Το Ειδύλλιο των Γλίξμπουργκ

Το τελευταίο γράμμα για τον Παναή

    Είχαν περάσει σχεδόν δύο μήνες και ο γάμος θα γινόταν σε μια εβδομάδα. Όλα κυλούσαν ομαλά, τουλάχιστον έτσι προσπάθησε να το κάνει να φαίνεται η Μαρία. Ο Παναής δεν είχε πάρει ούτε ένα τηλέφωνο αλλά ποτέ δεν ξέχασε την Μαρία. Αυτή ήθελε να του γράψει ένα γράμμα τις τελευταίες δύο μέρες πρίν γίνει ο γάμος της.

" Παναή μου, αγάπη μου. Τι κάνεις, πως είσαι; .Περίμενα τόσο καιρό το τηλεφώνημα σου αλλά τελικά δεν ενδιαφερθηκες να μάθεις που είμαι και τι κάνω... Μεθαύριο παντρεύομαι. Σήμερα το βράδυ θα κάνω το bachelor party μου στο μπαρ που δουλεύεις, εκεί που βρεθήκαμε μετά από τόσο καιρό. Είναι και αυτός ένας τρόπος να νιώθω κάτι δικό σου κοντά μου. Μου λείπεις και ξέρεις πως αυτός ο γάμος δεν είναι γάμος αγάπης, είναι γάμος συμβίβασης. Πότε δεν αγάπησα κανένα όπως αγάπησα εσένα. Βλέπεις την ομορφιά εκεί που δεν την βλέπει κανέναν άλλος...Δεν έχω πάψει λεπτό να σε σκέφτομαι. Δεν σταμάτησα να αναπολώ το άγγιγμα σου , την γεύση τον χειλιών σου και το βαθύ γοητευτικό σου βλέμμα... Στο πρόσωπο του Αλέξιου βλέπω εσένα.. Ελπίζω αυτή την φορά να μου απαντήσεις, έστω μια λέξη. Να ξέρεις πως δεν θα ξεχάσω ποτέ όλα όσα ζήσαμε μαζί και ποτέ δεν θα βάλω κάποιον άλλον στην καρδιά όσο έβαλα εσένα. Εσύ ήσουν ο πρώτος και ο παντοτινός έρωτας μου. Και ακόμα και αν πεθάνω και δεν έχουμε βρεθεί δεν θα πάψω ποτέ να σε αναπολώ και να σε σκέφτομαι.
Σε αγαπάω
Με πολύ αγάπη η πρώτη σου αγάπη, Μαρία."