SÜVEYDA / Düzenleniyor

19:Bölüm

~Süveyda~
Bölüm:19

Ateşle Yazılan Töre (Abbasiler aşireti)

---

Konağın soğuk duvarları ardımda kalırken, öfkem içimde alev alev yanıyordu. Ritaj Ağa, bütün kasabanın önünde itibarımı ayaklar altına almış, verdiği sözü çiğnemişti. Onlarca yıllık dostluğu, aileler arasındaki ittifakı, töreyi hiçe sayarak nişanı iptal etmişti. Öylece konağın bahçesinde durup aklımdan geçenleri bastırmaya çalıştım, ama içimdeki yangın her geçen dakika daha da büyüyordu. Çevremdeki akrabalarım, adamlarım sessizdi; hepsi göz ucuyla beni izliyor, ne yapacağımı anlamaya çalışıyordu. Ama töre belliydi, buna meydan okumak kolay değildi.

Yeğenim Siyar, yanıma yaklaşıp kısık bir sesle, "Ağa, buna izin mi vereceğiz?" dedi. Öfkesini zor zapt ediyordu; gençti, kanı hızlı akıyordu, ailemize yapılan bu saygısızlığı kabul edemiyordu. Gözlerimi ondan ayırmadan konuşmaya başladım.

Azad Ağa: “Bu mesele burada kapanmaz, Siyar," dedim kararlı bir sesle. "Kimse Azad Ağa'nın ailesine, namusuna leke süremez. Ritaj Ağa, töreyi ayaklar altına aldı. Bunun bedelini ödeyecek.”

Bir an durdum. Gece çökmüş, kasabanın dört bir yanını karanlık kaplamıştı. Ama bu sessizlik ve karanlık, içimde kopan fırtınayı dindirmeye yetmiyordu. Gülden, ailemize verilmiş bir söz, geleceğimize açılmış bir kapıydı. O kız benim olacaktı. Bu kasabada herkesin bildiği bir gerçek vardı; Azad Ağa'nın sözü geri dönmezdi, verdiği hüküm töre kadar kesin ve değişmezdi.

Yeğenim Siyar tekrar konuştu. "Ağa, ne yapacağız? Şimdi kasabaya dönüp onlara boyun eğecek değiliz, değil mi?"

Gözlerimi Siyar'a diktim ve soğukkanlı bir ifadeyle, "Elbet boyun eğmeyeceğiz," dedim. "Ama önce, kasabadaki itibarımızı yeniden kazanmamız gerek. Ritaj Ağa herkesin içinde töremizi hiçe saydı; bunun bedelini ödeteceğiz.”

Kafilemizin başını çekerek kasabaya doğru yola çıktım. Arkamdaki herkes bana sadakatle bakıyordu. Kafamda çoktan bir plan şekillenmeye başlamıştı. Gülden'i alamayacak olsam bile, onların hayatını cehenneme çevirecektim. Kasabadaki her taş, her ev onların aleyhine dönecekti. Ritaj Ağa, halk arasında konuşulacak, saygınlığını ve gücünü kaybedecekti. Herkes onun sözünde durmadığını öğrenecek, töreye baş kaldıran bir adamın yaşadığı zorlukları görecekti.

Ama Gülden... Onu bana vermeseler bile, kalbime yerleşmişti. Gözlerindeki çaresizliği görmüştüm ve o an, Ritaj Ağa’nın iptal kararının onun seçimi olmadığını anlamıştım. Gülden, korku ve baskı altındaydı. Bu işin arkasında başka bir sebep olduğunu hissediyordum. Belki o Jiyan denen kız, ablasını zehirleyip beni istememesine neden olmuştu.

Konağa varır varmaz, odama çekildim ve aklımdaki planları tek tek gözden geçirdim. Önce kendi aşiretime, sonra da tüm kasabaya bu işin burada kapanmayacağını gösterecektim. Yarından itibaren, her birimizi ilgilendiren bir meseleye dönüşecekti. Bu iş Ritaj Ağa’ya öyle kolayına bırakılacak bir mesele değildi; tüm kasaba, onun töreye karşı geldiğini öğrenecekti.

---

Sabahın ilk ışıklarıyla birlikte kasabadaki güvenilir adamlarımı yanımda görmek istedim. İlk olarak Siyar’ı çağırdım. Gözlerinde, gözümde gördüğünü bildiğim aynı ateş parlıyordu; intikam ve onur isteği.

Azad Ağa: “Siyar, hazır ol. Kasabada önce ailelerimize yakın olanları ziyaret edeceğiz. Ritaj Ağa’nın töreye karşı gelerek bize yaptığı saygısızlığı tek tek anlatacağız. Bu meseleyi herkesin kulağına, zihnine kazıyacağız. Biz Azad Ağa’nın sözünden geri döndüğümüzü duyuracağız, ama o söz, itibarımızı korumak adına Ritaj Ağa’nın bize kurduğu tuzakları ortaya sermek için söylenmiş olacak.”