love•hate || minsung

28.

„Mam cię!” krzyknął Minho, chwytając Jisunga i rozsmarowując mąkę na jego twarzy. Obaj chłopcy piekli ciasteczka, a w kuchni panował śmiech i miłość.

"Ahhhh! hyuuunnnggg!" krzyknął jisung, próbując uwolnić się z uścisku minho. Jego próby tylko sprawiły, że Minho trzymał go mocniej. Minho obrócił chłopaka twarzą do siebie, podczas gdy obaj chłopcy się śmiali.

Śmiech ucichł, gdy obaj zatracili się w swoich oczach. Obaj chłopcy powoli się pochylili, łącząc swoje usta. Jisung objął szyję Minho, a Minho przesunął chłopca tak, by usiadł na blacie. Pogłębili pocałunek, przyciskając swoje ciała niemożliwie bliżej.

Minho całuje szczękę i szyję Jisunga, zaznaczając każde miejsce, które ominął przed drzemką. Zaczął ssać i gryźć skórę Jisunga, rozkoszując się cichymi jękami, które wydawał.

Kiedy Minho skończył zostawiać ślady na szyi Jisunga, podszedł, żeby go ponownie pocałować.Obaj chłopcy włożyli w pocałunek wszystkie swoje emocje. Całą swoją miłość do siebie, cały swój ból i szczęście. Wszystko.

Nagle pukanie wyrwało ich z sesji całowania. "Ugggghhhhhh!" jęknął minho, idąc otworzyć drzwi. "Kto tam?" krzyknął, otwierając drzwi szarpnięciem.

„LEE MINHO!” krzyknął Chan, gdy ich przyjaciele weszli do domu.

„O tak, po prostu wejdźcie, czemu nie.” Minho wrócił do kuchni, chłopcy poszli za nim.

„Ayo, dlaczego Jisung leży na ladzie?” zapytał Felix, patrząc ciekawie na Minho.

„Hmmmm..nie wiem.” odpowiedziałinho.

Jisung był po prostu zbyt przestraszony, żeby się odwrócić, więc tego nie zrobił. Ale to nie oznaczało, że chłopcy nie wyjdą zza lady, żeby go zobaczyć.

"h y y ! Skąd masz te wszystkie siniaki! Minho!" Hyunjin dramatycznie odskoczył. Minho jęknął w odpowiedzi.

„Naprawdę hyung?” Jisung nadąsał się i Minho natychmiast znalazł się u jego boku.

„Mie, skarbie, nie dąsaj się, żartowałem z nimi, przepraszam, proszę, nie dąsaj się.” powiedział minho na jednym oddechu, po czym zaczął całować jisunga po całej twarzy. „Smakuje jak mąka.” Minho zrobił kwaśną minę.

"Hyung! Ciasteczka! Mieliśmy je piec!" poskarżył się Jisung.

„Przykro mi, że jesteś taki nieodparty!”

„Przykro mi, że nie masz samokontroli!”

„Ja też mam samokontrolę!”

„Ty zacząłeś mnie całować pierwszy!”

„Nie, pochyliłeś się w tym samym czasie co ja! To był wzajemny pocałunek!”

„Spójrz na tych dwoje, w ich własnym małym świecie.” Jeongin pokręcił głową.

„Wiem, że tak, to obrzydliwe.” powiedział Hyunjin.

„Nigdy nie widziałem Minho w takim stanie.” Chan skinął głową.

„Nigdy” potwierdził Changbin.

„I nigdy nie widziałem Jisunga tak...szczęśliwego.” Felix uśmiechnął się czule.

„Miło widzieć go szczęśliwego. I naprawdę szczęśliwego, nie udawanego”. Chan uśmiechnął się, gdy obserwowali, jak dwójka się kłóci.

„Hej, małżeństwo! Wyjaśnicie, co się wydarzyło dziś rano, czy...?” zawołał Seungmin.

„Czekaj, muszę wygrać tę kłótnię.” odpowiedział Minho.

„Nie, ja wygrywam tę dyskusję!” zaprotestował Jisung.

"Nie."

„A-ale hyung...” Jisung zrobił nadąsaną minę, a minho się załamał.

