Kenan tam kendi fakültesine geçeceği sırada Elif koşarak onun yanına geldi. Nefes nefese kalmıştı, durup nefesini toparladıktan sonra konuştu:
"Dün evde bir sorun olmadı demi?"
"Yok." Dedi Kenan düz bir sesle, sonra yeniden ilerlemeye başladı. Elif onun kolunu tutunca durmak zorunda kaldı.
"Neden hemen gidiyosun ya?"
"Derse geç kalıyorum Elif."
"Ben birşey mi yaptım? Ne bu tavrın?"
"Gerçekten gitmem gerekiyor Elif."
"Zaten seni düşünen de suç."
Kenan yeniden ilerlemeye başladı ama yine uzaklaşamadan birisinin koşarak yanlarına gelmesiyle durdu.
"Yetişemiyicem sandım." Dedi Serdar nefes nefese kalmış bir halde.
"Serdar seninle hiç uğraşamam, daha yüzümdeki yaralar geçmedi."
"Ya ben onun için geldim zaten." Dedi Serdar ve duraksadı. "O kadar kişiyle üstüne geldim dün, özür dilerim."
Kenan şaşırmıştı, bunu beklemiyordu. Tek beklemeyen o değildi tabi, Elif de şaşırmıştı bu duruma. Serdar dostça bir tavırla Kenan'a elini uzattı. Genç çocuk kendisine uzatılan eli tuttu.
"Hatanı fark etmiş olman güzel."
"Dost muyuz şimdi?"
"O kadar da değil."
İki genç güldüler. Serdar dostça bir tavırla Kenan'ın sırtına vurdu, sonra Elif'e de gülümseyip kendi fakültesine ilerledi. Onun arkasından şaşkınlıkla bakan Elif Kenan'a döndü.
"Az önce ne yaşandı?"
Kenan umursamaz bir şekilde omuz silkti ve yoluna devam etti. Elif sinirle ayağını yere vurdu, sonra dönüp kendi yoluna gitti.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Akşam saatleri.
"Onun kafasında kesin birşeyler vardır sen çok güvenme o çocuğa, sonra abim dediydi dersin." Dedi İbrahim. Kenan bugün Serdar'ın gelip özür dilediğini anlatmıştı. İbrahim bu davranışı garip bulmuş, samimiyetine inanmamıştı.
"Ne olacak ki kafasında?"
"Ah benim iyi niyetli kardeşim."
İbrahim Kenan'ı kendine çekip sarıldı ve saçlarını karıştırarak bir güzelce dağıttı, kardeşi onun bu hareketine sinir olurdu hep ve yine sinirlenmiş abisinin kolları arasından çıkmaya çalışıyordu ama sadece çalışıyordu.
"Abi bırak ya, saçımı bozdun."
"Böyle daha yakışıklısın."
"He kesin öyledir."
"Sen abine inanmıyon mu sıpa?"
İki kardeş birbirine sataşırken akşam yemeği için masayı hazırlayan Döndü elinde tencereyle mutfaktan çıktı ve tencereyi masaya bırakıp oğullarına ters ters baktı.
"Hiç yardım etmeyin hemi oğlum?"
"Tamam anne." Dedi İbrahim kolunun altına başını sıkıştırdığı kardeşinin saçlarını dağıtırken. Döndü çıkardığı terliğini yerden aldı.
