Chapter 151
အောင်းယွဲ့၏ စကားလုံးများက လည်ချောင်းအတွင်း၌ ပိတ်ဆို့သွားကာ ကောင်းကင်ပေါ်မှ မြင်ကွင်းကို မယုံကြည့်နိုင်စွာ ကြည့်နေမိသည်။
ကျိုးရွှမ်လန်က အမှန်တကယ်ပင် ထိုလူအား ကပ်တွယ်ခွင့် ပြုထားသဖြင့် လူတိုင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်၍ ပြောဆိုမိသွားကြသည်။
မကောင်းဆိုးဝါး အင်မော်တယ်သခင်က ဒီမှာရှိနေသေးတယ်လေ...
အောင်းယွဲ့က ထိတ်လန့်သွားပြီး မပြင်ဆင်ထားမိသည်ကို မပြောနှင့် အနှီလူငယ်လေး၏ ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မှုကိုပင် ခွင့်ပြုထားမိသွားသည်။ ထိုသူက အခြေခံအုတ်မြစ်တည်အဆင့်သာရှိသည့် လူငယ်ကျင့်ကြံသူလေးဖြစ်သည်။
သစ်ကိုင်းနဲ့ ပျံသန်းလာတာက လျှပ်တစ်ပြက်ဆိုပေမဲ့ ကျိုးရွှမ်လန်ရဲ့ ကျင့်ကြံဆင့်ကို အသာထားဦး...ရွှေအမြုတေအဆင့်ကျင့်ကြံသူကတောင် လုံးဝတုံ့ပြန်ငြင်းဆန်နိုင်တာကို...
ကျိုးရွှမ်လန်က မရှောင်ခဲ့သည့်အပြင် ခရမ်းရောင်နှင့် လူငယ်လေးအား လိုက်လျောသည့်ပုံပြ၍ ငြင်းပယ်သည့်အပြုအမူမျိုးလည်း မပြုလုပ်ခဲ့ချေ။
အောင်းယွဲ့က လက်ချောင်းများ ကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထား၍ သူ့မျက်လုံးကို ဓားနှင့် ထိုးဖောက်ချင်သွားသည့်နှယ် ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပိန်ပါးသောပုံရိပ်လေးအား စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။
မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်းတွင် ကျိုးရွှမ်လန်၏စိတ်နေစိတ်ထားက ကြီးကြီးမားမားပြောင်းလဲသွားခဲ့သော်လည်း ပါ့ဟွမ်၌ရှိခဲ့စဉ်အချိန်နှင့် တူညီနေသည်။ နတ်ဆိုးဧကရာဇ်၏အိပ်ရာပေါ်သို့ တက်ချင်သည့်သူများက ယန်မင်မြို့ကို လှည့်ပတ်နေခဲ့သော်လည်း တက်ရောက်နိုင်သူမရှိခဲ့ပေ။
သူက ရှန်းလျိုရှန့်ကို လက်မလွတ်နိုင်ဖြစ်နေသည်ဟု အောင်းယွဲ့က ထင်ခဲ့သည်။ ယခုတွင် အဆုံးသတ်၌ ထိုသူက အသက်ရှင်နေခဲ့ပြီး မကောင်းဆိုးဝါးအင်မော်တယ်သခင်ကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။
လမ်းတစ်ဝက်ကနေ ခုန်ထွက်လာတာက ဘယ်သူလဲဟ...