ZÜLEYHA

YİRMİ

Sezon Finali
****

Keyifli okumalar...

20 Şubat 2025
09.00

"Azrail Barboros ailesini bırakmıyor!
İki sene önce 11 Eylül'de ölen İlhan Barbaros'un ardından ikinci bir yas daha!
Dün akşam saatlerinde meydana gelen olayda Ozan Barboros kanlar içierisinde, plakası sökülmüş siyah bir arabadan atılarak dünür oldukları Yavuz'lara ait evin önüne bırakıldı. Kamera görüntülerine yansıyan bu cinayetin failleri kim henüz bulunamasa da yapılan ilk  açıklamalarda ailenin bir husumetlisi olabileceği ve gereğinin sıkı bir şekilde yapılacağı açıklandı.
Derin bir üzüntü içerisinde olan aileden henüz bir açıklama gelmese de bu ikinci cinayetin de aynı kişiler tarafından yapılmış olma ihtimali göz önünde tutuluyor. Hatırlatalım: Aile reisleri İlhan Barbaros'un da içinde bulunduğu 2 mafya babası ölürken onları öldürdüğü tahmin edilen mafya Serhat Duran kaçmıştı. Polis uzun süredir ortalıkta görünmeyen Serhat Duran'ın üzerinde duruyor...
Aileye baş sağlığı dileklerimizi iletiyoruz. İşte karşınızda Ozan Barbaros'un son görüntüleri."

Hastane koridorlarında yankılanan televizyonda ismim zikredilirken başımı duvara öylece yaslamış karşındaki duvarda asılı duran saati izliyordum.
Yelkovan... akrebi kovalıyor...
Akrep... yelkovanı kovalıyor...

Ozan'ın ölümünden 12 saat geçmişti. Dört kardeştik... hep gözüme fazla gelirdi, şimdi bir hayli az görünüyordu. Eksiktik... bir parçamız birkaç saat içinde toprağa gömülecekti. Perişandık, yaşayan ölülerden bir farkımız yoktu.

Annem saatlerdir baygın yatıyordu. Sinir krizi geçirerek uyanıyor kendine zarar verene kadar durmuyordu. Sakinleştirici  haplarla ayakta kalan annem için hayat bitmişti.
Hastanenin alt katında, morgta Ozan yatarken üst katında annem yatıyordu. Ben, Rengin ve abim ise çaresizce koridorda annemden gelecek bir haberi bekliyorduk.

Karların arasına yığıldıktan sonra tekrar gözlerimi açmam on beş dakikayı bulmuştu. O kısacık dakikalar içerisinde Ozan'ın cansız bedeni ambulansla götürülmüş hemen ardından da annem hastaneye kaldırılmıştı.
Gözlerimi açtığımda Yavuz'ların evinde, sıcak koltuklarındaydım fakat içeride ne Emir ne de onun ailesi vardı. Hepsi kuş olup uçmuştu sanki...
Hastaneye nasıl geldiğimi hatırlamıyorum ama Hülya'nın beni siyah bir arabaya bindirdiği hayal meyal canlanıyordu.
Sonra abimin haykırışları... hastanedeydim, abimin bağırışlarını duyuyordum. Bu yaşadıklarım gerçekti.

Saatler nasıl da geçmişti burada..? Kafamı yasladığım şu soğuk duvarda öylece geçip giden insanlara bakıyor, gözlerimi bir an olsun kırpmıyordum.
Burası kalabalık... insanlar gelip geçiyor ya hasta oluyorlardı ya da hasta bakıcı.
Peki ya en aşağısı?
Kimsenin uğramadığı o sessiz koridorlar...
Kardeşim o soğuk morgda yapayalnız...
Herkesin korktuğu alt katta benim kardeşim... herkesin korktuğu yer, şimdi benim için kardeşimin sıcacık kolları.
Ölüm... ölüm benimle kardeşimin arasına giren bir düşman.

"Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar?
Nerden çıktı bu cenaze? ölen kim?
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar?"