SATIRLAR ARASI AŞK

25.Bölüm 💙

İyi okumalar canlarım

Fısıldayarak '' Çünkü... Bu bizim mutlu sonlu masalımız olacak.''

Her zaman kelimelerin gücüne inanan bir insan olmuşumdur. Ağzımızdan çıkan her laf ya da düşündüklerimiz gerçekleşmek için evrene bir enerji yayar. Bu yüzden de hayatımdaki negatifliği bir kenara bırakıp her daim pozitif düşüncelere yöneldim ama bazen hayat istediğimiz gibi gitmiyordu tabi!

Hakan ile dudaklarımızın teması tüy kadar bir dokunuştan ibaretti. Derin derin aldığımız soluklar birbirine karışırken nefesi nefesime karışıyordu. Huzur nedir? Diye sorarlarsa, tam olarak bu an diyebilirim.

Bu huzurlu anı bozan şey Hakan oldu ve beni kucağından indirdi. İsteksiz bir şekilde kucağından inerken, boğuk sesi ile " Biraz daha bu halde kalsaydık kendime hakim olamazdım." Demişti ve benim memnuniyetsiz surat ifademin bir nebzede olsa düzelmesine sebep olmuştu. Onun bu sevimli haline bakıp dudak bükerken o ateş böceklerine bakıyordu.

Bacaklarım daha demin yaşananlardan ötürü titrerken, kalbim henüz doğru ritmini bulamamıştı. Daha fazla ayakta duramayacağımı fark ettiğim için direkt olarak yere oturmayı tercih ettim.

Hakan'ın bakışları bana kayarken o da yanımdaki yerini aldı.Onda ki bakışlarım gökyüzüne kayarken ben yıldızları seyretmeye başladım o da beni...

Ciğerlerim temiz hava ile bayram ederken bu anı hiç unutmamak için kendime söz verdim.

Hakan' ın " Kendini anlatsana, hiç tanımamışız gibi..." demesi ile ona dönerken sözlerine karşılık gülümsedim.

" Hım anlatırım ama sende benden sonra anlatacaksın."

Benim gibi dudakları yukarı kıvrılırken " Öyle olsun ama ilk sen başlıyorsun." Demişti.

İlk başta ne desem diye düşünürken aklıma gelen fikir ile tüm vücudumu ona döndürüp sesimi biraz incelterek " Merhabalar benim adım Züleyha. 29 temmuz 2002 doğumluyum yarışmaya İstanbul' dan katılıyorum. İşletme öğrencisiyim ve bir şirkette staj yapıyorum. Bir erkek kardeşim var be normal düz bir insan evladıyım. " demiş ve sona doğru öpücük atar gibi dudak büzmüştüm.

Hakan yarım bir gülümseme ile beni izlerken " Baya açıklayıcı oldu." Demişti.

" Daha ne anlamam lazım?" Demiş ve göz kırpmıştım.

Bu soruyu sormamı beklermiş gibi " Şu evlilik meselesini anlat." Demesi ile suratım kendiliğinden düştü.

" Ha... Sen asıl onu merak ediyorsun tabi... "

Yarım kalan sözlerime derin bir nefes alarak devam ettim. " Şuan şirketin sahibi Ali Poyrazoğlu ile babam bir işte ortak olmuş ve bize yemeğe geldiler. Biz de zaten orada tanıştık ama evlilik gibi bir durum yokmuş meğersem... yani durumlar biraz karışık aslında, Ali zaten nişanlı bir adam böyle bir şeyin olması söz konusu dahi olamaz ama annem kendi kendine kafasında kurup beni onla evlendirmek istemiş işte, tabi böyle bir şey olmayacağını anladı. "

Gözleri benden bir an olsun ayrılmazken, benim gözlerim her yerde geziyordu.

Hakan'ın " Utanma, senin burada suçun yok." Demesi ile bakışlarım onda sabit kaldı.

Daha tok bir ses ile " Utanmıyorum." Demiştim ama düştüğüm durumdan gerçekten utanıyordum.

Hakan iç çekerken " Ah Züleyha, utancından anlatmak bile zor geldi sana ama bu onların ayıbı senin değil. " demişti ve benden cevap beklese de alamadı çünkü söyleyecek bir şeyim kalmamıştı.