"Przepraszam kochanie, o mój Boże, nie, nie bądź smutna, wygrasz, wygrasz kłótnię, upieczmy teraz ciasteczka, o mój Boże."

Jisung uśmiechnął się i w końcu zwrócił uwagę na swoich przyjaciół.

„Nie mogę wrócić do szkoły przez tydzień. A Minho nie chce mnie zostawić.” Jisung w końcu odpowiedział.

„Dlaczego?” zapytał Seungmin.

„Ponieważ pan Bang stawia zdrowie psychiczne na pierwszym miejscu, rozumiem, skąd u Chana to się wzięło. a Minhos jest po prostu lepki”.

„Kto by pomyślał, że to się stanie? Minho był takim dupkiem, że krew mnie zalewała za każdym razem, gdy na niego patrzyłem. A teraz po prostu nie może zostawić Jisunga w spokoju, a oni nawet nie są jeszcze oficjalni!” Hyunjin wyglądał na oszołomionego, gdy mówił.

„Ayo, po pierwsze, spieprzaj. Po drugie, mamy randkę w piątek wieczorem.” minho uśmiechnął się, pomagając Jisungowi zejść z blatu.

„Więc...pieczenie ciasteczek nie jest randką?” zapytał Felix.

„Chyba że Jisung tak powie. Jisung, kochanie, czy to randka?” Minho spojrzał na niego.

"Tak. Tak jest. Teraz, wszyscy odejdźcie! Przerwałeś naszą randkę!" Jisung zrobił naburmuszoną Minho spojrzał i pocałował naburmuszoną minę Jisunga, co spowodowało, że wszyscy odeszli, ponieważ byli zniesmaczeni tymi dwoma ptaszkami.

„Teraz ciasteczka.” Jisung się uśmiechnął.

„Upieczmy!” Minho uśmiechnął się radośnie.

Dwie godziny później chłopcy skończyli piec i sprzątać bałagan. Siedzieli teraz na łóżku Minho, po raz setny oglądali Yuri na lodzie i jedli ciasteczka.

„Hej, Sungie?” zawołał Minho.

"Tak hyung?"

„Dlaczego mi nie powiedziałeś, że Jungkook cię prześladuje?”

„Ponieważ wiedziałem, że go zbijesz. Nie chciałem widzieć twojej strony, której bym się bał. Przez jakiś czas znałem tylko zimnego chłopaka, który mnie nienawidził. A potem on porzucił fasadę i go poznałem. Tak naprawdę jest naprawdę słodką i troskliwą osobą. Nie chciałem widzieć niczego, czego bym się bał”.

„Bałeś się?” Minho spojrzał w dół, bawiąc się rękawami bluzy z kapturem.

„Tak. Ale po namyśle doszedłem do wniosku, że to dobrze, że cię tak zobaczyłem. To pomaga mi widzieć i kochać każdą twoją część. Dobrą i złą. żaden człowiek nie jest po prostu dobry, wszyscy mamy swoją złą stronę”.

„Kocham cię, sungie.”

"Ja też cię kocham, minmin."

Minho przyciągnął mniejszego do uścisku, płacząc cicho na jego ramieniu. „Nie płacz kochanie, nigdzie się nie wybieram” szepnął mu do ucha Jisung.

„Dziękuję, że mnie kochasz, nawet gdy jestem tak niekochany”.

„yah hyung! Nie mów tak. Jesteś zbyt kochany, czasami nawet myślę, że to problem, że tak bardzo cię kocham.” Jisung żartobliwie uderzył Minho w ramię, delikatnie go całując.

„cholera, a ja myślałem, że jestem na dole.” Jisung się zaśmiał.

„tak, jesteś dnem.” minho nagle spoważniał.

„Dlaczego więc tego nie udowodnisz?” wyszeptał Jisung.

⊹˚۶୧ ╴永不放弃 🍙╶  𐙚˙⊹

Hejka!! Mega przepraszam za jakiekolwiek błędy!! Ale pisze to na szybko😭. Tak ogólnie dzieją się pojebane rzeczy na tt nie powiem że nie.. dosłownie kolejna osoba upozorowała swoją śmierć dla zasięgów.. ale chuj po prostu tacy lidzie są pojebani. Miłego dnia/nocy!!

ᡣ𐭩ˊ╴𝗐𝗂𝗌𝗂𝖺