ACVU: INFLUENCED BY VENGEANCE

IBV04

CHAPTER 4

"WHAT THE FUCK IS HAPPENING?!"

Gulat kaming lahat na napatingin sa isang matipuno, matangkad, medyo maputing lalaki na nakatayo sa gilid ng poste. Halatang tumakbo ito at Galit na Galit na nakatingin sa nagsusuntukan. Pero Wala doon ang atensyon ko.

Yung babae.... She was stabbed and soaking wet because of her own blood from its flesh cascading down to her feet, causing blood stains to her white pants. Hindi ko na napigilan ang sarili kong bumitaw sa pagkakahawak ng kaibigang si Ran. I went near her and immediately checked her wounds.

"Are you okay? Nagdudugo parin ang sugat mo kaya wag kang masyadong magaslaw. Don't panic it's okay. I'm here." I assured her.

"Her wound is still bleeding. What are we gonna do, Han?" Matigas na sambit ni Ran. Sumunod narin ito saakin. Naguguluhan akong tumingin sa bag ko at kinuha ang bandana na dapat sana ay para sa pawis ko. I ripped it into two itinali ko ito ng magkadugtong at itinali sa kanya. Hinubad ko ang t-shirt ko at natira na lang ang black tube top ko bilang pangitaas.

" What are you doing? Ba't ka naghuhubad?" She ask me. Mukang naguguluhan din. Pero napalitan iyon ng impit na Ungot dahil sa sakit na malamang ay kanina nya pa nararamdaman.

While I was doing the first aid another guy came. He was worried as fuck. Agad nyang tinabihan ang babae.

"Who did this?" He ask. Malalim at kalamado ang boses nito pero tila gusto na nitong balatan ng buhay ang Kung sino man. She was shaking her head, a sign that she doesn't want the guy to know who it is. May be she was right, Kapag nalaman ng lalaki ito mas malaking gulo ang mangyayari. Tangina first day palang may nasaksak na.

"It's done. Buhatin na ninyo ito papuntang clinic." Madiin ngunit maingat Kong Tinapalan ang sugat nito ng damit ko. Kahit nanghihinayang at naiinis dahil paboritong puting damit ko iyon at alam Kong mananatili na ang patak ng mga dugo doon ay isinakripisyo ko parin kapalit ng buhay ng taong Hindi ko naman kilala. Isa pa Muka naman itong mabait Kaya dapat lang syang tulungan.

"Tanginang buhay to.....Yung damit ko Ran. Favorite ko yun e." Inarte ko matapos makaalis ng lalaki at ang babaeng tinulungan ko. Natatawang kinuha ni Ran ang kalahati ng panyo nya na pinunit ko. Akala ko akin 'yon, kanya pala.

"Yung panyo na regalo nga saakin ng boyfriend ko kalahati na umangal bako?" Nanlulumo pero natatawang saad nito. Natawa nalang kami parehas, at least nakatulong kami diba? Habang naglalakad napansin ko ang tinignan ng dalawang lalaking nagsusuntukan kanina. May mga hitsura ang mga ito pero ang pumukaw ng pansin ko ay yung lalaking naka light blue na polo shirt at black slacks that suits him so we'll. He's eyes is so good that I can look at it until the end of my life, kimi lang.

Sino ba ito? He's hair is long. Yung parang sa mga rockstar sobra rin ang puti nito at nahihiya nalang talaga ang balat ko. He raise his brow at....me? Why? Bumaba ang tingin nito sa dibdib ko. Agad na umakyat ang dugo ko saaking Muka ng mapagtantuhan ang ibig Sabihin nito.

"Shit! Ran pengeng damit! Bilis." I panicked that's when I jump. Nagtawanan ang mga tao saakin na kanina ay namamangha saaking ginawa. Bago pa man ako mabigyan ng damit ay nabalot na kaagad ng isang denim jacket ang buong katawan ko. When I look at it, it's from my.........Ex-boyfriend.

"Why would you wore this shit?"