"ခ်ာတိတ္~~"
"ဗ်ာ....အစ္ကို"
"အဟင္း"
သေဘာတက် ထြက္သြားသည့္ သူ႕အသံေၾကာင့္ ထိုကေလးက နားမလည္နိုင္ဟန္ ေၾကာင္အမ္းသြားရ၏။
"ဘာလို႔....ဘာလို႔ရယ္တာလဲဗ်?"
"မရယ္ပါဘူးကြ....။
သေဘာက်လိဳ႕ပါ မင္းထူးတာေလး"
"အစ္ကိုကလည္းဗ်ာ...."
ဖုန္းနဲ႕ေျပာေနလို႔သာေပါ့။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္သာဆို ဒီကေလးပါးႏွစ္ဖက္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရဲေနလိုက္မလဲ??.......။
ေတြးမိသြားေတာ့လည္း တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ႕ရယ္သံခပ္ပါးပါး ထပ္မံလြင့္ပ်ံသြားေတာ့ ခ်ာတိတ္ဘက္က ေခတၱတိတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ သတိထားမိဟန္ျဖင့္ -
"အခုရယ္ေနတာပဲကိုေလ
ထပ္ၿပီးေတာင္မွ"
"သေဘာက်လိဳ႕ပါ....။
ခ်ာတိတ္ရွက္....မဟုတ္ဘူး....
ခ်ာတိတ္ 'ဗ်ာ' လို႔ ထူးတာေလးကို
တစ္ကယ္သေဘာက်ေနလို႔"
"မဟုတ္ဘဲနဲ႕"
ပိုမိုတိုးဝင္သြားေသာ အသံေလး။
ကေလးအ႐ြယ္ေတြ စိတ္မဝင္စားခဲ့တာေတာင္ ဒါေလးကိုက်မွ
ဘယ္တုန္းကတည္းကမ်ား
သူခ်စ္မိသြားခဲ့တာပါလိမ့္?......။
ပိုမိုေသခ်ာလာေသာစိတ္တြင္ အပိုင္သိမ္းထားလိုသည့္အတၱအခ်ိဳ႕ ကပ္ၿငိပါလာသည့္အခါ Taehyung ထြက္မေျပးခ်င္ေတာ့။ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္ အျပည့္ျဖစ္လာေသာ သတၱိတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ေနရာအႏွံ႕အျပား ထူးဆန္းစြာ ျဖစ္တည္ေနသည္။
"ခ်ာတိတ္~"
"........."
ခုနကလို သူ ရယ္ေနမလား?....ဟု
ထိုကေလးက ေတြးေနပုံရ၏။
ပထမေခၚသံတြင္ ျပန္မထူးလာခဲ့။
သို႔ေသာ္ သူမရပ္တန့္ပါပဲ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခပ္တိုးတိုး ေခၚဆိုမႈတြင္ေတာ့ -
"ခ်ာတိတ္~"
"ဗ်ာ....အစ္ကို"
ၾကည့္ပါလား?......။
ဘယ္လိုေတာင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကေလးေလးလဲ?........။
ကြာဟတဲ့ အသက္အ႐ြယ္ေတြကိုေတာင္ သေဘာက်လိဳက္တာ။
ဒီကေလးနဲ႕က်မွ.....။
တစ္ကယ္ကို ခက္ေတာ့တာပါပဲ.... ။
YOU ARE READING
ESPRESSO & ......?
Fanfiction"Espresso တစ်ခွက်လောက် ရနိုင်မလား?" "ချိုတာလေး ယူစေချင်တယ်" "ဘာလို့လဲ?" "ချိုတာလေး ခံစားစေချင်လို့။ ကိုယ်ပေးတဲ့ အချစ်တွေလိုမျိုး"☕ "Espresso တစ္ခြက္ေလာက္ ရနိုင္မလား?" "ခ်ိဳတာေလး ယူေစခ်င္တယ္" "ဘာလို႔လဲ?" "ခ်ိဳတာေလး ခံစားေစခ်င္လို႔။ ကိုယ္ေပးတဲ့ အခ်စ...
