සකපෝරුව

13 වන සකය

"අයියේ.."

"ඔව් කියන්න සිහින"

වටේටම අඳුරු වෙලා ඉරෙන් පොඩි කොටසයි මුහුද ඈතට වෙන්න පේන්නේ.. ලස්සන තද රෝස පැහැයකින් වර්ණ ගැන්විලා තිබ්බා. හරිම ලස්සනයි අද දවස..

"මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙනවා.."

"මං අහන් ඉන්නේ ළමයෝ.."

"මේකයි.."

"ම්ම්ම්.."

ඈත මුහුදට ඇස් යොමු කරන් ඉන්න මනුල සිහිනගේ තැටමිල්ල නිසා ඒ පැත්තට හැරුණා..

"අයියේ මං හිතන් ඉන්නේ බුදු පිළිමයක් අඹන්න.."

"සිහිනගේ Sculptures ගොඩක් හොඳයි.."

"මේක මං ගොඩක් හිතලා ගත්තු තීරණයක්.."

"ඉතින් අඹලා මොනාද කරන්න ඉන්නේ ?"

"ප්‍රසිද්ධ නැති.. පන්සලකට පූජා කරන්න ආසයි."

"පින් වැඩක්.."

"මොනා වලින්ද අඹන්නේ.. කළු ගල්ද නැත්නම්.."

සිහිනගෙන් උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන් මනුල ඇහුවා..

"කිරි ගරුඬෙන් අයියේ.."

"ඒක නම් නියමයි.."

"අම්මයි , තාත්තයි, සීයයි වෙනුවෙන් මං මේක පූජ කරන්නේ.. ඒ තුන්දෙනාටම පින් දෙන්න.."

"එයාලා හොඳ තැනකට වෙලා සිහින දිහා ආසාවෙන් බලන් ඇති.."

මනුල කියපු දෙයට සිහින පෙරලා කිසිම උත්තරයක් දුන්නේ නැහැ.. මුහුද දිහා බලාගෙනම හිටියා..

"මට සිහිනගෙන් දෙයක් ඉල්ලන්න පුළුවන් ද ?"

දවස් ගාණක් හිතේ තිබ්බ දෙයක් මනුලට සිහිනට කියන්නම ඕන වුණා.. සිහිනගේ හැසීරීම මොකක් වුණත් මනුල මේක අද කියනවා කියලා හිතාගත්තා..

"හිත බර වැඩි වෙලාවක දෙපාරක් නොහිත මාව හොයාගෙන එන්න.."

"..................................."

"සමහර ප්‍රශ්න ඔයාටත් බර වැඩියි දරුවෝ.. ප්‍රශ්න අමතක වෙන්න හරි අපි දෙන්න පිස්සු නටමු.."

"ප්‍රශ්න අමතක වෙන්න තමයි අයියේ මෙච්චර කල් මම ගැලරි එක අස්සේ හිටියේ.. ඒත් අයියා කියනවනම් මං කියන්නම්.."