde salladı.

Yaşlı gözlerle bana bakıp elimin altındaki elini kendine çekti. Ani bir hareketle yakamı tuttu ve beni kendine doğru yaklaştırıp dudağımdan öptü.

"Cesur ol." dedikten sonra ondan uzaklaştım.

Doktor gelmişti. Ameliyat olması gerekiyordu.

Geri adım atacağım sırada kolumu tutup mırıldanmaya başladı.

Ağlamak üzereydi ve bu şekilde konuşmanın ona zor geleceğini bildiği için mırıldanmayı tercih etmişti.

Belki sesinin ağlayan bir mızmız çocuk gibi çıkmasından korkuyordu.

Mızmız, kötü, iyi veya kısık... Onun sesini duymak bana huzur veriyordu. Onu seviyordum. Onun her zerresine muhtaçtım.

Odadan çıkmam gerekiyordu. Doktorun ameliyat sırasında burada olmamamı söylediğini hatırlayınca istemsiz bir şekilde geri çekilmek zorunda kaldım. Hanna'yı sanki sonsuza kadar yanlız bırakmışım gibi hissettim. Kapıyı açarken son kez ona baktım. Yutkundu ve gözünden yaşlar süzüldü.

Ameliyattan sağ sağlim çıkabileceğine inanıyordum. O güçlüydü. Bu yüzden yapabilirdi.

Odadan çıktım. Bekleme yerine geçip kırmızı koltuğa oturdum.

Hanna'nın telefonu bendeydi ve okunmamış birçok mesajı vardı. Ne gelen aramaya, ne de gelen mesajlara bakmıştı. 1 gün boyunca ona ulaşmak isteyen insan çoktu. Ama o yanlız kalmak istedi. Benimle yanlız kalmak istedi.

***

Dün

Otele geldiğimizde koşa koşa lavaboya gidip kapıyı kilitledi.

İçeriden ağlama sesleri geliyordu.

Bebeğinin olmadığını öğrenmek mi, Andrew'in onu kandırması mı, yoksa kanser olduğunu öğrenmesi mi onu bu hale getirmişti?

Kapıyı tıklattım.

"Hanna iyi misin hayatım?"

Sessizlik.

"Hanna?"

Tekrar seslendim.

"Hanna?"

Sessizlik.

Kapıyı zorladım. Ama açılmıyordu.

"Tatlım lütfen."

Cevap yok.

Kapıyı tekrar zorladım ve bu sefer kapı açıldı.

Hanna yere yığılmıştı. Kafasını banyonun beton yüzeyine çarptığı için kanlar akıyordu.

Hemen koşup onu kaldırdımaşındaki kanı silip yatağa yatırdım.

Az önce ağlama seslerini duyarken bir anda sesi kesilmesi çok ilginçti.