love•hate || minsung

18.

Nie minęło dużo czasu, zanim wszyscy zajęli swoje miejsca w salonie rodziny Lee.

„Pamiętaj, kochanie, twój ojciec był naszym pracownikiem. Jednym z naszych najlepszych. Musisz nam wszystko szczerze powiedzieć. Proszę, nie zatajaj żadnych informacji.” Choonhee uśmiechnęła się delikatnie do Jisunga, a on tylko skinął głową.

Jisung siedział między Minho i Felixem, rodzicami Minho siedzącymi naprzeciwko nich i wszystkimi innymi osobami siedzącymi na kanapach.

„U-uh cóż... byłem prześladowany w mojej starej szkole. Zacząłem być prześladowany, gdy miałem 13 lat i przyznałem się, że jestem gejem. Zawsze wracałem do domu i płakałem do mamy, zawsze była moim miejscem komfortu. Ona i mój tata zawsze starali się mnie pocieszyć. Kiedyś byłem naprawdę pogodną, ​​szczęśliwą osobą. Aż pewnej nocy tata powiedział mi, że musimy jechać do szpitala. Nie powiedział mi dlaczego. Kiedy tam dotarliśmy, dowiedzieliśmy się, że moja mama umarła. Utopiła się w rzece Han. Kiedy wróciliśmy do domu, na stole leżały dwa listy. Jeden dla taty i jeden dla mnie. Do dziś nie przeczytałem tego listu. Nie dlatego, że nie chciałam, ale dlatego, że mi nie pozwolił. Stał się agresywny. Nie miało znaczenia, czy był pijany, naćpany czy trzeźwy. Bił mnie o drobiazgi, poniżał i wyzywał. To w połączeniu z nękaniem przez tak wiele osób sprawiło, że zaczołem się samookaleczać. Wiedziałem, że to nie jest dobre, ale to mnie rozpraszało. Sprawiło, że poczułem ból, na który, jak czułem, zasługiwałem. Skończyło się na tym, że się tu przeprowadziliśmy. Myślałem, że to nowy początek, ale nie. Mój tata nadal był agresywny, stał się jeszcze gorszy. nadal jestem prześladowany. Próbowałam popełnić samobójstwo przy wielu różnych okazjach, ale nigdy nie miałem jaj, żeby to zrobić. jestem tchórzem. Będę szczery Minho hyung nie zawsze był dla mnie najlepszy... mówił mi naprawdę, naprawdę okropne rzeczy i o mnie. Po naszym piżamowym przyjęciu, kiedy mnie przeprosił, staliśmy się sobie bardzo bliscy i to mnie przeraża. Was wszystkich, to mnie przeraża. Czuję, że w każdej chwili mnie zostawicie. Wtedy naprawdę zostanę sam. Teraz oczywiście wiem, że Minho Hyung nie miał nic złego na myśli, co powiedział. Nie będę kłamać, bardzo mnie to zabolało. Ale teraz stał się źródłem szczęścia w moim życiu. To, co widzieliście dziś wieczorem, nie było wcale takie złe, jak wtedy, gdy jesteśmy w domu. Nie wiem, kiedy to się zaczęło, ale mam problemy z jedzeniem. Dlatego Felix jadł ze mną w ten sposób." Jisung płakał, wszyscy płakali.

Minho owinął ramiona wokół talii Jisunga i zakopał twarz w jego szyi. "Przepraszam. Tak bardzo mi przykro."

Jisung złapał minho za twarz. Objął ją dłońmi i kciukami otarł łzy starszego. "hyung, ty już przeprosiłeś. powiedziałem ci, że ci wybaczam." uśmiechnął się słabo, a Minho tylko skinął głową.

„Jisung kochanie, tak mi przykro. Nigdy bym nie pomyślała, że ​​Sangook jest takim typem człowieka. Ale cieszę się, że dowiedzieliśmy się dziś wieczorem. Wyślemy dziś wieczorem naszych przeprowadzkowców do twojego domu, a ty i Minho możecie zabrać swoje rzeczy. Od teraz będziesz mieszkać z nami, okej? A Minho, nie będę cię karać, bo wszyscy już ci wybaczyli, ale powiem ci jedno. Wychowałam cię na lepszego. Bądź dobrem, którego potrzebuje ten świat”. Powiedziała Choonhee, jej głos stał się teraz surowy.

