Ela Balca ve Barış Alper

16

Bu bölümü Selçuk Balcı-beklesin beni yarim dinleyerek yazdım sizin de dinlemenizi tavsiye ederimm sizi seviyorumm

Mustafa,Zeynep ve Hande üçlüsü erkenden stadyuma gelmişler önce biraz locada vakit geçirmişlerdi. Yanlarına Kerem ve Barış geldiğinde henüz ısınmaya çıkmadıkları için diğer oyuncularla da biraz sohbet etmişlerdi.Barış,genç kızın gelmeyeceğine artık emin olduğu için kimseye sorup bilgi almamıştı bir de sesli duymaya gücü yoktu çünkü.
Onlar ısınmak için sahaya çıkacaklarında diğerleri de yerlerine geçmişti. Barış'ın keyfi biraz kaçmıştı ama kendisini toparlayıp
maça odaklanması lazımdı.

"Of bu kız neden dönmüyor mesajlara ya." dediğinde bu defa arkadaşını aramıştı Zeynep. Sonunda telefon açılmıştı.

"Ay kızım neredesin sen ya merak ettik kaç saattir neden dönmedin mesajlara."

"Sorma Zeynep işten başımızı kaldıramadık ki daha yeni çıktık yola ama çok trafik var. Siz ne yaptınız?"

"Stadyumdayız yerimize geçtik ama daha ısınmaya bile çıkmadılar,içerideler. Sen ne yapacaksın?" aslında arkadaşının üzerine gider gibi olmak istemiyordu ama dayanamamıştı. Hem Barış çaktırmasa da keyifsiz olduğu bir hayli belli oluyordu.

"Şey aslında ben gelmeye karar vermiştim biliyorum söylemedim ama son ana kadar her ihtimali düşündüm Zeynep. Şimdi de şansıma öyle bir trafik var ki durduk resmen!"

"Tamam stres olma açılır belki yol. Haber ver olur mu bekliyoruz bak."

"Tamam canım şu yol bir açılsın yine haber veririm."

Ela sonunda otelden ayrılıp arabaya bindiğinde önce telefonundan yol durumuna bakmış sonra da arkadaşını aramıştı. Tam heveslenmişken bu trafik canını çok sıkmıştı. Bir yandan saate bakıp bir yandan yol durumunu izlerken gittikçe stres oluyordu,geç kalacaktı belki de hiç yetişemeyecekti. Tam tekrar saate bakıp telefonunu tuş kilidi yaptığı an arabanın bir anda hızlanmasıyla başını kaldırmıştı ve yolun açıldığını görmüştü. Şanslarına yolda çalışma yapıldığı için şöför başka bir yola sapmıştı ve yol boş denecek kadar açıktı. Bir anda üzerindeki yük kalkmış gibi olmuştu.
Kırk dakikayı geçen yolun sonunda arabadan inebilmişti. İçeri nasıl gireceğini bilmediğinden önce Mustafa'yı aramış bir görevli eşliğinde gelip kendisini almasını beklemişti. Uzun zamandır burnunun dibinde olan ama dikkatini hiç çekmeyen yerin tam önündeydi şimdi. Birden fazla duyguyu aynı anda hissediyordu. Sonunda kendisine doğru gelen arkadaşını gördüğünde hızlıca ona doğru adımladı.

"Şans bugün senden yana desene Ela."

"Sorma vallahi ya. Hiç bitmeyecek sandım yol."

"Çok iyi yaptın be kızım." diyip arkadaşının omzuna kolunu atmıştı Mustafa ve tekrar içeri geçmişlerdi. Etrafta inanılmaz bir gürültü vardı tüm taraftarlar çıldırmış gibi ses çıkarıyolardı. Balca ilk defa böylesine büyük bir stadyumdaydı. O zamanlar sık sık maçlara gitse de hiçbir saha bu kadar büyük değildi. Bu hissi özlediğini farketmişti.
Arkadaşlarını gördüğünde üçü birden birbirlerine sarılmışlardı verdiği karara tam destekti Zeynep ve Hande.

"Kızım tam zamanında yetiştin vallahi. Allah'ın şanslı kulusunuz harbiden,daha senfoni bile başlamadı." Zeynep'in sözlerine gülümseyerek yanıt vermişti. Çok belli etmek istemese de şu an tüm duyguları karman çormandı. Gereksiz anlarda duygulanıp ağlama gibi bir huyu vardı ama bunu yapmamalıydı. Gülen gözlerle etrafını izliyordu,insanların bir arada böyle mutlu olması onu da mutlu ediyordu.
Sonunda alkışlar koptuğunda hemen sağ taraflarından takım oyuncuları ellerinden tuttukları çocuklarla sahaya çıkmaya başlamışlardı. Barış henüz kendisini farketmişti ilk çıktığı anlarda onun ne kadar gergin olduğunu biliyordu.
Marş bittikten sonra Barış bir umut başını kaldırdığında adeta gözlerine inanamamıştı hayal görmediğine de emindi,Balca gelmişti buradaydı. Kalbi heyecanla deliler gibi atmaya başlamıştı. İki genç gözgöze geldiklerinde sanki ortamdan soyutlanmışlardı bunca kalabalık ve gürültüye rağmen sanki sadece ikisi vardı şu an. Tüm sesler susmuş sadece yüksek kalp atışları kalmıştı. Oyuncuların yerlerine geçmesi için komut verildiğinde bakışları ayrılmıştı.