တစ်နေကုန်အလေလိုက်ပြီးအပြန်Biyoကသူ့အမေအတွက်မုန့်လေးဝယ်ချင်တယ်ဆိုလို့သွားဝယ်နေတာအခုထိပြန်မလာသေးဘူးဗျာ၊ကျွန်တော်နဲ့Runလည်းစောင့်ရတာခေါင်းမွှေးဖြူတော့မယ်ကျွန်တော်လည်းကားပေါ်မှာထိုင်စောင့်နေရတာစိတ်မရှည်တော့တာနဲ့Runနဲ့အတူကားပေါ်ကနေဆင်းလာလိုက်ပြီးဆိုင်ထဲကိုဝင်လိုက်သွားတယ်..။
အထဲရောက်တော့Biyoကခုံတစ်ခုံမှာထိုင်စောင့်နေရတယ်...ကောင်တာမှာလူတွေများတော့သူ့အလှည့်မရောက်နိုင်ဖြစ်နေတာ....။
JK_"ဟျောင့်! ဘာလုပ်နေတာလဲမင်း"
Run_"အေးလေ ငါတို့မှာတော့စောင့်လိုက်ရတာ"
Biyo_"မင်းတို့လိုက်လာတာလား ဟိုမှာလေလူတွေများနေတာကိုငါစောင့်နေရတာပေါ့"
JK_"ကျစ် မင်းကလည်းအဓိပါယ်မရှိတာလုပ်ပြန်ပြီ ကိုယ်လိုချင်ရင်သွားမှာလိုက်လေလူများတာတွေနည်းတာတွေလုပ်နေတယ်"
Biyo_"ငါသွားသေးတယ်အဲ့ကဝန်ထမ်းတွေကမရဘူးဆိုလို့"
Run_"မရဘူးဟုတ်လား?"
Biyo_"အေး"
JK_"ကျစ်"
ကျွန်တော်လည်းလူတွေအုံနေတဲ့ကောင်တာစီကိုတိုးဝင်သွားလိုက်တယ်
Biyo_"ဟျောင့်ဘာလုပ်ဖို့လဲ"
Run_"မင်းအပေါက်ပိတ်ပြီးလိုက်ခဲ့"
RunကBiyoကိုထိုသို့ပြောပြီးကျွန်တော့်နောက်ကိုလိုက်လာတယ် ကျွန်တော်လည်းအနားရောက်တာနဲ့လူတွေကိုတွန်းဖယ်ပြီးကောင်တာစီကိုရောက်အောင်သွားတယ်
ထိုအချိန်လူတစ်ယောက်ကကျွန်တော်တွန်းဖယ်တာကိုသဘောမကျတဲ့ပုံစံနဲ့ကျွန်တော့်ကိုရန်လာရှာတယ်...
Man_"ဟျောင့် မင်းဘာလုပ်တာလဲ"
JK_"ဘာလဲ ခင်ဗျားကမကျေနပ်ဘူးလား"
Man_"မကျေနပ်လို့ပြောနေတာမဟုတ်ဘူး မင်းကိုဘာလုပ်တာလဲမေးနေတာ"
JK_"ကျစ် တွန်းတာလေဗျာ ခင်ဗျားကိုတွန်းလိုက်တာလေ ခင်ဗျားနားမလည်ဘူးလား?"
Man_"ဟက် ဒီမှာဟျောင့်ကျန်တဲ့လူကိုတော့မင်းတွန်းချင်တွန်းလို့ရမယ် ငါကိုတော့မထင်နဲ့ဟျောင့်"
YOU ARE READING
ဟန်ဆောင်၍မရခဲ့သောအချစ်
Fanfiction♡...'ကျွန်တော်ဆက်ပြီး ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူးHyung'...♡