Sen Kiminle Dans Ediyorsun-Lee Minho ile hayal et

Bölüm36:Uslu Bir Kız

Yetimhane de akşam olunca tüm ışıklar söndüğünde bile yanan tek bir ışık olurdu.

İnce tiz bir ses göz yaşı akıtırdı sessizce.

Ufak bir soluğa muhtaç kalırdı çoğu zaman.

Bu küçük beden hiçbir şey yaşamasa da çok şey yaşamıştı aslında...

Gündüz tuttuğu yaşlar geceleri sel olup giderdi.

Tek bir sineye ihtiyacı olurdu böyle zamanlarda, tek bir nefes sesine...

Ama o da yoktu artık yanında; yalnızlık kelimesini bilmezdi, kimsesizlik vardı onun lügatinde...

Çok kimsesizdi, hatta öyle ki kendi kendinin kimsesi olurdu çoğu zaman...

Işıklar sönünce de aydınlık ta da...

Tek bir umut kırıntısı arıyorken de çaresizliği kabullendiğinde de...

İyiymiş rolü keserken de gözyaşlarını serbest bıraktığı zamanlarda da...

Vicdan azabı çekerken de aldırmaz bir tavır sergilerken de...

Kimseyi bulamayınca da kimse onu bulmayınca da...

Çığlık atamadığında da sessizliğe alıştığında da...

Ağlamaktan başka çaresi kalmamış gibi hissederdi, tükenmiş gibi... Yalnız 8 yaşında bir beden değildi, 48 yaşında birinin olgunluğuna sahipti...

Annesi ona böyle öğrermişti...

Karanlık bizim düşmanımız...
Umut bizim dostumuz...
Gözyaşlarını sevme, onlar kötü...
Vicdan azabı çek kızım çek ki büyüyesin...
Kimseye mahcup büyüme kızım ayıp
Çığlık atma sakın, sesini yükseltme günah...

Annesinin ne dediğini anlamasa da beyninin bir köşesine kurulmuştu bu sözler...

Annesini dinleyip uslu bir kız olma zamanı gelmişti...

How are you ne var you napionuzzzz
Böyle minnak bir kesit minnienin hayatından hup bırakıp kaçiyom byee