Το Ειδύλλιο των Γλίξμπουργκ

Τα πρόστυχα γράμματα και το ροζ τηλεφώνημα

Είχε περάσει σχεδόν 1 μήνας και ο Παναής βρισκόταν στο στρατόπεδο Καπολά και εκπλήρωνε την θητεία του. Η Μαρία ωστόσο ετοιμαζόταν για τον γάμο της με τον Αλέξιο αλλά ποτέ της δεν ξέχασε τον Παναή. Του έστελνε συνεχώς γράμματα για το πόσο της λείπει και πόσο τον αγαπάει και ότι δεν ήθελε ποτέ τον χωρισμό τους, πριν τα στείλει τα ψεκαζε με το αγαπημένο της άρωμα. Ο Παναής έπαιρνε κάθε γράμμα της και μύριζε το μεθυστικό του άρωμα καθώς σκεφτόταν ότι δεν θα της απαντήσει γιατί έπρεπε να την ξεπεράσει. Μια μέρα έτσι όπως καθάριζε κρεμμύδια και έκλαιγε καθώς σκεφτόταν την Μαρία αλλά ξαφνικά κάποιος τον διέκοψε. Ήταν ο λοχαγός του που του είπε να πάει να κάνει εκατό push ups γιατί βρέθηκε στο δωμάτιο του μια στήλη με γράμματα πρόστυχου περιεχομένου. Ο Παναής κατάλαβε ότι ήταν τα γράμματα της Μαρίας αλλά δεν τον πείραξε που πήρε αυτή την τιμωρία γιατί απολάμβανε κάθε λεπτό που διάβαζε τα γράμματα της. Μετά από λίγο καιρό ένα βράδυ η Μαρία αποφάσισε να κάνει κάτι πιο δραστικό. Πήρε τηλέφωνο στο στρατόπεδο του λοχαγού και παίρνοντας το σέξυ βλέμμα και την πρόστυχη φωνή της ήταν αποφασισμένη να μιλήσει στον Παναή. Για κακη της τύχη όμως το τηλέφωνο το σήκωσε ο λοχίας Λεωνίδας. Η Μαρία με αυτή την σέξι φωνή της του είπε " Καλησπέρα θα μπορούσα να μιλήσω με ένα νεοσύλλεκτο φαντάρο;" " Όνομα;". Της απάντησε ο λοχίας που σιγά σιγά καύλωνε με την σέξι φωνή της και το ανώμαλο ύφος της. " Παναγιώτης Μιχαλιας". Έτσι του είπε και ακούστηκε ένα ρίγος στην φωνή της. " Α τον Παναή μας θες, δεν είναι εδώ έχει σκοπιά τώρα, εσύ ποια είσαι;" . " Είμαι μια φίλη του τον ψάχνω καιρό" . Του είπε η Μαρία. " Θες να του αφήσω κάποιο μήνυμα από εσένα για να μην περιμένεις;". Τότε με το που άκουσε αυτά τα λόγια τού λοχία Λεωνίδα της μπήκε μια ανώμαλη ιδέα στο μυαλό. Έτσι χωρίς δυσταχμό ξεστόμισε " ναι θέλω να του πείτε ότι πρέπει να με πάρει τηλέφωνο οπότε μπορέσει γιατί η γατούλα θέλει να γλύφει και να φάει το ποντίκι του." Ο λοχίας Λεωνίδας ξαφνιάστηκε αλλά κατά βάθος του άρεσαν αυτά τα πρόστυχα λόγια. Το εργαλείο του είχε γίνει κάγκελο μόνο και μόνο από την φαντασία της Μαρίας και της απάντησε " γιατί θες μόνο το ποντικάκι του Παναή δεν σου κάνει και το δικό μου;". Η Μαρία ξαφνιάστηκε από αυτή την απάντηση αλλά ταυτόχρονα άναψε καθώς πάντα της άρεσαν αυτά τα πρόστυχα παιχνιδάκια. "Όλα τα ποντικακια είναι καλά, αφού οι γατούλες δεν έχουν συγκριμένες προτιμήσεις." Έτσι του είπε για να τον κάνει να αρεθιστει κάτι το οποίο το κατάφερε. " Και για πες μου τι θέλει να κάνει η γατούλα με το ποντικάκι μου;" της απάντησε ο λοχίας. "Μμμμ θέλω να το κολλήσεις στο τηλέφωνο για να μπορεί να στο γλύψει η γατούλα" . Αυτός υπάκουσε και έκανε ότι του είπε η Μαρία. Αυτή άρχισε να κάνει ήχους γλυψιματος και να δίνει σκαστα φιλάκια. Μετά η Μαρία του είπε να αρχίσει να τον παίζει παθιαρικα για να ερεθιστεί ακόμα περισσότερο. Για ακόμα μια φορά έκανε ότι του είπε και άρχισε να τον παίζει μόνος του πάνω στο γραφείο ώσπου μετά από λίγο έχυσε. Αργότερα ο λοχίας γιατί έπρεπε να κλείσει γιατί άρχιζε η δικιά του υπηρεσία και υποσχέθηκε στην Μαρία ότι θα πει στον Παναή να την πάρει πίσω χωρίς να της πει φυσικά για το βρώμικο βράδυ που μοιράστηκαν μαζί. Έτσι η Μαρία τον ευχαρίστησε και περίμενε με ανυπομονησία το τηλεφώνημα του Παναή....