CIVCIV/ BARSEM

12.

Arda' dan;

Akşam olanlardan sonra kendimden biraz daha nefret etmiştim. Kenan' ı seviyordum hatta sırılsıklama aşıktım ama kendime bir erkekten hoşlanmayı yediremiyordum.

Gururum vardı benim dimi?

Bir erkekle olamazdım, sürekli böyle düşünüyordum fakat aynı zamanda da aşıktım. Çok kafa karıştırıcıydı, biliyordum kimsenin bize karışmayacağını ama olmuyordu işte.

Onu her gördüğümde kalbim hızlanıyordu, heyecanlanıyordum elimde değildi hiç bir şey.

Temas ettiği yerler yanıyordu, evet belki geçmişim kötüydü ama geleceğimin de kötü olacağı anlamına gelmiyordu dimi?

Aslında bizimkilerden bu olayı bilen tek Semih vardı. Muhtemelen o da Barış' tan hoşlanıyordu, benim gibiydi Semih' te ama o bu algıyı kırmıştı biraz da olsa.

Ben yatakta bunları düşünürken telefon çaldı. Arayan kişiye baktım  Kenan. Gecenin bir vakti niye arıyordu?

Fazla sorgulamadan telefonu açtım.

"Merhaba?"

"Merhaba, ama tanıyamadım Kenan nerede?"

"Ah, şey o şuan burada ben onunla barda karşılaştım sızmıştı telefon şifresi yoktu bende bu yüzden isimlerden en yakın olanına baktım sizi 'Ardam' olarak kaydettiğini görünce aramam gerektiğini düşündüm."

"Anladım teşekkürler, konumu atarsanız almaya geliyorum."

Bir kaç mırıldı çıkararak telefonu kapattı. Kimdi bu kadın? Ayrıca Kenan' ın barda onunla ne işi vardı?

Bir kaç dakika sonra konum gelince evden çıktım. Taksi çağırıp konuma doğru ilerlemeye başladık.

Bara geldiğimizde taksiye beklemesini söyledim. İçeri girdiğimde kimse yoktu sanırım kapanacaktı. Kenan' ı görünce yanına ilerledim.

"Gelmişsiniz"

"Evet şimdi de gidiyorum"

"Anladım teşekkürler"

"Rica ederim iyi geceler"

"Sizede"

Kadınla aramızda geçen kısa diyolagtan sonra Kenan' ın elini omuzuma attım. Yerinden kalkarken konuştu.

"Hayalin bile güzel, çok seviyorum seni"

Dedikten sonra ağlamaya başladı. Neden ağlıyordu ki şimdi?

"Sen beni sevmiyorsun, neden sevmiyorsun ki?"

Konuşması ile bir kez daha beni ağlatmak ister gibi konuştu. Sarhoş iken bile beni düşünen adamı reddediyordum. Pisliğin tekiydim

"Hey! Hayalde olsan gözlerin dolmuş, ağlama sevmiyorum gözyaşlarının akmasını"

Söylediği şeyden sonra vicdan azabım yüzünden daha fazla dinlemeden taksiye oturttum.

Biraz zaman geçtikten sonra evine gelmiştik. Taksinin parasını ödedikten sonra gitti, kapının önüne gözlerimi Kenan' a çevirip konuştum.

"Anahtarların nerede?"

"Cebimde"

Aldığım cevap ile elimi cebine sokup anahtarları aldım. Kapıyı açtıktan sonra yatak odasına ilerledim. Ayakkabılarını çıkarıp yatağa yatırdım.

Tam gidecekken kolumdan tuttu ve konuştu.

"Gitme..."

"Bırak"