Strange Start [kookv]

○pαrт:3

تهیونگ کاملا داشت کنترل اعصابش  رو به خاطر بی‌ادبی آلفای مقابلش از دست می‌داد و این عصبانیت کاملا داخل راحیه‌ی تیز شده‌اش مشخص بود.

پسر با مشت کردن دست‌هاش نفس عمیقی کشید و داخل مغزش خودش رو درحال تیکه تیکه کردن بدن زیبا و عضلانی آلفای مقابلش تصور کرد.
چرا نمی‌تونست همین حالا این مشت کوچیکش رو روی فک زیبای مرد پیاده کنه؟
درسته؛ چون امگا شدیداً احتیاج به کار داشت و صد در صد این بهترین موقعیتی بود که می‌تونست بعد از اخراج شدنش براش پیش بیاد.

جونگ‌کوک با احساس راحیه‌ی تند و غلیظ امگا که داشت کل اتاق رو در بر می‌گرفت پوزخندی زد و با صدای محکم و جدی‌ای رو به امگا غرید:

- بهتره رایحه‌ات رو کنترل کنی امگا.

تهیونگ ناچاراً پوف کلافه‌ای کشید و با تکون دادن سرش به نشونه‌ی تأیید گفت:

- خب... فقط، نمی‌فهمم اگه من ان‌قدری که می‌گین نمی‌ارزم چرا می‌خواین من رو استخدام کنین؟ مطمئنم پرستار‌های خبره‌تری هم هستن... .

جونگ‌کوک که دلش نمی‌خواست اعتراف کنه که دختر کوچولوش به خاطر تهیونگ، اون‌همه پرستار خوب رو رد کرده، با خباثت گفت:

- مشکل اینه که اون بچه‌ی لجباز با پرستارهای خبره کنار نمیاد!

تهیونگ پوزخندی زد و با بالا دادن ابروی راستش جواب داد:

- پس برعکس چیزی که شما می‌گین، من مستحق پولی که به عنوان حقوق برام در نظر گرفتین، هستم!

جونگ‌کوک چشمی چرخوند و پرونده‌ی مشکی رنگی که روی میز قرار داشت رو باز کرد و بدون نگاه‌ای به تهیونگ گفت:
- برو و وسایلت رو جمع کن کیم، بخت خوب در خونه‌ات رو زده... استخدامی!

**‌*‌

با قرار دادن تیشرت مشکی رنگ داخل چمدان بزرگ با صدای بلند، جوری که جیمین بتونه میون سروصدای موزیک درحال پخش صداش رو بشنوه گفت:

- واقعا این جئون برادرته چیم؟

جیمین پوف کلافه‌ای کشید و با تندی گفت:

- چندبار می‌خوای بپرسی تاتا؟ از وقتی اومدی نزدیک پنجاه‌بار این سوال مسخره رو پرسیدی.

تهیونگ یک دفعه‌ای به سمت دوستش که جلوی ورودی اتاق ایستاده بود برگشت و با کلافگی گفت:

- آخه اون مرتیکه‌ی یُبسِ رومخِ خوشگل چه ربط خونی‌ای با تویِ خنگِ گوگولی می‌تونه داشته باشه آخه؟

با تموم شدن جمله‌ی حرصی‌اش نفس عمیقی کشید و با تکون دادن موهای کاراملی رنگش ادامه داد:

- اصلا منطقی نیست چیم‌چیم.

جیمین که از وقتی ته برگشته بود شاهد غر‌غر ها و حرصی بودنش بود با خنده‌ی ریزی گفت: