~Bölüm 4 - Hayal Kırıklığı..~

79 0 0
                                    

Günlük...

Telefonumun titremesiyle kendime geldim.Yatakta uzanmış bir şekilde,üzerimde okul kıyafetiyle uyuya kaldığımı fark ettim.Ama kimse bilmiyordu benim uyanmak istemediğimi.Çünkü şu ulaşılamaz hayallere dalıp,rüya olduğunu,uyandığımda fark etmiştim.Tamam.Bunun açıklaması bile saçma,çünkü rüyamda Can'ı görmüştüm.Bana sevdiğini itiraf ediyordu.Melek diyordu bana.Sana şu anda bu kelimeleri yazarken bile göz yaşlarımı tutamıyorum ve sayfalarını ıslatıyorlar şuan.Tıpkı yara izi gibi iz bırakıcak bu göz yaşları sayfalarına.Ama işte hayat acımasız,nedense hep istediğin gibi gitmiyor.

Uyandığımda telefona baktığımda Can'dan bir mesaj gelmişti;

-Seninle iyi bir dost olmak istiyorum. :)

Dost derken? İşte beni ağlatan asıl kelime DOSTLUK'tu.Bilmiyorum ne kadar iyi olur ama,o ne kadar dost olsada benim hep yaram kanayacak.Bundan eminim.Ama umduğumun tersi olabilir.Belkide iyi olur DOSTLUĞUMUZ.Sırlarımızı paylaşır,iyi anlaşırız belki.Bunları düşünürken Can tekrar bir mesaj gönderdi;

-Defne? Eğer dost olmak istemezsen alınmam.Hayatından çıkabilirim DOSTUM :)

Eğer hâlâ cevap yazmazsam aramızın kötüye gideceğine dair bir enerji hissettim içimde,ve bende bir cevap yazdım.DOSTÇA :/

-Burdayım :) Tabii neden olmasın ki? İyi bir DOST olabiliriz bence :D   NOT:Hayatımdan çıkmana sebep olmak istemiyorum.Sen iyi bir Dostsun!

Ben bu gülücükleri yazıyorum ama inan ki Günlük,içim ağlıyo şuan.Biraz sakin olmak için geriye doğru yaslandım ve tavana bakarken anneme geldiğime dair haber vermem gerektiği aklıma geldi ve hemen telefonu elime alıp annemi aradım;

ARA:ANNEM <3

(A harfi annem,B ben :) )

A:Alo?

B:Anne.Iıı,şey,ben,ben geldimde onu söylemek için...

A:Defne!!,saatin kaç olduğundan haberin varmı senin? 1 saat oldu sen okuldan geleli ve ''ne zaman arayacak acaba ?'' diye düşünüp kafayı yerken sen aradın.Arıyamıyosun bari bir mesaj at kızım.Öldüm meraktan!!!!

B:Anne tamam ya ne bağırıyosun.ÖLMEDİM BEN,BURDAYIM,BURDA! YAŞIYORUM BEN.OKULDAN GELDİM VE YATAĞA DİNLENMEK İÇİN UZANDIĞIMDA UYUMUŞUM SADECE.BUNDA PANİKLENİCEK BİR ŞEY YOK ABARTMA LÜTFEN !! (Büyük harfle yazdığım kelimeleri ona bağırarak söylemiştim ve söylerken ağlamaya başlamıştım.)

A:Kızım tamam.Neden bu kadar büyüttün? Tamam yaşıyosun işte.Ölmene daha çok erken.Bu kelimeleri söylemen çok saçma.Dur bir dakika..Sen neden ağlıyorsun? Defne bak bir delilik yapmadın değil mi?

B:YA HAYIR ANNE!! NE YAPABİLİRİM BİR SÖYLER MİSİN BANA! TAMAM ÖLMİCEM ANNE. HER ZAMAN BAŞINDAYIM. HER DAKİKA BENİ AZARLAYABİLİRSİN.ŞURDA SİNİRİM BOZULMUŞ,BENİ TESELLİ ETMEN YERİNE AZARLIYORSUN.ÇOK SAOL ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.HEP KURALCI OL VE BİR KEREDE GELİP BANA NASILSIN İYİ MİSİN DİYE SORMA HEP BAĞIR TAMAM MI? HOŞÇAKAL!

A:Defne,dur kızım,kapama,Def..

Annem daha adımı söyleyemeden yüzüne kapamıştım telefonu.Cidden o an üzüntümün hırsını annemden çıkarmıştım.Ve eğer bu gece evde kalırsam,annem gelince birde ona bağırdığım için beni azarlar ve daha çok aramız bozulur.O yüzden bende Demet'e kalmaya gidicektim.Eşyalarımı bir çantaya koyup,bunu neden yaptığımı bilmeyerek,ona kızsam da annem beni merak etmesin diye ona küçük bir not bırakıp evden çıktım;

-Anne bu gece beni daha çok azarlayacağını düşündüğüm için evde kalmamayı tercih ettim.Beni merak etme.Bir kaç gün (2-3 gün) Demet'te olacağım... -DEFNE-

Demet'e doğru yol alırken ağlıyordum.Ve bugünün ilacını içmediğimi hatırladım.Sinirlenerek ilaçları içmemeye karar verdim.Çünkü daha çok sinirlerimi bozuyorlardı.Demet'in evi bizden bir semt sonraydı.Bende otobüs durağına vardım ve otobüsü beklemek için durakta oturdum.Çok beklemeden otobüs geldi.Bindim ve yol aldım.Yaklaşık 15 dk sürdü.Durak zaten Demet'lerin evinin önündeydi.Geliceğime dair Demet'in haberi yoktu sürpriz olacaktı.Zili çaldım ve Demet açtı.Yüzünde şaşkın bir ifade vardı doğal olarak;

-2,3 gün sana ihtiyacım var.

-Tabi ki.Gel içeri.

Neler olduğunu sormamak için zor tutuyordu kendini.Gözlerimin ağlamaktan şiş olduğunu gördü ve neden ağladığımı sordu;

-Bu halin ne Defne? Noldu anlat hadi.

-Annemle tartıştım.

-Neden?

-Sinirimi ondan çıkardım doğrusu.

-Anlat şunu doğru düzgün!

-Ya okuldan geldim.Yatağa uzandım.Uyumuşum......................

Ona olayı baştan sona anlattım.Can'la ilgili gördüğüm rüyayıda.Demet'in anneside benim annem gibi çalışıyordu ve gece geliyordu.Yani biz yalnızdık.Demet beni teselli etmeye çalışırken kapı çaldı.Ona birini mi beklediğini sordum ama olumsuz şekilde kafasını salladı.Kapıyı açmak için ayağa kalktı..

~Bir Kızın Günlüğü~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin