1 ay geçmişti. Kenan ameliyat olmuştu ve sonrasında ise yoğun bir fizik tedavi sürecine girmişlerdi, gün geçtikçe iyiye gidiyordu durumu. Doktorlar yakında tekrar yürüyebileceğini söylüyorlardı. Değişen tek durum bu değildi, İbrahim ve Eslem birbirlerini bu süreçte tanıyıp sevmişti ve artık bir çift olmuşlardı.
"Abi!" Diye seslendi Kenan. Hastaneye fizik tedaviye gideceklerdi bugün ama İbrahim bir türlü hazırlanamamıştı. Veysel gülerek konuştu:
"Süslenmesi bitemedi beyefendinin."
"Eslem ablayı görecek ya."
İkisi gülerken İbrahim merdivenlerden inerek yanlarına geldi ve kardeşlerinin başına fazla sert olmayacak şekilde bir tokat attı.
"Sizede eğlence çıktı."
"İki saat beklettin bizi burda." Diyerek söylendi Kenan. İbrahim gülerek onun saçlarını karıştırdı.
"Artık gidelim o zaman."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Fizik tedavi sonrası.
Kardeşler hastaneden çıktıktan sonra bir restorana yemek yemeye gitmişler ve Eslem'i de onlarla gelmesi için ikna etmişlerdi. Yemek sonrası Eslem onları biraz gezdirmişti. Kenan yorulduğunu bahane ederek Veysel'le eve dönmüştü.
"Rahat mısın abi?" Diye sordu Veysel abisinin koltuğa geçmesine yardımcı olurken. Kenan arkasına yaslandı ve kardeşine gülümsedi.
"Rahatım abim."
"Uyu istersen biraz."
"Yok, iyiyim ben."
"Çorba yapıyım mı sana?"
"Gerçekten iyiyim abicim, yorgun falan da değilim." Dedi Kenan yerinde biraz doğrulup. Veysel yine de ona endişeyle bakmaya devam etti.
"Eve gelelim diye yalan söyledim."
"Neden? Neden eve gelmek istedin?"
"Abime söz verdim, söyleyemem."
"Abi ya bende kardeşinizim."
Kenan gülerek kardeşini kendine çekti ve sımsıkı sarıldı, saçlarını uzun uzun öptü. Veysel küskünce bakmaya devam ediyordu ve bu hali çok tatlıydı.
"Abim çok kızar valla bak."
"Ben söylemem bana söylediğini."
"Olmaz Veysel'im, hiç uğraşma."
"Kötü birşey yok demi?"
"Yok abicim, herşey yolunda."
"Birşey olmasın abi, ikinize de."
"Olmayacak abicim. Abilerin hep senin yanında." Dedi Kenan, kardeşine daha sıkı sarılırken. Veysel abisine sarılarak başını göğsüne yasladı.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Akşam saatleri.
Abi kardeş akşam yemeğini beraber hazırlamak istemiş mutfağa geçmişti. Fırında tavuğun malzemelerini hazır etmişlerdi, yanına çorba da yapmaya karar vermişlerdi.
"Abi tuzu verir misin?"
Kenan tezgah da biraz geride olan tuza baktı. Veysel'in arkası ona dönüktü ve tuzun abisinin uzanıp alamayacağı bir mesafede olduğunun farkında değildi. Kenan kardeşine söylemek istemedi ve sandalyenin kenarlarını tuttu, kolları titriyordu ama ayağa kalkmıştı. Zaten ameliyat sonrası fizik tedavi sürecinde bunu sürekli olarak denediği için çokta zor olmamıştı. Kenan bir eliyle tezgaha tutunup diğer eliyle tuza uzandı, tuzu alıp kardeşine uzattı. Veysel tuzu alıp abisine döndü.
