~Bir Kızın Günlüğü~

Bölüm 15 ~ Mutlu Günler..

Günlük..
Sonunda o berbat günlerimi geride bırakıp, baharında gelmesiyle mutlu bir hayat yaşamaya başlamıştım. Ege ve Berenle daha çok yakınlaşmıştık ve adeta 4'lü grup haline gelmiştik. Sürekli program yapıp buluşuyor,okulda da hep beraberdik. 2. Sınav da yaklaşmıştı gerçi biz çok etkilenmiyorduk. Direk bizim okulun lisesinde okuyacağımız için rahattık. Demetle de artık eskisi kadar konuşmuyorduk. Bana tavırlı tavırlı davranıyordu. Bende konuşmak yada görüşmek istemiyorum. Yani anlayacağın günlük artık yeni bir hayata başlamış gibiyim. Bu benim için çok iyi oldu açıkçası. Sağlığımda gayet iyi. İlaçlarımı düzgün bir şekilde almaya devam ediyorum. Azimliyim. Mutlu bir hayat,acılı hüzünlü bir hayat istemiyordum. Artık mutluyum ve bu mutluluğumu geri kazanmamda en büyük destekçim annem ve Kaan'a minnettarım. Tabiki Beren ve Ege'de bana çok destek verdiler ama annem ve Kaan'ın payı daha büyük. Neyse kısacası herşey yolunda günlük. Can da napıyo hayatı nasıl bilmiyorum umurumda da değil. Demet'te aynı şekilde. İkisini de hayatımdan sildim. Demet çocukluk arkadaşım olmasına rağmen aramızın bozulması beni üzdü mü tabiki de üzdü. Hemde çok üzdü. Ama böyle olması gerekiyomuş diyip artık normal hayatıma dönelim. Şuan odamda yatağımın üzerinde oturuyorum ve her zamanki gibi kulaklığım takılı son ses Sia ~ Chandelier dinliyorum. Ve Kaan'ın gelmesiyle çalan müziğimi durdurdum.
"Napiyosun canım?"
"Müzik dinliyorum sen?"
"Hiçç şu proje ödevini mi yapsak diyorum."
"Aaaa proje ödeviii. Ben onu tamamen unuttum Kaan."
"Benimde şimdi aklıma geldi. Teslim bu hafta."
"Ayy evet. Hadi hadi kalk gidelimde bari karton falan bişeyler alalım da yapalım."
"Tamamdır hadi hazırlan."
Üstümü giyindikten sonra apar topar hemen kırtasiyeye gidip  malzeme aldık. Eve gelince de  ödev için bir kaç fotoğraf ve sunum için yazı çıktıladıktan sonra onlarıda kartona yapıştırıp ödevi tamamladık. Allahtan hoca bize kolay ödev verdi. Bazılarına baya zoru denk gelmişti. Ödevi tamamladıktan sonra karnımızın acıktığını fark edip bişeyler yapmaya karar verdik. Kaan makarna ben ise nugget yaptım ve afiyetle yemeğimizi yiyip anneme de bir tabak hazırladıktan sonra salondaki koltuğun birine o birine ise ben yayılıp televizyon izlemeye başladık.
Kapının tıkırtısına uyandım. Televizyon açık kalmış. Bizde uyuyakalmışız. Kaan hala uyuyordu. Gelen ise annemdi. Telefonumun orta tuşuna basıp saate baktım. 23:17 annem bugün geç gelmişti normalde 10 gibi falan gelirdi.
"Hoş geldin. Geciktin bugün." Diyip öptüm annemi. Yorgun bi hali vardı.
"Evet tatlım. Toplantı vardı. Çok yorgunum hemen duş alıp yatıcam. Kaan uyuyor mu?"
"Evet. İkimizde uyuyakalmışız. Ben senin sesine uyandım. Mutfakta yemeğin var. Tabağa hazırlamıştım sana."
"Saol bitanem ama çok yorgunum. Eminim çok lezzetli olmuştur." Gülümsedim.
"Hakkını sonra yersin o zaman. Bende yatıyım çok uykum var." Dedim ve annemi öptüm.
"Tamam tatlım. İyi geceler."
Salona gidip Kaan'ı kaldırdıktan sonra ikimizde  yatağa sürüne sürüne gittik. Nedense bugün bi ayrı yorulmuştuk. Yatağıma yatıp pikemi de üstüme çektikten sonra uykunun kollarına kendimi bıraktım.

08:02
Saate bakmamla hemen kalktım ve Kaan'ı uyandırdım. Annem her zamanki gibi kahvaltı tabaklarımızı masaya koymuş ve işe gitmişti. Güzelce Kaan'la kahvaltımızı ettikten sonra dolabın başına geçip ne giysem diye düşündüm.
"Yine hiç kıyafetim yok deme o kafanı dolabın içine gömücem yoksa." Dedi Kaan ve haykırırcasına güldüm.
"Kızacaksın diye söyleyemiyorum ama-"
"Defneeee.."
"Tamam tamam." Diyip kot pantolonumun üstüne sarı tişörtümü seçip giyindim. Saçımıda salaş bir örgü yaptıktan sonra çantamı sırtıma takıp beyaz ayakkabılarımıda giydikten sonra Kaan da hazır bir şekilde yanıma geldi.
"Hazırsak çıkalım." Dedim ve anahtarımı da alıp kapıyı kitledikten sonra yola koyulduk. Bugün her ne kadar pazartesi olsa da ve her ne kadar bugünü herkes gibi bende sevmesemde yeni bir haftaya her zamanki gibi hazırdım. İçimden kendime hadi bakalım Defne sanada iyi haftalar diyip sırama oturdum.