„Jisung...możesz mi zrobić przysługę?” Felix zapytał cicho.

„tak, Lix?”

„Czy możesz znowu porozmawiać o swojej mamie? Kiedy o niej rozmawiałeś, to była najszczęśliwsza osoba, jaką kiedykolwiek widziałem”.

„C-cóż...była bardzo podobna do Choonhee. Była bardzo młoda i piękna. Naprawdę była najsłodszą osobą na świecie. Zawsze miała to łagodne spojrzenie, a mimo to była bardzo silna. Była tak pełna życia i tak hojna. zawsze traktowała wszystkich równo, bez względu na wszystko. Zawsze robiła mi moje ulubione smakołyki, żeby mnie rozweselić. Zawsze robiła pierożki na kolację, kiedy miałam naprawdę ciężki dzień. zawsze robiła, co mogła, żeby wszyscy byli szczęśliwi. Moja matka była naprawdę piękną osobą, zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie”.

„Jisung kochanie... chodź tu.” Choonhee wstała, a Jisung zrobił to samo. Przyciągnęła go do siebie, by go przytulić, mocno go przytulając. „Proszę, zawsze pamiętaj, że możesz do mnie przyjść, okej? Zawsze ci pomogę, tak? Jesteś dla mnie już tak cenny. Teraz, zanim pójdziesz po swoje rzeczy, chodź ze mną.”Jisung skinął głową i zaprowadziła go do łazienki na górze.

„Czy możesz zdjąć dla mnie ubranie?” zapytała delikatnie.

„Ehhhhhh.. co?”

„Och! Jezu, przepraszam, powiedziałaś, że się samookaleczasz? Chcę się tylko upewnić, że zostaną odpowiednio wyleczone. Nie chcę, żeby twoje rany się zainfekowały”.

„O-oh, okay.” Jisung powoli zdjął garnitur. Czuł się tak bezbronny, ale czuł, że może zaufać Choonhee. Zaczęła napełniać zlew ciepłą wodą, chwytając myjkę i alkohol do nacierania.

Delikatnie umyła mu ramiona, brzuch i uda ciepłą wodą. Wzięła kolejny ręcznik i nasączyła go alkoholem izopropylowym.

„To będzie trochę szczypać, okej?” Jisung skinął głową i zaczęła delikatnie nacierać jego rany alkoholem.

„Więc, jacyś chłopcy cię interesują?” zapytała, próbując odwrócić jego uwagę od pieczenia.

„n-nie.”

„hmm, rozumiem.” powiedziała, chwytając neosporynę. Wtarła neosporynę w jego rany i na koniec przykryła je gazą. „zostań tu na chwilę.”

Wróciła w dużej czarnej bluzie z kapturem i czarnych spodniach dresowych, a także w czarnych, puszystych skarpetkach. „To są Minho, mam nadzieję, że to w porządku”.

„T-tak, wszystko w porządku...” poczuł, jak twarz mu się rozgrzewa. Dres pasował idealnie, ale bluza z kapturem była na nim naprawdę za duża.

„Chodźmy na dół, możemy po prostu zabrać twoje rzeczy, żebyś mogła się jutro wprowadzić, jak porozmawiamy z policją, okej?”

"Dziękuję choonhee."

„Ji, możesz mówić do mnie mamo. Nie próbuję zastąpić twojej mamy! Inni chłopcy też mówią do mnie mamo”.

Jisung zaczął płakać, gdy Choonhee przyciągnęła go do siebie, by go przytulić. Pogłaskała go po plecach, by go pocieszyć, gdy płakał.

„Och, kochanie, co powiesz na to, żebyśmy zrobili ci trochę tych pierogów, co? Przeszłeś dziś wiele”.uśmiechnęła się, gdy skinął głową. Jisung uznał ją za niezwykle pocieszającą i poczuł ulgę. Miał wrażenie, że to jego nowy początek.

⊹˚۶୧ ╴🍂☕🐿╶  𐙚˙⊹

Zrobiłam sobie trochę rozdziałów na zapas. Może będę nawet wstawiać rozdziały codziennie jakoś pod wieczór ale nw bo musze wyrobić sie do konca roku. Miłego dnia/nocy!!

𐙚𖦹ˊ╴𝗐𝗂𝗌𝗂𝖺