Aşk Yağmuru/ Texting

2.0

Bazı geceler olur, insan kendi içine gömdüğü bütün duyguları açığa çıkarmak zorunda kalır.

Yıllardır içine attığı bütün hisler, teker teker yuttuğu ve sakladığı bütün cümleler, tek bir gecede ortaya çıkar. Eğer canınızı yakan bir şey varsa, genelde hep sineye çekeriz.

Yaklaşık üç yıldır Savaş ile ilgili tüm duygularımı kendime saklamıştım. Aşkım hariç..

Ona olan aşkımı anlatmayı seviyordum. Anlattıkça sanki özlemim dinecek gibi hissediyordum. Ama bu da olmuyordu. Sonunda gelecek ve bir şeyler düzelecek diye düşünürken, şimdi ise endişeleniyordum.

Sabahtan beri attığım hiçbir mesaja ve aramaya cevap vermemişti. Bir süre sonra hepimiz endişelenip, onu aramaya başlamıştık.

İçim içimi yiyordu resmen. Bir şey mi oldu diye düşünüp duruyordum. Saat akşamın 7'siydi. Neden hala cevap vermiyordu?

Balkonda elimdeki telefonla bir o yana, bir bu yana gidip duruyordum. Dudaklarımı kemirerek onu tekrar aradım. Hala kapalıydı.

Ben ısrarla onu aramaya devam ederken, balkon kapısından içeri Aslı ve Uzay girdi. Bir yanıma Uzay, diğer tarafıma Aslı geçti.

"Balım bir sakin olmalısın öncelikle. Anlıyorum seni ama gözlerin dolu dolu bakıyorsun." dedi Aslı koluma sarılarak.

Dudaklarımdan titrek bir nefes döküldü. Normalde bugün geceye doğru uçağa binmesi gerekiyordu. Bir şey mi olmuştu?

"Aslı hala kapalı telefonu, bir şey mi oldu diye kafayı yiyeceğim yakında."

Bu sefer de Uzay diğer kolumu dürttü. Evet bayağı kolumu dürttü.

"Ağlama kız cadı. Sümüklerin akacak şimdi uğraşamayız." dedi gıcık gıcık. 

Sinirle ona baktım. Koyu kumral saçlarını yolacaktım sonunda, sonra Rüya sinirli olacaktı.

"Sanane be, benim aslan gibi Savaşım yok ortalıkta. Sus sen." 

"Görende kocası bunu terk edip gitti sanacak, Babam bile ne dedi, bizim oğlan kesin kendine son saniye iş çıkarmıştır dedi. Tanıyor oğlunu."

Aslı bir hışımla Uzay'ı çimdikledi. 

"Lan sussana öküz. Kız kaç haftadır bunu bekliyordu, moralini bozma daha fazla."

Beni bir tek o anladığı için usulca Aslı'ya yaklaştım ve ona sarıldım. bu sırada kötü kötü Uzay'a bakıyordum. O da dik dik bana baktı.

"En gerçekçi kankan ben olduğum için, dışlanıyorum resmen. Aaaa."

Bunu söylerken açık kahverengi gözlerini iri iri açmıştı. Yüz ifadesi beni istemeden gülümsetmişti. Gülümsediğimi göründe o da gülüp, göz kırptı.

Birkaç saniye sonra içeriden Alev teyzenin sesi duyuldu.

"Çocuklar gelin, bizim oğlan açtı sonunda telefonu." 

Duyduğum şeyle heyecanlandım ve hızlıca balkondan içeri girdim. Akşam evde duramamış, benim halimi gören annem de, buraya gelmişti. Zaten evlerimiz karşı karşıyaydı.

Herkes salonda oturduğu için direkt oraya yöneldik. İçeri girdiğimde telefondaki Savaş'ın sesini duydum. Alev teyze telefonları açmadığı için onu azarlıyordu. Sesinin duymamla içimin rahatlaması bir oldu.

"Oğlum kafayı yedik sabahtan beri, o telefonun açılmayacaksa neden var?" 

Ona kızan annesini duyan Savaş, diğer taraftan gülerek cevap verdi. 

"Haklısın annem ama yapacak bir şeyim yoktu. Son günüm olduğu için çıkışımı hallediyordum ve telefonu şarj etmeye vakit bulamadım."

Uzay kulağıma yaklaştı ve alayla konuştu.

"Bak ne oldu cadı? Dedik sana o kadar abim hep böyle diye."

"Sus Uzay sus. Beni hanımefendi kişiliğimden çıkarma burada." dedim dişlerimin arasından. Sesim çok yüksek değildi. Uzay'ın duyacağı desibeldeydi.

Buna rağmen telefondan Savaş'ın, benim sesimi duyduğunu gördüm.

"Anne Rüya da mı orada?"

Alev teyze sırıtarak bana baktı. İma mı vardı onun yüzünde?

"Burada oğlum burada. Leyla teyzenle ikisi geldi bize, oturuyoruz hep beraber."

Aslı heyecanla beni sarsarken, ben mutluluğumu belli etmemek için, kendimi kastım. 

Alev teyze ona yarın için neler yatığımızı anlatmaya başladı. Savaş da sessizce onu dinliyordu. Bu sırada evin zili üst üste çaldı. 

"Ben bakarım." diyerek kapıya ilerledim.

Arkamı döner dönmez, dudaklarımda büyük bir gülümseme oluştu. O kadar kişinin arasından benim sesimi anlaması bile, beni deli gibi mutlu ediyordu.

Dudaklarımdaki büyük sırıtış ile, kapıyı açtım. Gözlerim kapıdaki kişiye kaydığında, elim kapıda donakaldım.

Çünkü tam karşımda, bana ufak bir gülümsemeyle bakan Savaş duruyordu..

Ayy ayy neler oluyor efendim böylee HVSHBNS.

Süprayzzzz🐰

Umarım bölümü beğenirsinizzz bebeklerimm. Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorumm💋💗🌟

Öpüldünüzzz💙🌧️